در مچ دست مجرا و تونلی وجود دارد که به آن کانال کارپ یا تونل مچ دستی می گویند. در یک طرف این تونل استخوانچه های مچ دست قرار گرفته اند. ترتیب قرار گرفتن این استخوانچه ها بصورتی است که شکل یک قوس یا هلال یا ناو را بوجود میاورند. به دو طرف این قوس یا هلال یک رباط یا نوار بافتی محکم متصل شده که به آن رباط عرضی مچ دست Transverse carpal ligament میگویند.

از زیر رباط عرضی مچ دست که به رنگ سفید نشان داده شده است ۹ تاندون و یک عصب مدیان (به رنگ زرد) عبور میکند

ترکیب این دو ساختمان یعنی از یک طرف مجموعه استخوانچه های مچ دست و از طرف دیگر رباط عرضی مچ دست یک کانال یا تونل را میسازد. از درون این کانال ۹ تاندون خم کننده انگشتان دست و عصب مدیان یا میانی عبور میکنند. این تاندون ها و عصب از ساعد پایین آمده و از داخل تونل عبور کرده و به کف دست میرسند. عصب مدیان سپس در کف دست به شاخه هایی تقسیم شده و حس کف دستی انگشتان شست وسبابه و میانی و نیمه خارجی انگشت انگشتری و همچنین حرکات عضلات ناحیه تنار را تامین میکنند.

عصب مدیان یک عصب حسی و حرکتی است. این عصب مسئول حس دادن به انگشتان شست و سبابه و میانی و نیمی از انگشت انگشتری و حس کف دست است. این عصب همچنین موجب تحریک عضلات برجستگی تنار میشود. برجستگی تنار در کف دست و در مجاورت انگشت شست بوده و حاوی عضلاتی است که شست را حرکت میدهند.

گاهی اوقات بنا به عللی فضای درونی این کانال تنگ میشود. بطور مثال وجود یک تومور یا کیست در درون کانال میتواند فضای آن را تنگ کند و یا بد جوش خوردن یک شکستگی مچ دست میتواند موجب تغییر شکل استخوان شده و فضای کانال را تنگ کند. ولی در غالب اوقات علت کاهش فضا تورم تاندون ها خم کننده انگشتان و غلاف اطراف آنها است که از درون این فضا عبور میکنند.

علل و عوامل :

معمولا به دلیل استفاده بیش از حد از مچ دست به ویژه در موارد کارهای ظریف و تکراری ایجاد می شود و اصولا به دنبال انجام مکرر کارهایی که با دست و مچ انجام می شود علایم بروز می کند. شیوع این بیماری در خانمهای خانه دار، بین سنین ۳۰-۴۰ سال، کاربران کامپیوتر، نجاران، تصویرگران، کارگران، قصابها و مکانیکهای خودرو و رانندگان ماشینهای سنگین بیشتر است ؛ این اختلال همچنین متعاقب بعضی از بیماری ها به واسطه التهاب و تورمی که ایجاد می شود، نیز مشاهده می شود از جمله این بیماری ها می توان به  کم کاری تیروئید، دیابت، روماتیسم های مفصلی، حاملگی، نارسایی کلیه، شکستگی و صدمات اشاره کرد.

علائم و نشانه ها :

درد درانگشت شست، نشانه و میانی است به سمت ساعد و بازو هم کشیده می شود. شب ها افزایش می یابد. با افزایش استفاده از دست مثل زمان رانندگی یا خواندن روزنامه افزایش می یابد. با تکان دادن و فشار به کف همان دست کاهش می یابد.

۲٫بی حسی و سوزش درانگشتان شست، نشانه و میانی که به سمت ساعد و بازو کشیده می شود.

۳٫ احساس فشار در یک یا هر دو دست که گاهی این علایم متوجه ساعد می شود در موارد شدیدتر حتی شانه ها هم درگیر می شوند.

۴٫ فلج انگشتان شست، اشاره، میانی و نصف انگشت چهارم در بعضی موارد

۵٫  عدم توانایی در گرفتن اشیاء و افتادن اشیا از دست

۶٫  تغییر شکل ناخنها و خشکی پوست دست و انگشتان

۷٫ حساسیت به سرما

تشخیص :

–          گرفتن تاریخچه بیماری که کمک بسیاری به تشخیص می کند

–          انجام معاینات فیزیکی توسط پزشک

–          گرفتن نوار عصب

–          در مواردی که بیمار علایم بالینی واضح نداشته باشد از ام.آر.آی (MRI)  جهت تشخیص بیماری استفاده می شود.

عوارض :

خطر التهاب تاندونها در بیمارانی که با وجود گرفتاری مچ دست و بروز علایم C.T.S به همان فعالیتهای سابق ادامه می دهند، وجود دارد افزایش فشار روی کانال کارپال و نرسیدن خون به این ناحیه موجب از دست دادن تحرک مچ دست و صدمات عصبی جدی و ماندگار می شود.

درمان :

هدف از درمان برطرف کردن فشار بر روی عصب مچ دست است به این منظور اقدامات زیر از سوی کادردرمانی به شما پیشنهاد می شود :

درمان دارویی

شامل ضد التهاب های استروئیدی مثلداروهای استروئیدی و غیراستروئیدی مثل ایبوبروفن، دیکلوفناک و پیروکسیکام می شود باید توجه باشید که :

– در صورت استفاده از داروهای ضد التهاب استروئیدی خوراکی، معده نباید خالی باشد و در صورت تجویز پزشک باید با آنتی اسید و آب فراوان میل شود.

– ممکن است به شما توصیه شود که یک داروی استروئیدی  را به درون کانال مچ دست تزریق کنید پس از تزریق باید حداقل تا ۲۴ ساعت استراحت داشته باشید.

– افراد بالای ۶۵ سال بیش از ۷ روز نباید از داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی بدون تجویز پزشک استفاده کنند

درمان جراحی :

در صورتی که با اقدامات غیرجراحی مشکل برطرف نشود، نیاز به جراحی مطرح می شود. جراحی معمولا علائم را بر طرف می کند به ویژه زمانی که عصب دچار آسیب دائمی نشده باشد. در این عمل جراحی رباطی که بر روی عصب مدیان مچ دست می گذرد برش داده می شود و بدینوسیله فشار روی عصب و مچ دست برداشته می شود.

درمان با لیزر:

زمانی که علت سندروم تونل کارپ التهاب لیگامان تونل کارپ وتنوسینوویت باشد، می توان از لیزر های کم توان  به طور موفقیت آمیزی بهره گرفت. اما در مراحل اولیه سندروم با استفاده از لیزر تراپی و ورزش مناسب و نیز تغییر شرایط کاری بیمار می توان باعث بهبود شد. تکنیک های تابش شامل روش اسکن غیر تماسی و تماس مستقیم  از روی نقاط حساس است. دوز پیشنهادی۴-۶ ژول برای هر نقطه  با فاصله زمانی ۵-۳ بار در هفته با استفاده از نور مادون قرمز می باشد.

سندروم تونل کارپ جزو اولین اندیکاسیون های لیزر تراپی میباشد که توسط سازمان غذا وداروی امریکا(FDI) مورد تایید قرار گرفته است.