درد های میوفیشیال دردهای عضلانی ای هستند که با لمس شدن یک نقطه خاص از عضله فعال می شوند. به این نقطه، نقطه ماشه ای گفته می شود.عضلات کمر مستعد ابتلا به درد میوفیشیال هستند.
آناتومی عضلات کمر:
عوامل ایجاد کننده این سندروم آسیب های میکروسکوپی مکرر طی استفاده بیش از حد از عضلات مانند بلند کردن اجسام یا خم شدن های بسیار، و ایجاد اختلال در عضلاتی که مخالف هم دیگر عمل می کنند، هستند. مشخصه اصلی این سندروم در معاینه فیزیکی وجو نقطه ماشه ای است. نتیجه اصلی وارد شدن آسیب های میکروسکوپی مکرر به یک عضله یا گروهی از عضلات ایجاد شدن نقطه ماشه در این عضله یا گروه عضلات است. با لمس این نقطه بیمار در کل عضله احساس درد می کند. این نقطه با تحریک کردن فیزیکی عضله کشف می شود.
نتیجه تحریک این نقطه درد موضعی، درد ارجاعی به دیگر نواحی اطراف نقطه و رفلکس جمع کردن عضو اندام است که مانند پرش دیده می شود. درد ارجاعی معمولا به اشتباه بیماری دیگر اعضا تشخیص داده می شود که می تواند باعث طولانی شدن دوره تشخیص و ناکارآمد ظاهر شدن درمان شود. درد میوفیشال کمر به سمت کشاله ران، باسن، و محل اتصال ستون فقرات به لگن ارجاع داده می شود.
علاوه بر آسیب میکروسکوپی عضله، فاکتورهای دیگر هم می توانند باعث به وجو آدمن این سندروم شوند. به عنوان مثال فردی که آخر هفته ها ورزش سنگین انجام می دهد، مستعد مبتلا شدن به این سندروم است. نحوه نشستن غلط پشت میز یا هنگام تماشای تلویزیون نیز می تواند باعث تسریع ابتلا فرد به این بیماری شود. تمام این موارد می توانند با ترکیب شدن با سوئ تغذیه، یا ناهنجاری های روانی و فیزیکی، مانند افسردگی یا اضطراب مزمن، شدت بیماری و احتمال بیمار شدن فرد را بالاتر ببرند.
خشکی و بی حالی نیز معمولا با این بیماری همراه می شوند که باعث ناتونی بیشتر بیمار و پیچیده تر شدن درمان می شوند. این سندروم می تواند به تنهایی اتفاق بی افتد یا با دیگر سندروم های درد موضعی و رادیکولوپاتی کمری (وارد شدن فشار رو یاعصاب خارج شده از نخاع کمری توسط مهره های ستون فقرات) همراه شود. اختلالات روانی مانند افسردگی معمولا در بیماران مبتلا به سندروم های درد میوفیشال دیده می شوند. درمان این اختلالات روانی باید به عنوان بخش مهمی از برنامه درمانی این سندروم در نظر گرفته شود.
نحوه انجام بلاک:
تزریقات برای بلاک اعصاب عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از دستگاه های تصویربرداری (که در بین این روش ها سونوگرافی بیشرین کارآیی و کمترین عوارض جانبی را دارد). در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی:
این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور دکتر سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن و خود عصب از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.
عوارض جانبی احتمالی:
نزدیک بودن عضلات کمر به لایه ها پوشاننده نخاع (مننژ) خطرناک بودن تزریق در این مناطق نیاز به استفاده از دستگاه سونوگرافی را چندبرابر می کند. درصورت درد فوق العاده بیمار در هنگام وارد شدن سوزن پزشک باید بلافاصه تزریق را متوقف کند، زیرا این درد نشانه برخورد سوزن به اعصاب خارج شده از نخاع است. تزریق در فضا های عمقی مننژ می تواند باعث از دست رفتن هوشیاری و بی حسی کامل نخاع شود. اگر این عارضه به سرعت تشخیص داده نشود تا تحت درمان قرار بگیرد می تواند برای بیمار مرگبار باشد. فضای محل تزریق سیاهرگ های بسیاری دارد که آسیب به آن ها می تواند باعث خونریزی خود محدود شونده شود. تزریق داخل وریدی (داخل سیاهرگ) در تعدادی کمی از بیماران اتفاق می افتد و می تواند باعث مسمومیت بیمار شود. باید توجه داشت که در صورت آسیب دیدن سیاهرگ های عمقی محل تزریق، احتمال تشکیل هماتوم (کیسه پر از خون) و کبودی وجود دارد. می توان با استفاده از دستگاه سونوگرافی احتمال اتفاق افتادن تمامی این عوارض را کاهش داد.