تندون ها بافت های طناب مانندی هستند که عضلات را به استخوان ها متصل می کنند. به التهاب تندون ها تندینیتیس گفته می شود.
بورس ها تشکیل شده اند از کیسه های ساینوویال (مفصلی)که هدفشان اجازه دادن به کشیده شدن و حرکت عضلات و تاندون ها از روی یکدیگر در نواحی که حرکت مکرر انجام میشود،است.این کیسه های ساینوویال به وسیله غشای ساینوویال پوشانده شده اند که حاوی شبکه ای از رگهای خونی اند که مایع ساینووسال را ترشح می کنند. نتایج بورسیتیس (التهاب بورس) در افزایش تولید مایع ساینوویال موجب تورم کیسه های بورس می شود. با استفاده مفرط و نادرست، این بورس ها ممکن است ملتهب، بزرگ و در موقعییت های نادری عفونی شوند.
لیگامان ها بافت های طناب مانندی هستند که استخوان های بدن را به یکدیگر متصل می کنند و باعث پایداری مفاصل می شوند. لیگامان کوروناری به دور مفصل زانو پیچیده، و بخشی از کپسول مفصلی زانو است.
آناتومی مفصل زانو:
این لیگامان مستعد التهاب و پارگی به دلیل پیچ خوردگی زانو است. معمولا سمت داخلی لیگامان آسیب می بیند ولی در موارد نادر احتمال آسیب دیدگی قسمت خارجی لیگامان نیز وجود دارد.
تشخیص:
بیماران مبتلا به سندروم لیگامان کوروناری در سمت داخلی زانو احساس درد می کنند و اگر زانو توسط فردی دیگر به سمت خارج چرخانده شود درد افزایش می یابد. فعالیت، به خصوص خم کردن و چرخاندن زانو به سمت خارج، درد را افزایش می دهد. استراحت و گرما از شدت درد می کاهد. درد دائمی بوده و حالت خارشی دارد و ممکن است باعث برهم خوردن خواب بیمار شود. وجود همزمان بوسیتیس، تندینیتیس، آرتیت، یا تخریب شدن بافت داخل مفصل، می تواند تصویر کلینیکی را بعد از وارد شدن ضربه به زانو مبهم کند.
انجام رادیوگرافی برای تمام بیمارانی که تصور می شود درد زانویشان به دلیل سندروم لیگامان کوروناری است الزامی است. بر اساس شرح حال بیمار و تشخیص پزشک معمولا آزمایشات تکمیلی دیگری مانند شمارش کامل سلول های خونی انجام می شود. در صورت شک پزشک به وجود تومور، یا تخریب شدن بافت داخل مفصل انجام MRI الزامی است. MRI به تایید شدن تشخیص نیز کمک می کند. اسکن رادیونوکلئوتید استخوان برای تشخیص شکستگی های فشاری که در تصویر رادیوگرافی دیده نمی شوند، به خصوص در صورت وارد شدن ضربه به زانو، کاربرد دارد.
درمان:
روش های درمانی متفاوتی وجود دارد مانند تزریق، دارودرمانی و فیزیوتراپی از میان این روش ها تزریق سریع ترین و کارآمدترین روش است.
تزریقات عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از دستگاه های تصویربرداری (که در بین این روش ها سونوگرافی بیشرین کارآیی و کمترین عوارض جانبی را دارد). در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:
این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور دکتر سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.
عوارض جانبی:
مهم ترین عارضه احتمالی این تزریق عفونت است با استفاده از روش های استریل مناسب به ندرت اتفاق می افتد. حدود 25% بیماران بعد از تزریق افزایش درد خواند داشت که به دلیل ورود سوزن به بدن است. این درد و درد اصلی بیماری بعد از مدتی از بین می روند و مفصل زانو عملکرد طبیعی اش را پیدا می کند.