تندون آشیل مستعد ابتلا به تندینیتیس(التهاب تندون)در قسمتهای اتصال به پاشنه و باریک ترین قسمت آن در نقطه ای تقریبا پنج سانتی متر بالاتر از محل اتصالش به پاشنه است.این بیماری به عنوان معضلی در مورد حرکت های مکرر است که ممکن است در نتیجه ضربه های کوچک مکرر باشند که به طور ناچیزی به خاطر خاصیت طبیعی عروقی تندون ها بهبود پیدا می کند.
دویدن اغلب فاکتور دلالت کننده بر تندینیتیس حاد آشیل حاد می باشد.این بیماری اغلب همزمان با بورسیتیس (التهاب بورس، بورس های فضاهای پر از مایع در کنار مفاصل هستند) بورس های ارتباطی با این تندون و مفصل مچ پا بروز می کند که این امر موجب احساس درد اضافه و ناتوانی عملکردی می شود.
اگرالتهاب ادامه پیدا کند ممکن است تجمع کلسیم اطراف تندون رخ دهد که باعث از دست رفت انعطاف تندون می شود و روند درمان را سخت تر می کند.
ادامه یافتن ضربات به تندون ملتهب می تواند موجب پارگی تندون شود. در ابتدا تندینیتیس آشیل به صورت حاد است که در نتیجه استفاده مفرط و نامناسب از مفصل مچ پا رخ می دهد. فکتور های محرکی از قبیل فعالیت هایی از قبیل دویدن و ایستادن و راه افتادن ناگهانی مانند تنیس بازی کردن ،می توانند موجب ابتلا به این بیماری شوند.
کشیده شدن نابجای عضله دو سر ساقی و تندون آشیل قبل از نرمش کردن و استفاده از برخی آنتی بیوتیک ها می توانند در پیشرفت این تندینیتیس موثر باشند که به طور مثال ممکن است موجب پارگی تندون شوند.
درد تندینیتیس آشیل دائمی و طاقت فرساست و در پشت ساق پا احساس می شود. در اکثر مواقع اختلال خواب توسط بیمار گزارش می شود. بیمار ممکن است برای اجتناب از احساس درد این بیماری تلاش کند که به صورتی که پایش خم نشود و به نحوی که کف پایش را روی زمین بکشد راه رود.
بیمار مبتلا به این تندینیتیس به هنگام مقاومت در برابر خم شدن پا احساس درد می کند. غژغژ کردن و ساییده شدن ممکن است در هنگام خم کردن پا توسط پزشک احساس شود. همانطور که پیش تر گفته شد، التهاب مزمن تندون آشیل ممکن است به طور ناگهانی در اثر فشار یا در طول فرایند تزریق به تندون موجب پارگی شود.
آناتومی ناحیه ای تندون آشیل:
تشخیص:
عکس های رادیوگرافی ساده برای تمام کسانی که در قسمت پشتی مچ پایشان احساس درد می کنند انجام می شود. بر اساس مشاهدات کلینیکی بیمار علاوه بر آزمایشهایی از جمله شمارش کامل سلول های خونی،اندازه گیری میزان رسوب و سنجش میزان آنتی بادی که ممکن است تجویز شوند نیز می توان به این بیماری پی برد. در صورتی که تندینیتیس آشیل یا بی ثباتی مفصلی ایجاد شود،تصویر برداری ام آر آی یا سونوگرافی انجام می شود.
روش های درمان:
روش های مختلفی از جمله درمان های دارویی، فیزیوتراپی و ... وجود دارد اما در بین تمام این روش ها، روش تزریق داخل تندون موثرترین و سریع ترین روش درمان بیماری است.
تزریقات داخل تندون عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از سونوگرافی. در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:
این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.
عوارض جانبی:
عارضه اصلی این تزریق عفونت است با دنبال کردن روش های درست تزریق اتفاق نخواهد افتاد. آسیب رساندن سوزن به تندون یکی دیگر از احتمالات است که با استفاده از دستگاه سونوگرافی و دید به ساختار های داخلی به آسانی جلوگیری می شود. در مواردی که التهاب تندون زیاد بوده یا از قبل آسیب دیده اند، تزریق مستقیم می تواند باعث پارگی آن شود. در این مورد پزشک با تزریق آرام تر، احتمال اتفاق افتادن این عارضه را پایین می آورد. حدود 25% از بیماران بعد از تزریق افزایش درد خواهند داشت که به دلیل ورود سوزن است، اما پس از مدتی درد کمتر می شود و مفصل مچ پا عملکرد طبیعی اش را پیدا می کند.