پزشکان از اوایل قرن بیستم به مزایای بیحسی موضعی بیشتر پی بردند و این یکی از دلایل منطقی برای گسترش روز افزون این روش درمانی بود. استفاده از این روش برای درمان دردهای اندام فوقانی و نیز دردهای مفاصل به تدریج گسترش بیشتری پیدا کرد، و گزاراشات متعددی در مورد درمان دردهای اندام فوقانی با تجویز انواع داروها به داخل مفصل انتشار یافت.
عملکرد اولیه مفصل بهبود عملکرد دست است که اجازه فلکسیون، اکستنسیون، ابداکشن (دور شدن از بدن)، اداکشن (نزدیک شدن به بدن) و نیز حرکات چرخشی را به دست می دهد. مفصل مچ دست مثل مفصل آرنج و شانه با یک لایه ساینوویال پوشیده شده که اجازه تزریق داخل مفصلی را می دهد. هرچند به علت دیواره دار بودن آن، فضا برای تزریق کمتر است. کل مفصل توسط لیگامان های سفتی پوشیده شده است که باعث پایداری ان می شود که این لیگامان ها در به اولنا و رادیوس و در پایین به قسمت بالای استخوان های مچ اتصال دارد. مفصل مچ دست توسط شاخه عمقی عصب اولنا و شاخه های قدامی و خلفی عصب بین استخوانی (عصبی که فضای بین دو استخوان اولنا و رادیوس را عصب دهی می کند) عصب دهی می شود.
موارد انجام: مفصل مچ دست به لحاظ ساختاری خیلی مستعد آرتریت است. استئوآرتریت شایع ترین نوع آرتریت است. البته آرتریت روماتوئید، آرتریت به دنبال تروما و آرتریت پسوریاتیک از دیگر علل هستند و از علل ناشایع تر بیماری های کلاژن واسکولار، عفونت و بیماری لایم است. عفونت حاد مثل آرتریت مفصل شانه با علائم سیستمیک شدید تشخیص داد شده، با کشت تایید می شود و درمان آنتی بیوتیکی دارد.
همانند استئوآرتریت شانه، بیماران دچار آرتریت در این مفصل نیز یک درد بسیار شدید حول و حوش مفصل آرنج و ساعد دارند که با فعالیت بدتر می شود و با استراحت بهبود می یابد، مانع خواب بیمار می شود و یک حالت خراشیدگی و پرش مفصل دارند. این ها باعث کاهش دامنه حرکت می شوند و بیمار دیگر نمی تواند کارهای روزمره مثل کار با کامپیوتر، نگه داشتن فنجان قهوه و چای، چرهاندن دستگیره در و سایر کارها را انجام دهد. عدم کار با دست باعث کپسولیت چسبنده (خشکی مفصل) می شود. رادیوگرافی ساده در تمام بیماران لازم است و تست های تشخیص تکمیلی با توجه به شرح حال انجام می شود. MRI در صورت شک به ناپایداری مفصل انجام می شود.
موارد ممنوعیت انجام: عفونت موضعی از موارد ممنوعیت انجام تزریق است و اختلال انعقادی یا مصرف داروهای ضدانعقاد از موارد ممنوعیت نسبی است.
تزریقات داخل مفصلی عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از سونوگرافی. در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:
این تزریق هم برای هدف تشخیصی و هم برای هدف درمانی استفاده می شود.
این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن و خود مفصل از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.