علت درد و رگ به رگ شدن گردن

منظور از رگ‌به‌رگ شدن گردن، آسیب به رباط‌های گردن و منظور از کشیدگی گردن، در واقع کشیده شدن عضلات و تاندون‌های گردن است. معمولا زمانی که صحبت از درد گردن می‌شود، این دو اصطلاح به جای یکدیگر و اشتباها به کار برده می‌شوند. رگ ‌به‌ رگ شدن گردن و آسیب رباط‌های آن ممکن است در حین ورزش کردن برای ورزشکاران رخ دهد و گاها برخی از مربیان آن را با گرفتگی عضلات گردن اشتباه می‌گیرند. رگ‌به‌رگ شدن (آسیب رباط‌های گردن) را می‌توان جزء آسیب‌های حاد (ناگهانی) گردن دانست. اما این مشکل برای برخی از ورزشکاران تبدیل به آسیبی مزمن می‌شود که با بالا رفتن سن ورزشکار، به صورت دوره‌ای عود می‌کند و مجددا بهبود می‌یابد. با همه این اوصاف، نهایتا فرقی نمی‌کند که شما چه نامی بر روی آسیب یا مشکل گردن خود می‌گذارید یا این که این مشکل هرچند وقت یکبار بروز می‌کند، در هر حال "درد گردن" به اندازه‌ی کافی جدی هست که شما فعالیت فیزیکی خود را به خاطر آن محدود کرده و برای درمان آن اقدام کنید. البته درد گردن در اغلب موارد کاملا قابل درمان است.

کشیدگی و رگ‌به‌رگ شدن گردن چگونه رخ می‌دهد؟

علت رگ به رگ شدن گردن مشخص نیست، اما التهاب رباط‌ها و یا کشیدگی تاندون‌ها و فشار مضاعف به عضلات گردن می‌تواند باعث بروز درد گردن شود. وارد شدن یک فشار ناگهانی و شدید به گردن که موجب چرخش یا خم شدن گردن شود، باعث کشیدگی رباط‌ها و تاندون‌های گردن می‌شود. برای مثال، تصادفات ماشین موجب بروز چنین ضربه‌ی محکم و ناگهانی می‌شود.

در بازیکنان تنیس و گلف، این آسیب معمولا بر اثر وارد کردن فشار بیش از حد به گردن ایجاد می‌شود. در ورزش‌های پربرخورد، کشیدگی و رگ‌به‌رگ شدن گردن زمانی ایجاد می‌شود که یکی از بازیکنان به بازیکن دیگر ضربه می‌زند و یا برخورد می‌کند و موجب می‌شود که سر او بیش از حد به جلو یا عقب هم شود. وارد شدن ضربه از پشت گردن، خطر زیادی دارد و احتمال بروز کشیدگی و رگ ‌به ‌رگ شدن گردن در این حالت بیشتر است. در تمامی این موارد، بافت‌های نرم گردن دچار آسیب می‌شوند و ممکن است بهبودی و ترمیم کامل این بافت‌ها به زمان زیادی نیاز داشته باشد.

چه کسانی در معرض خطر بروز این آسیب هستند؟

کشتی‌گیران، بازیکنان فوتبال آمریکایی، راگبی و همچنینی بازیکنان‌ هاکی، افرادی هستند که بیش از همه در معرض بروز کشیدگی و رگ‌به‌رگ شدن گردن هستند. بازیکنان تنیس و گلف نیز گاها به این آسیب دچار می‌شوند. با بالاتر رفتن سن ورزشکار، احتمال بروز گردن درد نیز بیشتر می‌شود.

علائم کشیدگی و رگ‌به‌رگ شدن گردن

کشیدگی و رگ‌ به‌ رگ شدن گردن موجب درد گردن می‌شود که این درد ممکن است بلافاصله پس از آسیب، چند ساعت پس از آسیب و یا حتی با گذشت چند روز از آسیب آشکار شود.

احساس ناراحتی و درد در گردن
درد گردن که بین 12 تا 24 ساعت بعد از حادثه و آسیب آغاز می‌شود.
درد گردن که بسیار تیز و تیرکشنده است و به صورت ناگهانی آغاز می‌شود.
درد ممکن است تا شانه‌ها، بازوها و کمر منتشر شود.
درد گردن ممکن است همراه اسپاسم و گرفتگی عضلانی باشد.
خشکی گردن: ناحیه آسیب‌دیده ممکن است به لمس کردن حساس باشد و ناحیه مورد نظر متورم باشد.
حتی حرکت‌های کوچک گردن نیز می‌تواند موجب تشدید درد شود.
درد و اسپاسم عضلانی درد ناحیه گردن و شانه‌ها
در موارد نادری ممکن است آسیب گردن باعث بی اختیاری ادرار و مدفوع شود که این علاوت وضعیت بسیار اورژانسی است

آسیب‌های شلاقی گردن (رگ ‌به‌ رگ شدن گردن بر اثر تکان خوردن بسیار سریع و ناگهانی گردن) از جمله آسیب‌های شدید گردن محسوب می‌شوند که موجب سردرد، سرگیجه، درد فک، و شنیدن صدای وزوز در گوش می‌شوند.

تشخیص کشیدگی و رگ‌به‌رگ شدن گردن

تشخیص صحیح وضعیت بیمار برای ارائه‌ی برنامه‌ی درمانی مناسب بسیار حیاتی است. برای داشتن تشخیص صحیح و دقیق از وضعیت بیمار، پزشک در ابتدا سوالاتی از بیمار در باره‌ی علائمی که دارد، زمان بروز علائم، چگونگی بروز آسیب و درمان‌ها و اقداماتی که تا کنون بیمار انجام داده است، سوالاتی می‌پرسد. انجام دادن معاینات فیزیکی، و معاینات عصبی نیز برای تشخیص صحیح ضروری است.

معاینات عصب‌شناختی بدین منظور انجام می‌شوند که مشخص شود به سیستم عصبی بیمار و شاخه‌های عصبی آسیبی وارد شده است یا خیر. بدین منظور پزشک واکنش‌های بیمار و وجود ضعف عضلانی را بررسی می‌کند. برای تایید قطعی تشخیص پزشک و همچنین به منظور بررسی سایر علل احتمالی درد گردن، انجام رادیوگرافی با اشعه ایکس یا سی تی اسکن تجویز می‌شود. در موراد نادر و در صورتی که پزشک به وجود اختلالات عصبی مشکوک باشد، تست نوار عصب و عضله نیز از بیمار گرفته می‌شود.

درمان کشیدگی و رگ‌به‌رگ شدن گردن

درمان‌های اولیه

در صورتی که احتمال بروز آسیب جدی به گردن و یا ستون فقرات کمری وجود داشته باشد، بیمار نباید حرکت داده شود و باید سریعا با اورژانس تماس گرفته شود. علائم هشداردهنده‌ای که می‌تواند نشان‌دهنده‌ی وجود آسیب جدی باشند عبارتند از درد پا، درد بازو، احساس گزگز و سوزن‌سوزن شدن و بی‌حسی در دست یا پاها. در سایر موارد که آسیب جدی رخ نداده است و صرفا کشیدگی و رگ ‌به‌ رگ شدن گردن به طور خفیف رخ داده است، اقدامات زیر را انجام دهید:

استراحت: تا زمانی که علائمی فروکش کنند و بهبود یابند، استراحت کنید و به گردن خود برای بهبودی زمان دهید.
کمپرس سرد: تا 48 الی72 ساعت پس از بروز آسیب‌دیدگی، روزی سه الی چهار بار و هر بار به مدت 15 الی 20 دقیقه روی گردن خود کمپرس سرد قرار دهید.
بعد از گذشت 48 الی 72 ساعت، می‌توانید کمپرس گرم و مرطوب را روزی سه الی چهار بار و هر بار به مدت 15 الی 20 دقیقه استفاده کنید تا درد شما کاهش یابد.
در صورتی که درد گردن برای مدت بیش از 1 الی 2 هفته ادامه پیدا کرد، حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.

بریس گردن و گردنبند طبی

ممکن است پوشیدن گردن‌بند طبی برای چند هفته تجویز شود. گردنبند طبی از گردن پشتیبانی می‌کند و از حرکت کردن گردن تا حدودی جلوگیری می‌کند تا بافت‌های آسیب‌دیده فرصت بهبودی داشته باشند.

دارودرمانی

داروهای NSAID یا همان داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی نیز ممکن است برای کاهش درد و التهاب تجویز شوند. آسپرین، استامینوفن، ایبوبروفن و ناپروکسن از جمله داروهایی هستند که می‌توانند درد گردن را کاهش دهند. در این میان، داروهای آسپرین، ایبوبروفن و ناپروکسن در کاهش التهاب نیز موثرند.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی و انجام درمان‌های کایروپراکتیک نیز می‌تواند در برخی موارد مفید باشد. درمان درد گردن با استفاده از روش‌های درمان فیزیکی می‌تواند شامل ماساژ‌تراپی، گرمادرمانی، اولتراسوند و تحریک الکتریکی باشد.

تحریک الکتریکی

تحریک الکتریکی عصب‌ها با دستگاه TENS روشی است که در آن از جریان الکتریکی ضعیفی که از طریق پوست به بدن اعمال می‌شود، برای تحریک عصب‌ها و عضلات استفاده می‌شود. تحریک الکتریکی عصب‌ها موجب کاهش درد و بهبود حرکت‌پذیری و قدرت عضلانی می‌شود. مطالعاتی که تا کنون بر روی روش TENS انجام شده‌اند، به نحو مناسبی طراحی نشده و نتایج آن‌ها مبهم بوده است و بنابراین به طور کامل مشخص نیست که این روش تا چه حد موثر است.

سایر فعالیت‌هایی که به کاهش استرس کمک می‌کنند عبارتند از: مدیتیشن، ریلکسیشن گام به گام عضلانی، مراقبه، خودهیپنوتیزمی یا بیوفیدبک. بیوفیدبک روشی است که در آن، بیمار می‌اموزد که عملکرد‌های خاص بدن خود، مانند تنش‌های عضلانی را، آگاهانه کنترل کند که این کار به کاهش درد کمک زیادی می‌کند.