عضله براکیورادیالیس در جلوی ساعد قرار دارد و یک سر آن به استخوان بازو و سر دیگر آن به استخوان های ساعد متصل است. وظیفه اصلی این عضله بستن مفصل بازو است. این عضله مستعد ابتلا به سندروم درد میوفیشیال است. در این سندروم ها "نقاط ماشه ای" در عضله تشکیل می شوند که با لمس یا تحریک فیزیکی آن ها کل عضله درد می گیرد. این سندروم معمولا به دلیل آسیب دیدگی های میکروسکوپی تکرار شونده طی فعالیت هایی مانند کار طولانی با پیچ گوشتی، کندن زمین با بیلچه باغبانی و استفاده نادرست از وسایل بدن سازی اتفاق می افتد. تکنیک های نامناسب طی ورزش هایی که نیاز به استفاده از آرنج دارند مانند تنیس نیز می توانند باعث ابتلا فرد به این سندروم شوند. در مواردی این سندروم به دلیل وارد شدن یک ضربه ناگهانی به عضله مانند زمین خوردن روی آرنج اتفاق می افتد.محل نقطه ماشه ای در سندورم براکیورالدیالیس (نقطه آبی) و محل احساس شدن درد ارجاعی (نقاط قرمز):
باید توجه داشت که این نقطه ماشه ای ممکن است در هر قسمتی از عضله وجود داشته باشد.
مشخصه اصلی سندروم های درد میوفیشیال حس کردن نقاط ماشه ای در معاینه فیزیکی است. با اینکه این نقاط روی عضله قرار دارند (در پشت و پهلو آرنج) اما معمولا درد احساس شده توسط بیمار، درد ارجاعی به نواحی دیگر مانند پشت بازو و ساعد است.
این درد ارجاعی می تواند باعث طولانی شدن فرآیند تشخیص، تشخیص نادرست و یا درمان نامناسب شود. با تحریک نقاط نه تنها بیمار احساس درد منطقه ای می کند بلکه درد ارجاعی به دیگر نقاط بدن نیز دارد. علاوه بر درد منطقه ای و ارجاعی معمولا به دلیل شدت درد بیمار به طور ناخودآگاه و رفلکسی عضو مصدوم را از محرک فیزیکی که باعث فعال شدن نطه ماشه ای شده است دور می کند.
با اینکه تمام تظاهرات بالینی این سندروم شناخته شده است، اما هنوز دلیل اصلی ایجاد شدن بیماری نامشخص است. تئوری های مختلفی وجود دارد که وجه مشترک تمام آن ها ایجاد شدن نقاط ماشه ای به دلیل آسیب دیدگی های میکروسکوپی عضله است. این آسیب دیدگی ها می توانند طی یک حادثه اتفاق بی افتند یا طی زمان و با فعالیت هایی که به طور مکرر به عضله فشار وارد می کنند.
علاوه بر آسیب های میکروسکوپی عوامل دیگری نیز می توانند فرد را مستعد ابتلا به این سندروم قرار دهند. به عنوان مثال فردی که در تعطیلات آخر هفته فعالیت ورزشی سنگین انجام می دهد، مستعد ابتلا به انواع سندروم های درد میوفیشیال است. نحوه نشستن غلط پشت کامپیوتر، در هنگام رانندگی یا تماشای تلویزیون نیز از می توانند باعث ابتلا فرد به این سندروم شوند. آسیب دیدگی های قبلی بیمار که باعث عملکرد غیر طبیعی عضله می شوند نیز می توانند یکی از دلایل بیمار شدن فرد باشند. تمام این موارد اگر با وضعیت تغذیه نامناسب، اختلالات جسمی و روانی مانند استرس و افسردگی مزمن همراه شوند، احتمال ابتلا فرد به این سندروم ها را افزایش می دهند.
سفتی بیش از حد عضله و ضعف بیمار معمولا با دیگر علائم بیماری همراه می شوند که باعث ناتوانی بیشتر بیمار و پیچیده شدن درمان می شوند. سندروم های درد میوفیشیال می توانند به تنهایی اتفاق بیافتند یا با دیگر بیماری ها مانند رادیکولوپاتی (وارد شدن فشار روی اعصاب خارج شده از نخاع توسط مهره های ستون فقرات) و سندروم های درد مخصوص منطقه درگیر شده همراه شوند. در بسیاری از موارد فرد مبتلا به سندورم درد میوفیشیال از بیماری های روانی مانند افسردگی نیز رنج می برد. درمان این اختلالات روانی باید به عنوان بخش مهمی از برنامه درمانی این سندروم ها مد نظر قرار گیرد.
انجام تزریق:
بیمار به پهلو روی تخت معاینه می خوابد و دست مبتلا روی پهلو بیمار قرار می گیرد تا عضله براکیورالدیالیس ریلکس شود. سپس پزشک محل نقطه ماشه ای را پیدا می کند و تزریق را انجام می دهد.
می توان برای جلوگیری از آسیب دیدن ساختار های داخلی آرنج توسط سوزن از دستگاه سونوگرافی استفاده کرد. این دستگاه به پزشک اجازه مشاهده ساختارهای داخلی را در حین انجام تزریق میدهد.
نحوه قرارگیری بیمار و انجام تزریق:
عوارض جانبی احتمالی:
به دلیل نزدیک بودن یکی از اعصاب اصلی ساعد به محل تزریق باید دقت زیادی در تعیین محل و عمق سوزن به کار برد. اگر تندون های محل تزریق به دلیل بیماری های دیگر ملتهب شده باشند برخورد سوزن به آن ها می تواند باعث پارگی کامل آن ها شود. می توان با استفاده از دستگاه سونوگرافی از این عارضه و از آسیب رسیدن به اعصاب عبور کننده از آرنج جلوگیری کرد. تعداد زیادی از بیماران بعد از انجام تزریق افزایش درد موقت خواهند داشت که به دلیل ورود سوزن به بافت های آرنج است. این درد و درد اصلی بیماری بعد از مدتی از بین می روند.