یکی از نظریه‌های روش درمانی پرولوتروپی این است که کمردرد ممکن است مربوط باشد به فعال شدن گیرنده‌های درد، که به کشش و فشار در تاندون ها و لیگامنتها حساس هستند. گمان می‌رود که برخی انواع کمردرد ناشی از سستی رباط‌ها باشد.
در روش پرولوتراپی، به منظور تقویت بافت‌های آسیب دیده و کاهش کمردرد، مادهای تزریق می‌شود که محل تزریق را ملتهب کرده و این التهاب باعث آغاز روند طبیعی ترمیم و ایجاد و تکثیر رگ‌های خونی می‌شود.
تصمیم پزشک در رابطه با انجام پرولوتراپی
در طول ارزیابی و یا قبل از آن، پزشک اشعه ایکس و یا سایر نتایج تصویربرداری را بررسی نموده و با توجه به مکان و شدت آسیب‌دیدگی، وی می‌تواند تصمیم بر انجام دادن و یا ندادن کار بگیرد.
لازم به ذکر است که اگر فرد از داروهای ضد التهاب استفاده می‌کند، باید 2 تا 3 روز قبل از انجام این روش، مصرف آن‌ها را متوقف سازد، زیرا مصرف داروهای ضد التهاب مانع از انجام کار خواهد شد.
روزی که قرار است فرد مبتلا از روش پرولوتراپی استفاده نماید، باید حتما به خوبی غذا خورده باشد. پزشکان به این افراد توصیه می‌کنند که از غذاهای پروتئین‌دار استفاده نمایند. آن‌ها در زمان تزریق، به منظور کاهش درد از الکل و استریلیزه استفاده کرده و زمانی که درد شدید و قابل توجه باشد، از آرام‌بخش بیشتری استفاده می‌نمایند.
پس از انجام کارهای اولیه، پزشک از یک سوزن طولانی و نازک برای تزریق در اطراف منطقه هدف (پشت یا مفصل) استفاده می‌کند، همچنین تعداد تزریقات نیز بستگی به منطقه یا مفصل مورد نظر دارد.
پرولوتراپی کمردرد مزمن را چگونه درمان می‌کند؟
در روش درمانی پرولوتراپی، که اغلب برای کمردرد مزمن استفاده می‌شود، مادهای از طریق یک سوزن باریک در کنار محل مورد نظر تزریق می‌شود. بافت نرم مورد نظر ممکن است رباط، تاندون، ماهیچه، فاسیا یا بافت فیبروزی آسیب دیده و یا از استخوان جدا شده باشد.
این ماده یکی از عوامل تحریک کننده طبیعی است، مانند:
* شکر (گلوکز یا دکستروز). به تنهایی و یا همراه گلیسیرین و فنول
* محلول سترونی از نمک‌های سدیم اسیدهای چرب روغن کبد ماهی
هنگامی که این روش برای درمان کمردرد انجام می‌شود، ماده تحریک کننده معمولا همراه بی‌حس کننده‌های موضعی (لیدوکائین، پروکائین و یا مارکائین) استفاده می‌شود.