در سطح داخلی (کف) مچ دست، تونلی به نام تونل کارپال وجود دارد که کف آن از استخوان های مچ دست و سقف آن از یک لیگامان تشکیل شده است. تندون عضلات حرکت دهنده انگشتان، عروق و اعصاب کف دست از داخل این تونل عبور می کنند. عصب مدین که مسئولیت عصب دهی به تمام انگشتان بجز انگشت کوچک و نیمی از انگشت حلقه را دارد، از داخل این تونل برای رسیدن به مقصد خود عبور می کند.
سندوم تونل کارپال به دلیل فشار روی عصب مدین در تونل کارپال اتفاق می افتد. عوامل زیادی می توانند باعث این اتفاق شوند مانند آرتریت روماتوئید، تندینیتس، حاملگی، اتساع شریان های اطراف یا هر ضایعه فضاگیر دیگری. مشخصات این اختلال عصبی در مچ دست و انگشتان شصت، اشاره، میانی و نیمه ای از انگشت حلقه به انشگت میانی نزدیک تر است شامل موارد روبرو است: درد، خواب رفتگی، بی حسی، و ضعف در انجام حرکات. این مشخصات می توانند به سمت ساعد نیز سرایت کنند. اگر بیمای درمان نشود، باعث اختلال حرکتی انگشتان ذکر شده و درنهایت ناتوانی کامل بیمار در بستن آن ها شود. اولین نشانه های بیماری معمولا پس از استفاده بیش از حد از مفصل مچ یا وارد شدن فشار به آن، مانند تایپ طولانی مدت با کامپیوتر، دیده می شوند. ضربه مستقیم به عصب مدین در حین عبور از تونل کارپال نیز ممکن است باعث شواهد کلینیکی یکسانی شود.
##fn##
تشخیص:
در معاینه فیزیکی با لمس محل عبور عصب در مچ بیمار احساس درد می کند.
یکی دیگر از مانور های تشخیصی، مانور فالن است که از حساسیت بالایی در تشخیص سندوم تونل کارپال برخوردار است. در طول این مانور بیمار دست ها را بدون فشار وارد کردن دست ها به هم، مطابق شکل زیر به مدت 30 ثانیه نگه می دارد.
اگر عصب مدین در سطح مچ قطع شده باشد علائم بیماری چند برابر می شود. ضعف حرکتی و تحلیل انگشت شصت در بیماری پیشرفته مشاهده می شود، اما به دلیل پیچیدگی حرکتی این انگشت ممکن است به آسانی تشخیص داده نشود. در مراحل اولیه بیماری، بجز درد در هنگام لمس محل عبور عصب، تنها علامت دیگر اختلال حسی انگشتان اشاره شده است.
در بسیاری از موارد سندورم تونل کارپال با آرتیت مفصل انگشت شصت با مچ دست، رادیکولوپاتی گردنی، یا اختلالات عصبی به دلیل دیابت اشتباه می شود. بیمارام مبتلا به آرتیت در تصویر رادیوگرافی واهدی برای وجود آرتیت دارند و در تست واتسون افزایش درد خواهند داشت.
بیماران مبتلا به رادیکولوپاتی گردنی اختلالات رفلکسی، حرکتی و حسی همراه با در گردن خواهند داشت، در حالی که بیماران مبتلا به سندروم تونل کارپال اختلالات رفلکسی ندارند و اختلالات حرکتی و حسی محدود به مچ دست، کف دست و انگشتان است. هرچند این دو بیماری می توانند با هم وجود داشته باشند و به این حالت سندوم دابل-کرآش (Double crush syndrome) می گویند.از آنجایی که سندروم تونل کارپال در بیماران دیابتی شایع است، عجیب نیست که همراه با اختلالات عصبی دیابتی وجود داشته باشد.
الکترومیوگرافی به افتراق سندروم تونل کارپال از رادیکولوپاتی گردنی و اختلالات عصبی دیابتی کمک می کند. انجام رادیوگرافی برای تمام بیماران مبتلا به این سندورم الزامی است تا عدم وجود تومور در محل اثبات شود. بر اساس شرح حال بیمار ممکن است به آزمایشات تکمیلی مانند شمارش کامل سلول های خونی نیاز باشد. اگر پزشک به ناپایداری مفصل مچ مشکوک باشد انجام MRI یا سونوگرافی الزامی است.تزریق زیر برای این سندورم هم جنبه درمانی و هم تشخیصی دارد.
تزریقات عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از سونوگرافی. در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:
این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.
عوارض جانبی:
این تزریق جزو تزریق های امن است. تنها عارضه محتمل تزریق داخل وریدی است که با استفاده از دستگاه سونوگرافی و دید پزشک به ساختارهای داخلی به آسانی جلوگیری می شود.