عصب اولنار یکی از اعصاب اصلی دست است که از سمت استخوان زند زیرین به سمت مچ می آید و به انگشت کوچک و انگشت حلقه عصب‌دهی می کند. در سمت کف دست، در مچ تونلی وجود دارد که این عصب از داخل آن عبور می کند. کف ای تونل را استخوان های مچ و سقف آن را لیگامان‌های متصل کننده استخوان‌های مچ به هم می سازد (لیگامان ها یافت های طناب مانندی هستند که استخوان ها را به هم متصل می کنند). نام این تونل، تونل گویون است.
مناطق عصب دهی شده توسط عصب اولنار:
سندروم تونل اولنار (ulnar tunnel syndrome) به دلیل فشار روی عصب اولنار در محل عبورش از درون تونل گویون در مچ دست اتفاق می افتد. شایع ترین علت فشار روی عصب اولنار در مسیر عبورش از داخل تونل گویون موارد زیر هستند:
-
کیست
-
اتساع بیش از حد شریان اولنار که دقیقا کنار عصب اولنار و همراه با آن از داخل تونل کارپال عبور می کند.
-
شکستگی های استخوان های زند زیرین و زند زبرین در محل اتصالشان به استخوان های مچ دست
-
حرکات تکرار شونده که باعث فشار به مچ شوند
در اکثر مواقع اختلال عصبی فقط شاخه های حرکتی را مختل می کند و باعث کاهش توانایی در تکان دادن دو انگشت کوچک و حلقه می شود و بیمار دردی ندارد. این اختلال عصبی حرکتی بدون درد به عنوان فلجی عضلات تکان دهنده این دو انگشت شناخته می شود.
ممکن است سندروم تونل اولنار به صورت ترکیبی از اختلالات حرکتی و عصبی نیز بروز کند. از دید کلینیکی، این اختلال عصبی ترکیبی با درد، خواب رفتگی و بی حسی مچ شناخته می شود که به سمت دو طرف انگشت کوچک و نیمه ای از انگشت حلقه که در کنار انگشت کوچک قرار دارد منتشر می شود. ممکن است علائم به سمت بدن، به سمت ساعد، نیز منتشر شوند. مانند سندروم تونل کارپال، درد سندروم تونل اولنار در شب و بعد از خم و باز کردن مچ دست بدتر می شود. اگر این سندروم درمان نشده باقی بماند، در نهایت باعث اختلال حرکتی و درنهایت فلجی کامل دو انگشت عصب گیرنده از عصب اولنار می شود. معمولا شروع علائم بعد از انجام حرکات تکرار شوند یا ضربه مستقیم به مچ اتفاق می افتد، مانند شکستگی های مچ دست یا وارد شدن فشار در فعالیت هایی مانند چکش زدن و دوچرخه سواری طولانی مدت.
تشخیص:
در معاینه فیزیکی در صورت لمس مچ در سمت انگشت کوچک (محل عبور عصب اولنار) بیمار افزایش درد خواهد داشت. یکی از تست های تشخیصی، تست تینل نام دارد. در این تست پزشک با چکشی چوب پنبه ای به مچ بیمار ضربه می زند.
در اکثر بیماران مبتلا به سندروم تونل اولنار بیمار افزایش درد خواهد داشت. اگر شاخه های حسی این عصب درگیر شده باشند، حواس انگشت کوچک، و نیمی از انگشت که حلقه که در کنار انگشت کوچک قرار دارد، کاهش پیدا می کنند. بر حسب اینکه ضایعه عصبی در کدام منطقه اتفاق افتاده باشد، ممکن است ضعف عضلانی دو انگشت ذکر شده اتفاق افتاده باشد که با ناتوانی بیمار در باز کردن انگشتان دست از هم مشخص می شود.
در بسیاری از موارد سندروم تونل اولنار با آرتیت مفاصل بین انگشتان و استخوان های مچ دست، رادیکولوپاتی گردنی، و اختلالات عصبی ناشی از دیابت٬ اشتباه گرفته می شود. بیماران مبتلا به آرتریت مفاصل بین انگشتان و استخوان های مچ معمولا علائم فیزیکی و مدارک رادیوگرافی ای دارند که وجه افتراق بین این بیماری و سندروم تونل اولنار است. اکثر بیماران مبتلا به رادیکولوپاتی گردنی تغییرات رفلکسی، حرکتی و حسی همراه با درد گردن دارند، در حالی که در بیماران مبتلا به سندروم تونل اولنار رفلکس‌ها تغییری نکرده اند و تغییرات حرکتی و حسی به کف و انگشتان دست محدود شده اند. اختلالات عصبی ناشی از دیابت کل سیستم عصبی حسی دست را تحت تاثیر قرار می دهند و برعکس سندروم تونل اولنار به یک منطقه خاص از دست محدود نمی شوند. ممکن است سندروم تونل اولنار همراه با رادیکولوپاتی گردنی وجود داشته باشد که به این ترکیب سندروم دابل کراش می‌گویند. همچنین، سندروم تونل اولنار در بیماران مبتلا به دیابت شایع تر است. پس تعجب آور نیست که سندروم تونل اولنار به همراه اختلالات عصبی ناشی از دیابت در بیماران دیابتی وجود داشته باشد. در صورت وجود تومور در محل ورود اعصاب از گردن به بازو، ممکن است علائمی مشابه علائم سندروم تونل اولنار وجود داشته باشد که باید با رادیوگرافی قفسه سینه از سندروم تونل اولنار افتراق داده شود.
الکترومایوگرافی یکی از قوی ترین ابزار ها برای افتراق رادیکولوپاتی گردنی، اختلالات عصبی ناشی از دیابت، و وجود تومور از سندروم تونل اولنار است. رادیوگرافی برای تمام بیماران مبتلا به سندروم تونل اولنار الزامی است تا عدم وجود بیماری های استخوانی اثبات شود. بر اساس شرح حال بیمار و تشخیص پزشک آزمایشات دیگری مانند شمارش کامل سلول های خونی نیز انجام می شود. در صورت شک پزشک به ناپایداری مفصل مچ یا وجود تومور انجام MRI یا تصویربرداری سونوگرافی الزامی است.
تزریقات برای بلاک اعصاب عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از دستگاه های تصویربرداری (که در بین این روش ها سونوگرافی بیشرین کارآیی و کمترین عوارض جانبی را دارد). در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:
این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن و خود عصب از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.
عوارض جانبی احتمالی:
بلاک عصب اولنار در مچ برای درمان سندروم تونل اولنار یکی از تزریقات امن است. دو عارضه اصلی تزریق داخل شریان اولنار (که همراه با عصب اولنار طی مسیر می کند) و آسیب رساندن سوزن به عصب اولنار است که مورد دوم باعث بی حسی دائمی عصب می شود. با استفاده از دستگاه سونوگرافی و دید پزشک به ساختار های داخلی محل تزریق می توان از هردوی این عوارض جلوگیری کرد. می توان با فشار وارد کردن روی محل تزریق بلافاصله بعد از انجام بلاک احتمال این عارضه را کاهش داد. قراردادن یخ یا بسته های سرمازا روی محل تزریق به مدت 20 دقیقه بعد از بلاک می تواند مقدار درد و خونریزی‌ای که بیمار بعد از تزریق تجربه می کند را کاهش دهد.
روش های درمانی بدون جراحی در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور سیروس مؤمن زاده:
در موارد نادر جراحی هستند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه درمان‌های غیر جراحی ارائه شده در کلینیک دردشناسی پروفسور سیروس مؤمن‌زاده و توضیحات مربوط به آنها به مقالات درمان‌های بدون جراحی مراجعه کنید و در صورت تمایل به استفاده از این درمان های ترکیبی جامع و مدرن با کلینیک پروفسور مؤمن‌زاده تماس بگیرید.
و
همچنین می‌توانید سوالات خود را از پروفسور سیروس مومن زاده در تله ویزیت - TeleVisit بپرسید.
👇 اینجا را کلیک کنید 👇
www.TeleVisit24.com
تنها با وارد کردن نام و نام خانوادگى و شماره موبایل و ثبت نام در سامانه تله ویزیت، بلافاصله و حداکثر طى مدت ٢٤ ساعت پاسخ خود را از بهترین پزشکان متخصص دریافت کنید و دیگر نگران سلامت خود نباشید.