سطح پشتی مچ دست به شدت مستعد ابتلا به تشکیل کیست گانگیونی است.
این کیست به دلیل فتخ بافت های حاوی مایعات مفصلی مانند کپسول مفصلی یا غلاف تندون ها به وجود می آید. ممکن است بعد از این اتفاق تولید مایع مفصلی افزایش یابد که نتیجه آن بزرگتر شدن کیست قرار گرفته روی مفصل یا روی غلاف تندون است. به وجود آمدن دریچه ای یک طرفه بین کیست و مفصل می تواند باعث بزرگ شدن کیست شود زیرا مایع مفصلی نمی تواند آزادانه به داخل کپسول مفصلی بازگردد. همچنین ممکن است این گونه کیست ها در سمت کف مچ دست زیر به وجود بیایند.
تشخیص:
فعالیت، به خصوص خم و راست کردن شدید مچ، درد را بدتر می کند. استراحت و گرما تا حدی از شدت درد می کاهد. درد دائمی بوده و حالت خارشی دارد. معمولاظاهر نامعمول کیست است که بیمار را به فکر درمان می اندازد، نه خود درد. کیست در مقابل ضربه نرم بوده و تا حدی فرو می رود درحالی که تومورها سفت هستند و فرو نمی روند. ضربه زدن به کیست ممکن است درد را افزایش دهد.
انجام رادیوگرافی برای تمام بیماران مبتلا به کیست گانگلیونی مچ الزامی است تا عدم وجود بیماری های استخوانی از جمله تومورها اثبات شوند. بر اساس شرح حال بیمار و تشخیص پزشک آزمایشات دیگری مانند شمارش کامل سلول های خونی نیز انجام می شود. در صورت شک پزشک به وجود تومور انجام MRI و تصویربرداری سونوگرافی الزامی است.
درمان:
روش های درمانی متفاوتی وجود دارد مانند تزریق، دارودرمانی و فیزیوتراپی. از میان این روش ها تزریق سریع ترین و کارآمدترین روش است.
تزریقات عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از دستگاه های تصویربرداری (که در بین این روش ها سونوگرافی بیشرین کارآیی و کمترین عوارض جانبی را دارد). در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:
این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور دکتر سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.
عوارض جانبی:
عارضه اصلی این تزریق عفونت است که با استفاده از روش های استریل مناسب به ندرت اتفاق می افتد. باید توجه داشت که در هنگام تزریق به کیست هایی که در کنار تندون های ملتهب قرار دارند، سوزن به تاندون آسیب نرساند.