عضله چهارسر در جلوی ران قرار دارد و مسئول باز کردن زانو است، تندون (طنابی از جنس یافت فیبری که عضله را به استخوان وصل می کند و باعث حرکت آن می شود) پایینی این عضله ابتدا به استخوان کشکک و سپس یه وسیله تندون کشکک به استخوان های ساق پا متصل متصل می شود. مشخصه اصلی سندروم اتساع چهارسر احساسا درد در قطب فوقانی کشکک است. این سندروم عموما به دلیل استفاده بیش از حد یا نادرست از مفصل زانو اتفاق می افتد، مانند دو های ماراتون، یا وارد شدن ضربات مستقیم به تندون چهارسر.
تاندون عضله چهارسر همچنین مستعد ابتلا به کلسیفه شدن تندون (calcific tendon، سخت شدن تندون به دلیل رسوب کلسیم) است که ممکن است با کشیدگی های تندون و همراه باشد.
بیمار مبتلا در قطب فوقانی کشکک، معمولا در سمت داخل، احساس درد می کند. با پایین آمدن بیمار از سراشیبی و پله ها درد افزایش پیدا می کند. استفاده مکرر از مفصل زانو درد را بدتر می کند و استراحت و گرما درد را موقتا کاهش می دهند. درد دائمی است و در مواردی مختل کننده خواب می باشد.
تشخیص:
در معاینه فیزیکی در هنگام لمس تندون چهارسر، بیمار معمولا در سمت داخلی قطب فوقانی کشکک احساس در دارد. همچنین باز کردن مفصل زانو توسط بیمار شدت درد را افزایش می دهد.
وجود همزمان بورستیتیس (بورس ها فضاهای بین تندون ها و دیگر ساختارها هستند که در بورسیتیس این فضا ها ملتهب می شوند) بالا و پاییین کشکک، تندینیتیس (tendonitis، التهاب تندون) آرتریت و از بین رفتن بافت داخلی مفصل ممکن است تصویر کیلنیکی را بعد از واردشدن ضربه مستقیم مبهم کنند.
رادیوگرافی برای تمام بیماران با درد زانو انجام می شود. بر اساس شرح حال بیمار و تشخیص پزشک ممکن است آزمایشات دیگری مانند شمارش کامل سلول های خونی و ... مورد نیاز باشد.
MRI و تصویربرداری سونوگرافی برای تشخیص از بین رفتن بافت مفصل، پارگی کامل تندون چهارسر و وجود تومور بسیار کاربردی هستند و زمانی استفاده می شوند که پزشک مشکوکک به این موارد باشد.
اسکن استخوان برای تشخیص شکستگی های فشاری در استخوان های درگیر در ساختار مفصل، مخصوصا پس از وارد شدن ضربه به مفصل استفاده می شود.
روش های درمان:
روش های مختلفی از جمله درمان های دارویی، فیزیوتراپی و ... وجود دارد اما در بین تمام این روش ها، روش تزریق داخل مفصلی موثرترین و سریع ترین روش درمان بیماری است.
تزریقات داخل مفصلی عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از سونوگرافی. در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:.
این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور دکتر سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن و خود مفصل از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.
عوارض جانبی:
اصلی ترین عارضه جانبی این تزریق عفونت است که با انجام روش های درست تزریق به آسانی قابل جلوگیری است.حدود 25% بیماران پس از انجام تزریق به طور موقت افزایش درد خواهند داشت، اما پس از مدتی درد فروکش کرده و زانو عملکرد طبیعی خود را پیدا می کند.