بورس ها تشکیل شده اند از کیسه های ساینوویال (مفصلی)که هدفشان اجازه دادن به کشیده شدن و حرکت عضلات و تاندون ها از روی یکدیگر در نواحی که حرکت مکرر انجام میشود،است.این کیسه های ساینوویال به وسیله غشای ساینوویال پوشانده شده اند که حاوی شبکه ای از رگهای خونی اند که مایع ساینووسال را ترشح می کنند. نتایج بورسیتیس (التهاب بورس) در افزایش تولید مایع ساینوویال موجب تورم کیسه های بورس می شود. با استفاده مفرط و نادرست، این بورس ها ممکن است ملتهب، بزرگ و در موقعییت های نادری عفونی شوند. به التهاب بورس، بورسیتیس گفته می شود.
تندون ها بافت های طناب مانندی هستند که عضلات را به استخوان ها متصل می کنند. به التهاب تندون ها تندینیتیس گفته می شود. عضلات همسترینگ 4 عضله در پشت ران هستند که وظیفه خم کردن زانو را دارند. تندون مشترک این عضلات در سمت داخلی زانو به استخوان درشت نی پا متصل می شود.
تندون همسترینگ به دو دلیل مستعد التهاب است. اول، زانو مفصل ای است که بسیار از آن استفاده می شود و مدتی زیادی وزن بدن را تحمل می کند. دوم، خونرسانی به این تندون کم است در نتیجه آسیب های میکروسکوپی که هر روز اتفاق می افتند به کندی بهبود پیدا می کنند. در بسیاری موارد تندینیتیس همسترینگ با بورسیتیس بورس های زانو همراه است که درد و ناتوانی بیمار را چند برابر می کند.
شروع علائم این بیماری معمولا بعد از استفاده بیش از حد از عضلات همسترینگ مانند پیاده روی طولانی، رقصیدن ا استفاده بیش از حد از وسایل بدن سازی اتفاق می افتد. درد دائمی است و معمولا خواب بیمار را بر هم می زند. ممکن است بیمار برای کاهش فشار روی تندون و کاهش درد زانو کمی خمیده نگه دارد و حین راه رفتن لنگ بزند. با لمس پوست سطح تندون بیمار افزایش درد خواهد داشت و تندون سمت داخلی زانو معمولا بیشتر از تندون سمت خارجی آسیب می بیند.
علاوه بر دردی که توضیح داده شد بیمار به دلیل کاهش دامنه حرکتی زانو از ناتوانی حین انجام کارهای روزمره مانند راه رفتن، بالا رفتن از پله ها و پیاده شدن از ماشین رنج می برد. با ادامه بیماری ممکن است عضلات همسترینگ تحلیل بروند و زانوی بیمار خشک شود.
انجام رادیوگرافی برای تمام بیماران مبتلا به درد زانو الزامی است. بر اساس شرح حال بیمار آزمایشات دیگری مانند شمارش کامل سلول های خونی نیز انجام می شوند. انجام MRI و تصویربرداری سونوگرافی در صورت شک پزشک به وجود تومور، تخریب شدن بافت یا پارگی کامل تندون داخل مفصل زانو الزامی است.این تزریق هم جنبه درمانی و هم تشخیصی دارد.
انجام تزریق:
تزریقات عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از دستگاه های تصویربرداری (که در بین این روش ها سونوگرافی بیشرین کارآیی و کمترین عوارض جانبی را دارد). در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
بیمار به پشت روی تخت معاینه می خوابد و پای مصدوم را کمی جمع کرده و به سمت خارج می چرخاند تا عضلات همسترینگ ریلکس شوند. سپس پزشک محل نقطه ماشه ای را پیدا می کند و تزریق را انجام می دهد.
می توان برای جلوگیری از آسیب دیدن ساختار های داخلی زانو توسط سوزن از دستگاه سونوگرافی استفاده کرد. این دستگاه به پزشک اجازه مشاهده ساختارهای داخلی را در حین انجام تزریق میدهد.
انجام تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:
عوارض جانبی احتمالی:
به دلیل نزدیک بودن شریان ها و اعصاب اصلی ساق پا به محل تزریق باید دقت زیادی در تعیین محل و عمق سوزن به کار برد. همچنین ممکن است خود سوزن به تندون همسترینگ آسیب برساند. تندون هایی که بسیار ملتهب هستند می توانند با برخورد سوزن کاملا پاره شوند. می توان با تزریق آهسته و توقف تزریق در صورت مواجه شدن با مقاومت زیاد بافت های زانو احتمال پارگی تندون را کاهش داد. همچنین می توان با استفاده از دستگاه سونوگرافی از این آسیب دیدن این ساختارها جلوگیری کرد.
احتمال بروز عفونت نیز وجود دارد که با استفاده از روش های استریل مناسب می توان به راحتی جلوی آن را گرفت. تعداد زیادی از بیماران بعد از تزریق افزایش درد خواهند داشت که به دلیل ورود سوزن به بافت های ران است. این درد و درد اصلی بیماری بعد از مدتی از بین می روند.