درد ممکن است دارای زمینه ای از احساس سوزش باشد که دردی بی امان با آن همراهی می کند. این درد به صورت حملات چند لحظه ای یا چند دقیقه ای ظاهر می شود و ممکن است چند روز یا چند هفته تکرار شود. در خلال یک مرحله حاد از این اختلال، ممکن است نسبت به هر نوع تماس یا درد نسبتاً ملایم، واکنش و حساسیت افراطی از خود نشان دهید.ممکن است حتی حواسی که در حالت معمول دردناک نیستند در شما ایجاد درد کنند. برخی از دردهای عصبی ممکن است توسط ویروس عامل بیماری زونا، یا عفونت تبخال ایجاد شوند. دردعصبی زونا می تواند فرد را از کار و زندگی بیندازد. این بیماری به طور معمول باعث درد سوزشی ثابتی می شود که شدیدتر و واضح تر از دردهای ناشی از فرو رفتن اشیای نوک تیز در بدن است. تماس یا حرکت ناحیه درگیر، حتی حرکتی مثل عطسه کردن می تواند به حمله جدید ازدرد منجر گردد. دردعصبی ممکن است تا هفته ها، ماه ها یا گاهی سال ها بعد از برطرف شدن تمامی علایم و نشانه های ویروس ادامه یابد. مشخصه درد عصب سه قلو شایع ترین نوع درد عصبی، درد شدید، تیز و شبیه برق گرفتگی در یک طرف صورت است که اغلب با صحبت کردن، جویدن یا مسواک زدن دندان ها تحریک می شود. نوعی درد عصبی موسوم به درد عصب زبانی، حلقی هم وجود دارد که مشخصه آن حملات راجعه ای از درد شدید درناحیه پشت حلق، لوزه ها، گوش میانی و قاعده زبان است. این حملات ممکن است با حرکاتی مثل حرف زدن یا بلع غذا تشدید شوند. درد عصب زبانی، حلقی در مواردی فوق العاده زجر آور است. درد عصب پس سری باعث درد در ناحیه پشت سر می شود که معمولاً پشت گوش ها به داخل پوست سر تیر می کشد. درد عصب بین دنده ای هم در لابه لای دنده ها حس می شود. دردهای عصبی معمولاً پس از ۴۰ سالگی آغاز و اغلب در سالمندان روی می دهد. تشخیص دردهای عصبی به طور کلی مبتنی بر علایم و نشانه های شما و رد کردن سایر اختلالاتی که ممکن است علایم و نشانه های مشابهی ایجاد کنند ، می باشد. دردهای عصبی چقدر جدی هستند؟ اگر چه ممکن است درد، شما را از کار و زندگی عاجز کند اما هیچ خطری جان شما را تهدید نمی کند. حملات درد در فواصل متغیری روی می دهند اما هر چه مسن تر می شوید فاصله بین حملات هم کوتاه تر می گردد. برای درمان دردهای عصبی، خط اول درمان معمولاً مشتمل بر داروهایی است که علایم و نشانه ها را تسکین می دهند. نوع دارویی که پزشک برای شما تجویز می کند بستگی به نوع درد عصبی و شدت علایم و نشانه های آن دارد. در صورت موثر نبودن داروها، اقدامات دیگری از جمله جراحی ممکن است در دستور کار قرار گیرد. استفاده از داروهای ضد درد در رفع دردهای عصبی موثر است. به طور مثال استفاده از مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن و بروفن می تواند به رفع نشانه های خفیف بیماری کمک کنند. برای رفع دردهای شدیدتر پزشک خانواده تان ضد درد قوی تری تجویزخواهد کرد. فراموش نکنید در صورت مصرف طولانی مدت یا زیادتر از مقدار داروهای ضد دردقوی ممکن است دچار تهوع، درد یا خون ریزی معده و زخم های گورشی شوید بنابراین توجه کنید که مقادیر زیاد این ترکیبات می تواند مشکلاتی برایتان فراهم کند. داروهای ضد افسردگی نیز با دخالت در فرایندهای شیمیایی مغز که باعث احساس درد می شوند قادر به تسکین دردهای خفیف تا متوسط هستند. این داروها درد را از بین نمی برند ولی تحمل آن را آسان تر می سازند.دقت کنید که استفاده از داروهای ضد افسردگی نیزدارای برخی اثرات جانبی است. این عوارض شامل سرگیجه، خشکی دهان، تهوع، ضعف عضلانی، یبوست و افزایش وزن است. برای کمک به کاهش این نشانه ها، پزشک تان احتمالاً درمان را با مقادیر کم دارو آغاز می کند و به تدریج بر مقدار آن می افزاید. بلوک عصب اگر مصرف دارو نتواند کاهش درد عصبی را در پی داشته باشد پزشکان از بلوک عصب استفاده می کنند. در این حالت می توان مقداری از یک ماده بی حس کننده موضعی را به منظور بی حس کردن و رفع درد برای یک مدت محدود، در ناحیه مورد نظر تزریق کرد. یک رویکرد طولانی مدت می تواند مشتمل بر بلوک عصب درگیر، با مصرف داروهای خوراکی موسوم به «عصب کش» باشد.این داروها بافت عصبی را در منطقه درگیر تخریب کرده و به رفع درد کمک می کنند.