عضله فلکسور کارپی اولناریس عضله ای روی ساعد در سمت استخوان اولنا (زند زیرین) است که مسئول خم کردن مچ دست است.آناتومی عضله فلکسور کارپی اولناریس:
مشاهده شده است که با افزایش محبوبیت ورزش هایی از جمله گلف یا تنیس،میزان ابتلا به بیماری تندینیتیس(التهاب تندون)عضله فلکسور کارپی اولناریس افزایش می یابد.این تندون مستعد پیشرفت التهاب در بخش انتهایی خود است این معضل می تواند در نتیجه حرکتهای مکرر یا ضربه های پی در پی باشد که تا حد کمی به خاطر وجود شبکه رگ های خونی در اطراف تندون ترمیم میشود.
ورزش هایی که در آنها ضربه زدن های مکرر زده می شود اغلب دلیل تحریک فاکتورهای ایجاد کننده ی تندینیتیس این عضله اند.همچنین مسبب های محرک دیگری از جمله استفاده بیجا از باشگاه های گلف و راکت های تنیس واستفاده ی طولانی مدت از چکش سنگین نیز می توانند موجب این التهاب شوند.تندینیتیس تاندون عضله فلکسور کارپی اولناریس اغلب به همراه بورسیتیس(التهاب بورس) باعث درد بیشتر وناتوانی عملکردی می شوند.
در صورت ادامه یافتن فرایند التهاب ممکن است رسوب کلسیم در اطراف تندون رخ دهد که متعاقبا موجب سخت تر شدن معالجه می شود.ادامه ضربه به تندون ملتهب می تواند درنهایت موجب پارگی تندون شود.این تندینیتیس معمولا درابتدا به صورت حاد است که در اثر استفاده مفرط یا نادرست از مفصل مچ دست رخ می دهد.از فاکتورهای محرک این التهاب می توان به فعالیت هایی مانند تنیس،گلف ویا استفاده طولانی مدت از چکش سنگین اشاره کرد.
جراحت های متغیر از جزئی تا پارگی کامل تندون زمانی رخ میدهد که قسمت انتهایی تندون در اثر ضربه مستقیم یا تحمل فشار،موجب انحراف مچ دست به سمت اولنار(زند زیرین) می شود.درد تندینیتیس عضله فلکسور کارپی رادیالیس،دائمی و طاقت فرسا و متمرکز روی قسمت خلف رادیالی(زند زبرین)مچ است.
در این بیماری اغلب به هم خوردن خواب توسط بیمار گزارش می شود.بیمارانی که دچار این التهاب هستند هنگامی که مانع انحراف اولنایی در مچشان می شوند،ابراز درد می کنند.هنگامی که پزشک مچ دست بیمار را به طرف رادیال خم می کند ،وی احساس غژ غژ کردن یا ساییده شدن می کند.همچنین اگر التهاب این تندون به طور مزمن باشد ممکن است به خاطر فشار یا تزریق ناشیانه به طور ناگهانی پاره شود.
تشخیص:
عکس های رادیوگرافی ساده و MRI برای همه بیماران درد مچ دست را نمایان می کند.عکس های سونوگرافی برای پیدا کردن سبب درد ناحیه مچ بیمار یا ناتوانی عملکردی او مناسب است.بر اساس مشاهده کلینیکی بیمار،علاوه بر آن ازمایش گرفتن شامل شمارش کامل سلولهای خونی(CBC)،آزمایش سرعت لخته شدن و رسوب خون (SR)و تست اندازه گیری آنتی بادی می تواند نمایانگر این بیماری باشد.MRIیا عکس سونوگرافی از مچ میتواند پارگی تندون را نمایان کند و علاوه بر آن برای تشخیس دلایل بیماری قابل استفاده اند.
روش های درمان:
روش های مختلفی از جمله درمان های دارویی، فیزیوتراپی و ... وجود دارد اما در بین تمام این روش ها، روش تزریق داخل تندون موثرترین و سریع ترین روش درمان بیماری است.
تزریقات داخل مفصلی عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از سونوگرافی. در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:
این تزریق هم برای هدف تشخیصی و هم برای هدف درمانی استفاده می شود.
این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور دکتر سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن و خود مفصل از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.بیمار به حالت نشسته قرار می گیرد و دست او روی یک بالشت قرا می گیرد.سپس با استفاده از دستگاه سونوگرافی محل مفصل به دقت مشخص می شود و پس از آن تزریق انجام می گیرد.
عوارض جانبی:
بزرگترین عارضه این تزریق التهاب و آسیب تندون در اثر ضربه است.به طور مثال اگر سوزن به طور مستقیم وارد تندون شود ممکن است تندون پاره شود.برای جلوگیری از این امر باید قبل از تزریق زاویه درستی برای تزریق انتخاب شود.عارضه دیگر این تزریق عفونی شدن است که به طور خیلی نادر اتفاق می افتد وبرای جلوگیری از آن باید تزریق به طور استریل انجام شود.25% بیماران بعد از تزریق در ناحیه مچ دست احساس درد می کنند که پس از چند روز بهبود می یابد.