شیوع دردهای عروقی حدود ۱۰% می باشد.اولین نشانه لنگش متناوب بوده که با سفتی و کرامپ عضلات ساق پا شروع شده و به یک درد تیزی تبدیل می گردد که با استراحت از بین می رود.
هر چه بیماری شدیدتر باشد فاصله راه رفتن کمتر میشود. محل لنگش به عضلاتی بستگی دارد که خونرسانی آنها مختل شده است. با پیشرفت بیماری این درد تبدیل به درد در استراحت در اندام می شود که دارای ویژگیهای زیر است :
۱- معمولاً پا و انگشتان و گاهی پاشنه را درگیر میکند.
۲- درد از نوع دائمی، شدید، و سوزاننده بوده و در شب که اثر حمایتی جاذبه زمین از بین میرود، درد افزایش پیدا میکند.
۳- درد ممکن است با بالا بردن اندام اندکی بهبود یابد.
۴- معمولاً همراه تغییرات تروفیک مانند زخم و گانگرن است.
۵- بهبودی خودبخودی بندرت رخ می دهدمگر اینکه جریان خون اندام افزایش پیدا کند.
درمان
در موارد خفیف تا متوسط، درمان بصورت حمایتی بوده، ولی در انواع شدید، نیاز به اقدامات بیشتری دارند. درمان حمایتی شامل قطع مصرف سیگار، کاهش میزان چربی خون، درمان دیابت و مانند این موارد است. فعالیتهای ورزشی میتواند باعث بهبود علایم شده، که بهتر است روزانه به مدت ۳۰ تا۶۰ دقیقه انجام گردد. در مورد افراد دیابتیک باید مراقبت جدی تری بعمل آید، تا مانع از ایجاد آسیبهای کوچک به پاها شود.باید بهداشت انگشتان پا حفظ گردد، بطوریکه پاها را باید خشک و تمیز نگهداشت . تغییر شغل به مواردی که خطر کمتری برای بیمار داشته باشد میتواند مفید باشد.
برای دردهای خفیف یا متوسط میتوان از داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی تا یک گرم هر ۴ ساعت، و کدئین ۱۲۵ میلیگرم هر ۴ ساعت استفاده نمود. برای دردهای شدید مخدرهای قویتر تجویز میگردد، در مرحله بعد اگر درد با انجام درمانهای حمایتی و دارویی درمان نشود قبل از اقدام به جراحی (جراحی همیشه آخرین مرحله است) از اقدامات مداخله ای درد برای دردهای عروقی اندامها میتوان بهره برد.
درمان مداخله ای درد برای دردهای عروقی اندامها
درمان مداخله ای درد برای دردهای عروقی اندامها، سمپاتکتومی بوده که با افزایش جریان خون عضلات و بالا بردن تغذیه پوستی ممکن است مفید باشد. همچنین، بروز بیدردی بدنبال انجام سمپاتکتومی ممکن است بعلت کاهش فعالیت اعصاب آوران و در نتیجه کاهش فعالیت انقباضی عروق،و افزایش خونرسانی به اندام مبتلا بوسیله عروق گشاد شده و نیز تغییر در آستانه تحریک گیرندههای درد باشد.