تزریق درون بافتی در بعضی بیماری های سیستم حرکتی یکی از روش های درمانی تزریق دارو به درون یا اطراف بافت های بیمار است. تزریق درون بافت های حرکتی همیشه به توسط پزشک متخصص صورت میگیرد. هدف از این تزریق ها در غالب اوقات کم کردن التهاب بافتی و در نتیجه کاهش درد و تورم است. در مواردی که دارو درست و در محل مناسب خود تزریق شود موجب میگردد تاثیر آن بسیار بلند مدت تر بوده و عوارض کمتری داشته باشد. • متداول ترین دارویی که در این تزریق ها بکار برده می شود کورتیکو استروئید ها یا کورتون های طولانی اثر مانند متیل پردنیزولون (دپومدرول) یا تریامسینولون طولانی اثر است. دو داروی دیگر که بصورت تزریق بافتی استفاده میشوند عبارتند از: • تزریق اسید هیالورونیک در درون مفصل • تزریق پلاسمای سرشار از پلاکت Plasma rich plasma PRP در درمان بعضی از تاندنیت ها کورتون ها داروهای ضد التهابی قوی هستند که در درمان یا کنترل علائم بسیاری از بیمار ها بصورت وضعی، خوراکی، تزریقی یا استنشاقی مورد استفاده قرار میگیرند. یکی از موارد استفاده از کورتون های تزریقی استفاده از آن بصورت تزریق در بافت دردناک است. این تزریق معمولا به توسط پزشک متخصص صورت میگیرد. معمول ترین کورتون هایی که بصورت موضعی تزریق میشوند متیل پردنیزولون و تریامسینولون هستند. کورتون ها در چند دسته از بیماری ها بصورت درون بافتی تزریق میشود که عبارتند از • درون مفصل برای درمان آرتریت : در روماتیسم مفصلی یا در استئو آرتریت مفصل بعد از مدتی به مرحله ای میرسد که دچار تخریب شدیدی شده و بیمار دچار درد زیادی خواهد شد. در این موارد میتوان برای کاهش درد بیمار از تزریق داخل مفصلی کورتون استفاده کرد. این تزریق ها گرچه تا مدتی (حدودا چند ماه) درد بیمار را از بین میبرند ولی تخریب مفصلی را بیشتر میکنند. از این روش به عنوان آخرین تیر های ترکش در کنترل درد بیمارانی استفاده میشود که روش های دیگر تاثیری نداشته اند و یا بیمار در آینده برنامه تعویض مفصل خواهد داشت ولی به عللی فعلا آن را انجام نمیدهد • درون بورس برای درمان بورسیت : در بعضی موارد التهاب بورس مانند بورسیت اوله کراتون، پره پلانتار، تروکانتر یا دیگر بورسیت ها میتوان با تزریق کورتون به داخل بورس ملتهب درد و التهاب را از بین برد. • درون غلاف تاندون برای درمان تنوسینوویت : بطور مثال در انگشت ماشه ای یا تریگر فینگر تزریق کورتون به داخل غلاف تاندون انگشت موجب کاهش التهای از بین رفتن علائم بیماری میشود. • در اطراف محل اتصال تاندون به استخوان برای درمان تاندنیت : در مواردی که محل اتصال تاندون به استخوان دچار التهاب میشود میتوان با تزریق کورتون به محل درد و التهاب را کاهش داد ، فاسئیت پلانتار(خار پاشنه) • در فضای اپیدورال نخاع برای کنترل علائم هرنی دیسک یا تنگی کانال نخاعی : تزریق کورتون در اطراف ریشه های عصبی نخاع میتواند موجب کاهش التهاب در ناحیه و در نتیجه کاهش فشار و بدنبال آن کاهش علائم درد سیاتیکی و دیگر علائم بیرون زدگی دیسک شود. این تزریق بسیار حساس بوده و باید با هدایت فلوروسکوپ و در اطاق عمل و به توسط پزشک متخصص صورت گیرد. متخصصین بیهوشی، ارتوپدی و جراحی اعصاب این تزریقات را انجام میدهند. • در اطراف اعصاب : مانند تزریق کورتون در درون کانال کارپ برای درمان سندروم متاکارپ یا تزریق در اطراف اعصاب کف پا در درمان توروم مورتون