آرتروز زانو از عوامل شایع ایجاد درد در افراد بالاتر از چهل سال است.آرتروز مفصل زانو، شایعترین بیماری تخریبی ازمیان مفاصل بدن می‌باشد.میزان ابتلا در خانم‌ها نسبت به آقایان بیشتر است.آرتروز یک بیماری تخریبی در مفصل است که ازآن به بیماری مفصلی پیشرونده یاد می‌شود.از این بیماری به نام‌های استئوآرتریت و استئوآرتروز نیز یاد می کنند.تخریب پیشرونده مفصل در جامعه ما به نام آرتروز معروف است.با توجه به اینکه بیماری با افزایش سن پیشرفت می‌کند به آرتریت پیری نیز معروف است.علاوه برسن، علل ژنتیکی، نوع شغل و حرفه، چاقی، عوامل هورمونی و نژاد نیز می‌تواند در بروزاین بیماری دخیل باشند. انواع مختلفی از تزریق وجود دارد که بخش مهمی از درمان آرتروز زانو را برای بسیاری از مبتلایان تشکیل می دهند. تزریق مفصلی به خصوص برای کسانی که داروهای مسکن ضد التهابی غیر استروئیدی مثل ایبوپروفن نتوانسته درد آنها را تسکین دهد، یا افرادی که بخاطر اثرات جانبی داروها نمی توانند از آنها استفاده کنند، گزینه درمانی بسیار خوبی است.
آرتروز شایع ترین نوع آرتریت است که اغلب زانوها را تحت تاثیر خود قرار می دهد. این بیماری زمانی بروز پیدا می کند که غضروف پوشش نرمی که که وظیفه اش محافظت از استخوان ها است از بین می رود. در این حالت سطح استخوان ها آسیب دیده و ساییده می شود و باعث درد، تورم، خشکی و ناتوانی می گردد.
نحوه تزریق
در ابتدا پزشک تزریقی برای بی حس کردن موضع مورد نظر که در اینجا زانو است انجام می دهد.سپس پزشک ممکن است با استفاده از یک سوزن، مایع اضافی که در زانو جمع شده است را بیرون بکشد.سپس نوبت دریافت تزریق اصلی می رسد؛ تزریق مسکن که معمولا زیر کاسه زانو صورت می گیرد. تزریق نباید باعث صدمه بافت شود و دارو در سرتاسر مفصل عمل خواهد کرد.درمان های مختلف دارای اثرات جانبی هستند که لازم است قبل از دریافت تزریق، درمورد آنها با پزشک خود مشورت کنید. دو نوع متداول تزریق مفصلی زانو در درمان آرتروز عبارت است از کورتیکواستروئیدها و هیالورونیک اسید.
تزریق استروئید
آرتروز زانو از عوامل شایع ایجاد درد در افراد بالاتر از چهل سال است.آرتروز مفصل زانو، شایعترین بیماری تخریبی ازمیان مفاصل بدن می‌باشد.میزان ابتلا در خانم‌ها نسبت به آقایان بیشتر است.آرتروز یک بیماری تخریبی در مفصل است که ازآن به بیماری مفصلی پیشرونده یاد می‌شود.از این بیماری به نام‌های استئوآرتریت و استئوآرتروز نیز یاد می کنند.تخریب پیشرونده مفصل در جامعه ما به نام آرتروز معروف است.با توجه به اینکه بیماری با افزایش سن پیشرفت می‌کند به آرتریت پیری نیز معروف است.علاوه برسن، علل ژنتیکی، نوع شغل و حرفه، چاقی، عوامل هورمونی و نژاد نیز می‌تواند در بروزاین بیماری دخیل باشند. انواع مختلفی از تزریق وجود دارد که بخش مهمی از درمان آرتروز زانو را برای بسیاری از مبتلایان تشکیل می دهند. تزریق مفصلی به خصوص برای کسانی که داروهای مسکن ضد التهابی غیر استروئیدی مثل ایبوپروفن نتوانسته درد آنها را تسکین دهد، یا افرادی که بخاطر اثرات جانبی داروها نمی توانند از آنها استفاده کنند، گزینه درمانی بسیار خوبی است.
آرتروز شایع ترین نوع آرتریت است که اغلب زانوها را تحت تاثیر خود قرار می دهد. این بیماری زمانی بروز پیدا می کند که غضروف پوشش نرمی که که وظیفه اش محافظت از استخوان ها است از بین می رود. در این حالت سطح استخوان ها آسیب دیده و ساییده می شود و باعث درد، تورم، خشکی و ناتوانی می گردد.
آیا تزریق پلاسمای غنی از پلاکت کمکی می کند؟
نحوه تزریق
در ابتدا پزشک تزریقی برای بی حس کردن موضع مورد نظر که در اینجا زانو است انجام می دهد.سپس پزشک ممکن است با استفاده از یک سوزن، مایع اضافی که در زانو جمع شده است را بیرون بکشد.سپس نوبت دریافت تزریق اصلی می رسد؛ تزریق مسکن که معمولا زیر کاسه زانو صورت می گیرد. تزریق نباید باعث صدمه بافت شود و دارو در سرتاسر مفصل عمل خواهد کرد.درمان های مختلف دارای اثرات جانبی هستند که لازم است قبل از دریافت تزریق، درمورد آنها با پزشک خود مشورت کنید. دو نوع متداول تزریق مفصلی زانو در درمان آرتروز عبارت است از کورتیکواستروئیدها و هیالورونیک اسید.
کاهش التهاب با استروئیدها
تزریق کورتیکواستروئیدها جهت درمان عود بیماری آرتروز و عوارض ناشی از آن شامل درد، تورم و تجمع آب در زانو سودمند است.
این داروهای تزریقی با کاهش التهاب در مفصل، علایم بیماری آرتروز را تسکین می دهند. اما به یاد داشته باشید که این داروها یک راه حل کامل و بی نقص برای هر موردی نیستند. اگر تحت درمان با این دارو قرار گرفتید به یاد داشته باشید که:
این داروها سریع عمل می کنند. این تزریق ها باعث تسکین بسیار سریع درد می گردند که معمولا ۲۴ تا ۴۸ ساعت اولیه پس از تزریق حاصل می شود.
دارو اثر کوتاه مدتی دارد. به طور متوسط، تسکین درد ۶ تا ۱۲ هفته طول می کشد. اغلب این مدت به اندازه کافی طولانی است و از زمان شعله وری بیماری آرتروز تا فروکش کردن علایم طول می کشد.
این داروها نباید زود به زود استفاده شوند. یک داروی کورتیکواستروئید اغلب در اولین مرتبه تزریق بهترین اثر و عملکرد را دارد و پس از آن، تمایل کمتری برای کاهش و تسکین درد نشان می دهند.
در بیشتر موارد، این داورها می توانند ۲ تا ۳ بار در سال استفاده شوند. استفاده بیش از اندازه از این داروها سلول هایی زانو را که مسوول ساختن غضروف هستند را از بین می برند.
هیالورونیک اسید
بیشترین مایعی که در یک زانوی سالم وجود دارد، هیالورونیک اسید است. اما وقتی شما آرتروز زانو دارید، مقدار هیالورونیک اسید در زانو کاهش می یابد. پزشک می تواند مقدار بیشتری هیالورونیک اسید به داخل زانو تزریق کند تا عرضه آن افزایش یابد.مطالعات نشان داده است که تزریق هیالورونیک اسید ممکن است نسبت به داروهای مسکن در برخی از افراد، تاثیر مثبت بیشتری داشته باشد. دیگر مطالعات نشان داده است که این دارو می تواند علایم بیماری را به همان خوبی که تزریق کورتیکواستروئید انجام می دهد، بهبود بخشد. اگر تحت درمان با هیالورونیک اسید قرار گرفته اید، به یاد داشته باشید که:
تزریق هیالورونیک اسید اغلب معمولا خط اول درمان بیماری های تاندونی و آرتروزی نیست. بدلیل اینکه داروهای هیالورونیک اسید معمولا گران هستند، پزشکان بعنوان اولین راه درمانی، آن را توصیه نمی کنند. با اینحال تزریق هیالورونیک اسید اغلب بوسیله بیمه های درمانی پوشش داده می شود. پزشک ممکن است این دارو را برای بیمار تجویز کند، اگر:
بیمار به درمان های دارویی مثل مسکن ها و درمان های غیر دارویی مثل گرما یا سرما درمانی، پاسخ نداده و علایم بیماری تخفیف پیدا نکند.
بیمار نتواند از مسکن هایی مثل ایبوپروفن، ناپروکسن یا استامینوفن استفاده کند.
تزریق استروئید به اندازه کافی کمک نکند، یا بیمار یا پزشک درمورد اثرات جانبی استروئیدها نگران باشند.
این دارو به روش های مختلفی عمل می کند. پس از تزریق، هیالورونیک اسید باعث زیرسازی و نرم شدن حرکت قسمت های مختلف داخل زانو می شود. این اثر نسبتا کوتاه مدت است.. اما به نظر می رسد این درمان در ادامه با تسکین درد و التهاب، منافع بیشتری را برای بیمار به ارمغان آورد.
ممکن است بیمار بیش از یک تزریق نیاز داشته باشد. گاهی با یک تزریق مشکل بیمار مرتفع می شود و گاهی نیاز به تزریق های بیشتر تا ۵ تزریق احساس می شود. در اینصورت این تزریق معمولا در یک دوره ۵ هفته ای صورت می گیرد. در صورت نیاز به تزریق بیشتر، تزریق ششم ۶ ماه بعد انجام می شود.
آیا تزریق پلاسمای غنی از پلاکت کمکی می کند؟
یکی دیگر از درمان های تزریقی که امروزه خیلی درباره آن بحث و تبلیغ می شود، تزریق پلاکت غنی از پلاسما یا PRP است. PRP در اصل پلاسمای غنی شده از پلاکت است که طی یک فرایند جداسازی و تغلیظ، از خون تازه و لخته نشده بیمار تهیه می شود.