استفاده بیش ازحد و فشارهای مکرر بر روی تاندون های اطراف مفصل آرنج میتواند باعث ازبین رفتن این بافت ها مخصوصا درناحیه ای که تاندون ها به استخوان ها متصل شده است بشوند.
با از بین رفتن این بافت ها دراطراف آرنج مخصوصا هنگام حرکت دست و مچ، درد ایجاد میشود دوره ریکاوری کامل بیمار براساس محل و میزان درد چند ماه طول می کشد.
یکی از رایجترین درد های این ناحیه اختلال آرنج تنیس بازان است . اختلال آرنج گلف بازان کمتر از اختلالات دیگر ایجاد می شود اما مانند آسیب دیدگی هایی است که براثر استفاده بیش ازحد ازمفصل ایجاد می شود .
اپیکاندیل جانبی(آرنج تنیس بازان) :یک برآمدگی درناحیه بیرونی آرنج است. ماهیچه های در پشت ساعد وجود دارد که مسئول خم شدن مچ دست به سمت عقب هستند و به این نقطه ازاستخوان متصل شده اند
دردی که دراین برآمدگی ایجاد می شود اپیکاندیلتیزجانبی گفته میشود این ناحیه معمولا بدلیل اینکه جریان خون دراین ناحیه ضعیف است دچار اختلال آرنج تنیس بازان می شود
اپیکاندیل میانی(آرنج گلف بازان) : یک برآمدگی درناحیه داخلی آرنج است .ماهیچه هایی درجلوی ساعد وجود دارد که مسئول خم کردن مچ دست به سمت بالا است وبه این نقطه ازاستخوان متصل شده است دردهایی که در این ناحیه ایجاد می شود اپیکاندیلتیز میانی گفته می شود.
علاوه بر موارد فوق بسیاری از بیماری های دیگر میتواند موجب درد آرنج شود از جمله آرتروز یا بیماری بورسیت . در ادامه علل مختلف درد آرنج ذکر شده اند .
علت و دلایل
رایج ترین علت درد آرنج به شرح زیر هستند:
رگ به رگ شدن ساده: در صورتی که شما تصور می کنید درد در نتیجه انجام فعالیت بیشتر از مقدار معمول ایجاد شده، درد آرنج احتمالاً مربوط به رگ به رگ شدن بازوی شما است. این موضوع به معنی کشیده شدن بافت بازو است، اما این آسیب دائمی نیست. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره رگ به رگ شدن و در رفتن بازو شما می توانید به متون تخصصی موجود در این زمینه مراجعه کنید.
آرنج تنیس باز یا آرنج گلف باز: مشکل آرنج تنیس باز شرایطی است که در نتیجه آن درد اطراف ناحیه خارجی آرنج احساس می شود. این مشکل اغلب پس از استفاده بیش از حد عضلات و تاندون های نزدیک مفصل آرنج ایجاد می شود و در اصطلاح تخصصی پزشکی به آن اپی کندلیت می گویند.
التهاب کیسه های مفصلی: حرکت مکرر بازو می تواند باعث تجمع مایع در محل مفصل بازو شود که در اصطلاح به آن التهاب پشت آرنج می گویند. این مشکل باعث ایجاد درد و ورم در محل قوزک آرنج می شود.
آرتروز آرنج: این مشکل می تواند باعث شود مفصل آرنج دچار التهاب (ورم، گرمی و درد) شود. این مشکل معمولاً به آرامی ایجاد می شود و می تواند شامل سفت شدن آرنج باشد.
شکستگی یا ترک خوردگی استخوان: که می تواند باعث درد شدید شود و معمولاً پس از افتادن یا وارد شدن ضربه به بازو ایجاد می شود.
علائم و نشانه ها
§ التهاب و حساسیت قسمت خارجی استخوانی آرنج
§ التهاب و حساسیت قسمت داخلی استخوانی آرنج
§ خشکی و گرفتگی صبحگاهی آرنج توأم با درد مداوم
§ درد ساعد
§ تشدید شدن درد زمان مشت کردن دست یا نگه داشتن اشیاء
تشخیص
احتمالاً پزشک از یکی از روش‌های زیر یا تمام آن ها برای تشخیص آرنج تنیس‌بازان و علل درد آرنج استفاده خواهد کرد:
پزشک هنگام بررسی سابقه‌ی پزشکی بیمار، پرسش‌هایی را در زمینه‌ی میزان فعالیت، شغل، فعالیت‌های تفریحی اخیر، مصرف دارو و مشکلات سلامتی دیگر مطرح خواهد کرد.
پزشک در حین معاینه بدنی آرنج و دیگر مفصل‌ها را لمس خواهد کرد، و همچنین وضعیت اعصاب، عضله‌ها، استخوان‌ها و پوست را نیز مدّ نظر خواهد داشت.
چنانچه علائم نشان دهنده وجود احتمالی مشکل دیگری در مفصل آرنج باشند، انجام رادیوگرافی ضرورت می‌یابد.
اگر علائم، علی‌رغم درمان تهاجمی، برطرف نشدند، بررسی‌های عصبی در تشخیص به دام افتادن عصب رادیال یا شعاعی مفصل آرنج (سندرم تونل رادیال) ضرورت می‌یابند.
بعید است پزشک دستور انجام آزمایش خون، سی. تی. اسکن یا ام. آر. آی بدهد، بااین حال این روش‌ها برای تشخیص افتراقی و از میدان حدس خارج کردن عارضه‌های دیگر کاربرد دارند.
راه و روش درمان
از روش های مختلفی برای درمان درد آرنج میتوان استفاده کرد. انتخاب شیوه درمانی با توجه به تشخیص پزشک از دلیل درد آرنج صورت می پذیرد . در ابتدا روش های درمانی غیر جراحی برای درمان به کار گرفته می شوند و در صورت عدم پاسخ دهی بیمار به روش های غیر جراحی پس از مدت زمان طولانی مداخله های جراحی صورت خواهد گرفت. برخی از متداول ترین روش های درمانی غیر جراحی به قرار زیر هستند :
مسکن و دارو
مصرف مسکن هایی مانند پاراستامول وداروهای ضدالتهاب بدون استروئید مانند ایبوپروفن میتواند باعث کاهش دردهای خفیف و التهابات ناشی ازعارضه تنیس البو شود داروهای ضدالتهاب بدون استروئید علاوه برقرص درنوع کرم وژل هم وجود دارد این کرم وژل ها به صورت مستقیم بروی مفصل مانند مفصل ساعد و آرنج استفاده می شوند
برای بیماری های ماهیچه ای مانند عارضه تنیس البو استفاده ازکرم ها وژل های موضعی رایج تر از مصرف قرص است این مواد موضعی به دلیل نداشتن عوارض جانبی مانند تهوع،اسهال کاربرد بیشتری دارد
فیزیوتراپی
انجام تمرینات خاص باعث استقامت ماهیچه های بازو می شود پزشک فیزیوتراپ دراین روش درمانی ازروش های دیگری مانند فرا درمانی،ماساژ با یخ،تحریک الکتریکی ماهیچه ها از راه عصب برای بهبودی بیمار استفاده می کنند
تزریق استروئید
داروهای استروئیدی مانند کورتیزون یک داروی موثر ضدالتهاب است پزشک با تزریق این دارو درمفصل آسیب دیده باعث کاهش علائم بیماری میشود
آتل‌ها و محافظ‌ها
در این روش از بازو بند یا باند مخصوص استفاده میشود تا حمایت و حفاظت لازم از بازو تا زمان برطرف شدن علائم به عمل آید. گزینه دیگر، بستن آتل (محافظ) مچ دست است که با کمک به استراحت کردن عضله‌های حرکت دهنده‌ی آرنج تسکین درد را به ارمغان می‌آورند.
عمل جراحی
اگر علائم مشکل شما به درمان های غیر از عمل جراحی پس از 6 تا 12 ماه واکنش مناسب نشان نداد، پزشک ممکن است به شما پیشنهاد دهد از عمل جراحی برای درمان مشکل خود استفاده کنید. اکثر روش های جراحی مورد استفاده برای مشکل آرنج تنیس بازان شامل برداشتن عضلات آسیب دیده و متصل کردن مجدد عضلات سالم به استخوان است.
انتخاب روش درمانی جراحی مناسب برای شما بستگی به فاکتورهای متعدد دارد. این فاکتورها شامل نوع آسیب وارد شده، وضعیت سلامت عمومی بدن، و نیازهای شخصی شما است. به این ترتیب لازم است درباره این انتخاب ها با پزشک خود صحبت کنید. در جلسه ملاقات درباره نتایج قبلی درمان های انجام شده و هر گونه ریسک و خطر مربوط به روش های درمانی مختلف با پزشک خود صحبت نمایید. برخی از روش های جراحی قابل استفاده در این حالت به شرح زیر هستند:
عمل جراحی باز: رایج ترین روش برای درمان آرنج تنیس بازان استفاده از عمل جراحی باز است. در این درمان یک شکاف در محل آرنج ایجاد شده و از طریق آن ترمیم های لازم انجام می شود. عمل جراحی باز آرنج معمولاً یک عمل جراحی سرپایی است. به این ترتیب به ندرت نیاز به بستری شدن در بیمارستان برای انجام این عمل جراحی وجود دارد.
عمل جراحی آرتروسکوپی: امکان درمان مشکل آرنج تنیس بازان با استفاده از ابزارهای بسیار کوچک خاص و ایجاد شکاف های به نسبت محدود در بازو وجود دارد. مشابه عمل جراحی باز، این عمل جراحی در طول یک روز و به صورت سرپایی انجام می شود.
توانبخشی
پس از انجام عمل جراحی، بازوی شما باید بطور موقت با استفاده از یک اسپلینت بی حرکت شود. در حدود یک هفته بعد از عمل جراحی، بخیه های زده شده کشیده می شوند و اسپلینت بیمار باز می گردد. پس از برداشتن اسپلینت، برنامه تمرینی برای انجام حرکت های کششی بازو و بازیابی انعطاف پذیری آن شروع می شود. همچنین تمرین های حرکتی سبک برای تقویت عضلات بازو در حدود 2 ماه پس از عمل جراحی برای بیمار آغاز می گردد.