بورس ها تشکیل شده اند از کیسه های ساینوویال (مفصلی)که هدفشان اجازه دادن به کشیده شدن و حرکت عضلات و تاندون ها از روی یکدیگر در نواحی که حرکت مکرر انجام میشود،است.این کیسه های ساینوویال به وسیله غشای ساینوویال پوشانده شده اند که حاوی شبکه ای از رگهای خونی اند که مایع ساینووسال را ترشح می کنند. نتایج بورسیتیس (التهاب بورس) در افزایش تولید مایع ساینوویال موجب تورم کیسه های بورس می شود. با استفاده مفرط و نادرست، این بورس ها ممکن است ملتهب، بزرگ و در موقعییت های نادری عفونی شوند.
اگرچه تنوع قابل توجهی در میان بیماران در تعداد، اندازه و مکان قرارگیری بورس وجود دارد، کلبدشناسان تعدادی از بورس های کلینیکی رایج را شناسایی کردند که بورس سوآس یکی از آن هاست. این بورس در عمق کشاله ران، دقیقا روی سطح سر استخوان ران قرار دارد. این بورس می تواند دارای یک کیسه یا در برخی از بیماران با چند سری کیسه وجود داشته باشد که ممکن است حفره دار نیز باشد.
بورس ایسکیال نسبت به جراحت از طریق ضربه شدید و ضربه های کوچک مکرر آسیب پذیر است. جراحت های شدید اغلب به دلیل ضربه های مستقیم به بورس، مانند فشار واردشدن توسط کمربند ایمنی در هنگام تصادف، یا استفاده بیش از حد از بورس و مفصل، مانند رقص باله، اتفاق می افتند. اگر بورسیتیس سوآس مزمن شود ممکن است کلسیفیته شدن (سخت و آهکی شدن بر اثر تجمع کلسیم) بورس رخ دهد که باعث از دست رفتن نرمی و انعطاف آن می شود و درمان را مشکل تر می کند.
تشخیص:
بیمار مبتلا به بورسیتیس ایسکیال در کشاله ران احساس درد دارد که معمولا با درد ارجاعی به مفصل ران و لگن همراه است. همچنین خوابیدن روی ران آسیب دیده برای بیمار مشکل است و بعد از بیدار شدن در مفصل ران و لگن احساس غژغژ می کند.
در معاینه فیزیکی با لمس قسمت بالایی ران درد بیمار افزایش پیدا می کند. مانورهای مختلفی برای ارزیابی دقیق این بیماری وجود دارد. در یکی از این مانورها بیمار روی تخت معاینه می نشیند و درحالی که پزشک در برابر حرکت پا مقاومت ایجاد می کند، از بیمار خواسته می شود تا پاهایش را به هم نزدیک کند. با رها کردن ناگهانی مقاومت توسط پزشک، بیمار افزایش درد خواهد داشت.
تصویربرداری رادیوگرافی، MRI، یا تصویربرداری سونوگرافی ممکن است کلسیفه شدن بورس و ساختارهای اطرافش را به همراه التهاب مزمن نشان دهد. درصورت شک پزشک به وجود تومور در کشاله ران انجام MRI و/یا تصویربردای سونوگرافی الزامی است.
روش های درمان:
روش های مختلفی از جمله درمان های دارویی، فیزیوتراپی و ... وجود دارد اما در بین تمام این روش ها، روش تزریق داخل بورس موثرترین و سریع ترین روش درمان بیماری است.تزریقات داخل مفصلی عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از سونوگرافی. در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:
این تزریق هم برای هدف تشخیصی و هم برای هدف درمانی استفاده می شود.این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن و خود مفصل از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.
عوارض جانبی:
نزدیک بودن شریان، ورید و عصب فمورال (رانی) به محل تزریق باعث می شود تا پزشک به دقت بیشتری برای انجام تزریق نیاز داشته باشد. اما با استفاده از دستگاه سونوگرافی و دید پزشک به ساختارهای داخلی احتمال بروز خطا بسیار پایین است.تعدادی از بیماران، بعد از تزریق افزایش درد خواهند داشت که به دلیل ورود سوزن است. پس از مدتی درد به کلی قطع می شود و مفصل عملکرد طبیعی اش را پیدا می کند.