در شرایط حاد، رفتار کودک راه اصلی ابراز درد توسط شیرخواران و کودکان پیش تکلمی (preverbal)است. رفتارهای خاص بیانگر زجر مثل گریه کردن، اخم کردن و تغییر چهره، وضعیت‌های بدنی خاص و آرام نگرفتن، در کودکان خردسال با درد همراه می باشند. این روش ها را برای درد حاد به کار می برند ولی در موارد پیشرفته کارایی چندانی ندارد.
در کودکان بالای ۳ سال از مقیاس صورتک های ونگ بیکرکه ۶ صورتک را با اعداد مقیاس عددی به کار می برند (از خنده تا گریه). نوع دیگرمقیاس اچر(oucher) است که ۱۱ مقیاس عددی درد به صورت عمودی و ۶ عکس واقعی از کودکان در شرایط مختلف و از ۳ نژادمختلف سفید پوست و سیاه پوست واسپانیایی در آن وجود دارد.
|
ارزیابی
|
طیف سنی
|
ابزار ارزیابی
|
|
سن بارداری، وضعیت رفتاری، تعداد ضربان قلب، اشباع اکسیژن، برجسته شدن پیشانی، درهم رفتن چشم‌ها، چین خوردن شیار بینی ـ لبی
|
نوزادان سرموعد و پیش از موعد؛ ممکن است در نوزادان پیش از موعد کم سن‌تر، پایایی کمتری داشته باشد
|
وضعیت درد شیرخوار پیش‌رس
|
|
حالت چهره، وضعیت اندام تحتانی، الگوی فعالیت، وجود گریه و ماهیت گریه، امکان آرام شدن
|
کودکان پیش‌تکلمی غیر از نوزادان؛ در اختلال شناختی می‌توان از آن استفاده کرد
|
صورت، اندام‌های تحتانی، گریه و تسکین‌پذیری
|
|
۵ صورت نقاشی شده حاصل از نقاشی‌های کودکان
|
۳ سال به بالا
|
صورتک‌های وونگ‌بیکر (Wong Baker)
|
|
از نمودار بدن در کنار یک ابزار انتخاب کلمه استفاده می‌شود (حاوی دستورالعمل است)
|
مناسب برای دردهای پیچیده و درد مزمن در کودکان مدرسه‌‌ای
|
ابزار درد نوجوانان
|
|
خطوط افقی یا عمودی به صورت تسلسلی از درد فزاینده؛ در صورت استفاده در اطفال می‌توان به صورت رنگی آن را نشان داد
|
۸-۷ ساله تا بزرگسال
|
مقیاس‌های آنالوگ بصری
|