مهمترین علائم آرتریت شامل درد و سفتی مفاصل است که عموما با بالا رفتن سن تشدید می‌شود. همچنین شایعترین انواع آرتریت شامل آرتروز یا استئوآرتریت (Osteoarthritis) و روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید (Rheumatoid arthritis) هستند.
متخصصان با تاکید بر اینکه دو عارضه آرتریت و آرتروز با هم فرق دارند، خاطرنشان کردند که ممکن است در برخی موارد این دو بیماری با هم اشتباه گرفته شوند در حالی که نحوه درمان هر کدام وابسته به علائمی است که بیمار از آن رنج می‌برد.
علاوه بر این تشخیص آرتریت بر اساس تست‌های خون و رادیولوژی صورت می‌گیرد. این در حالی است که آرتروز عمدتا ناشی از افزایش سن است و اساسا غضروف‌ها را دچار می‌سازد.
تفاوت یک عارضه فرسایشی با یک بیماری خودایمنی
آرتروز یک عارضه حاد شونده و ناشی از فرسایش است در حالی که آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی یک بیماری خودایمنی محسوب می‌شود و اگرچه در نهایت هر دو به التهاب مفصلی منجر می‌شوند اما عامل بوجود آورنده آنها متفاوت است. هر یک از انواع آرتریت علائم خاص خود را دارد. آرتریت روماتوئید بیماری فراگیری است به این مفهوم که تمام بدن را می‌تواند درگیر کند و آسیب ناشی از آن تنها به مفصل‌ها محدود نمی‌شود. علائم اولیه آن نیز شامل تب پایین (در کودکان)، درد ماهیچه و خستگی بیش از حد است. این در حالی است که در مبتلایان به استئوآرتریت، علائم بیماری در تمام بدن بروز نمی‌کند و تنها به مفصل‌ها آسیب می‌رساند.
به گفته متخصصان؛ در حال حاضر بیش از 100 نوع آرتریت شناخته شده است که شایعترین انواع آنها اوستئوآرتریت، آرتریت روماتوئید و نقرس هستند. در واقع هر نوع التهاب مفصلی شکلی از آرتریت محسوب می‌شود.
آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی)
آرتریت التهاب مفاصل است. این عارضه اغلب با درد، تورم، سفتی و حرارت در مفاصل آسیب دیده همراه است. آرتریت ممکن است با تعدادی از ناراحتی‌ها و بیماری هایی مثل آسیب دیدگی، عفونت، اختلالات متابولیکی، یک سیستم ایمنی فوق العاده فعال و حتی مشکلات ناشی از وزن اشتباه گرفته شود.
آرتریت در واقع به بیش از 100 نوع مشکل روماتیکی اطلاق می‌شود که مفاصل، ماهیچه‌ها، تاندونها و حتی پوست و اعضای داخلی خاصی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. شایعترین انواع آنها استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید و نقرس هستند. در واقع هر نوع التهاب مفصلی شکلی از آرتریت محسوب می‌شود. تشخیص آرتریت بر اساس تست‌های خون و رادیولوژی صورت می‌گیرد. این در حالی است که آرتروز عمدتا ناشی از افزایش سن است و اساسا غضروف‌ها را دچار می‌سازد. این آسیب غضروفی سبب بروز درد، کاهش توان حرکت و کاهش توان ماهیچه‌ای می‌شود. اما باید بدانید که فعالیت و ورزش منظم می‌تواند غضروف‌ها را تغذیه کند.
آرتریت روماتوئید همانطور که عنوان شد یک بیماری خود ایمنی است که کل بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بیماری خودایمنی هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن به اشتباه حمله به خودِ بدن را آغاز می‌کند. علائم این بیماری می‌تواند شامل خستگی شدید و گرفتگی عضلات به هنگام صبح و همچنین درد مفاصل باشد.
بدنِ مبتلایان به این بیماری، بافت نرم و جداری اطراف مفاصل موسوم به «غشاء سینوویوم» را همچون ویروس و باکتریِ خطرزا تلقی کرده و به آنها حمله می‌کند. «غشاء سینوویوم» وظیفه حفاظت از مفاصل و نرم نگه داشتن آنها را به عهده دارد. این حمله موجب می‌شود مایعی در مفصل جمع شود. انباشت این مایع موجب ورم، درد، گرفتگی عضلات و التهاب اطراف مفصل می‌شود. این وضعیت در نهایت به فرسوده شدن مفاصل منجر می‌شود.
غضروف در واقع برای جذب مواد غذایی به حرکت نیاز دارد بنابراین تحرک داشتن به حفظ سلامت غضروف مفاصل کمک می‌کند. اما در مجموع توصیه می‌شود که پیش از هر خود درمانی با پزشک متخصص مشورت کنید.
آرتریت التهاب مفاصل است. این عارضه اغلب با درد، تورم، سفتی و حرارت در مفاصل آسیب دیده همراه است. آرتریت ممکن است با تعدادی از ناراحتی‌ها و بیماریهایی مثل آسیب دیدگی، عفونت، اختلالات متابولیکی، یک سیستم ایمنی فوق العاده فعال و حتی مشکلات ناشی از وزن اشتباه گرفته شود.
آرتروز (استئوآتریت)
آرتروز شایعترین نوع آرتریت یا التهاب مفصلی است. این عارضه ناشی از فرسودگی غضروف‌هاست که انتهای استخوان‌ها را در یک مفصل می‌پوشانند. در این عارضه همچنین سطح پایینی از التهاب مشاهده می‌شود. وقتی فرسایش و آسیب‌دیدگی غضروف‌ها تشدید شود، استخوان‌ها را نیز درگیر می‌کند که این وضعیت با درد زیاد و محدود شدن حرکات همراه است. این فرسایش و آسیب‌دیدگی ممکن است طی سال‌ها و بر اثر بالا رفتن سن، جراحت و صدمه دیدن مفصل یا عفونت ایجاد شود.
آرتروز اصطلاح دیگری برای عارضه اوستئوآرتریت است که یک بیماری غیرالتهابی در مفاصل است و طی آن غضروف مفاصل تخریب می‌شود. این بیماری تحلیل برنده در نتیجه آسیب دیدگی، افزایش سن و کشیدگی یا پارگی طولانی مدت غضروف در مفاصل بروز می‌کند و سبب ایجاد درد و سفتی مفاصل می‌شود.
هر مفصلی ممکن است دچار آرتروز شود اما بروز این عارضه بیشتر در مفاصل زانوها، ستون مهره‌ها و لگن شایع است. اگر احساس درد مفصلی داشتید برای تشخیص صحیح حتما باید به پزشک مراجعه کنید. ارزیابی کامل وضعیت مفاصل شما توسط پزشک ضروری است. درمان آرتریت ممکن است شامل استفاده از داروهای ضد التهابی، ورزش و فیزیوتراپی باشد. در صورت مشورت با پزشک می‌توانید ضمن به حداقل رساندن درد خود، روال عادی زندگی‌تان را داشته باشید. بنابراین ارتریت نتیجه یک التهاب است اما آرتروز در واقع یک مشکل فیزیکی و حاصل آسیب دیدگی عضوی است.
آرتروز اصطلاح دیگری برای عارضه اوستئوآرتریت است که یک بیماری غیرالتهابی در مفاصل است و طی آن غضروف مفاصل تخریب می‌شود. این بیماری تحلیل برنده در نتیجه آسیب دیدگی، افزایش سن و کشیدگی یا پارگی طولانی مدت غضروف در مفاصل بروز می‌کند و سبب ایجاد درد و سفتی مفاصل می‌شود.
هر مفصلی ممکن است دچار آرتروز شود اما بروز این عارضه بیشتر در مفاصل زانوها، ستون مهره‌ها و لگن شایع است. اگر احساس درد مفصلی داشتید برای تشخیص صحیح حتما باید به پزشک مراجعه کنید. ارزیابی کامل وضعیت مفاصل شما توسط پزشک ضروری است. درمان آرتریت ممکن است شامل استفاده از داروهای ضد التهابی، ورزش و فیزیوتراپی باشد. در صورت مشورت با پزشک می‌توانید ضمن به حداقل رساندن درد خود، روال عادی زندگی‌تان را داشته باشید. بنابراین ارتریت نتیجه یک التهاب است اما آرتروز در واقع یک مشکل فیزیکی و حاصل آسیب دیدگی عضوی است.
جمعیت‌شناختی دو بیماری شایع التهاب مفصلی
هر دو نوع آرتریت که در بالا تشریح شد در زنان و مردان شایع هستند. همچنین شیوع هر دو در افراد بزرگسال معمول‌تر است اما با این حال بیماری آرتریت روماتوئید ممکن است در هر سنی بروز کند. از سوی دیگر افراد مبتلا به اضافه وزن، نارسایی‌های مفصلی، دیابت یا نقرس بیشتر احتمال دارد به آرتروز دچار شوند. در بروز آرتریت روماتوئید وراثت نیز می‌تواند نقش داشته باشد.
تفاوت آرتروز با روماتیسم مفصلی
به گزارش هلث‌لاین، هدف اصلی از درمان هر دو نوع التهاب مفصلی، کاهش درد، بهبود عملکرد و به حداقل رساندن آسیب‌دیدگی مفصل‌هاست. پزشک متخصص روش‌های مختلفی را برای مقابله با انواع التهاب مفصلی در نظر می‌گیرد و البته به این بستگی دارد که فرد به چه نوع از بیماری مبتلاست. داروهای ضد التهاب و کورتیکواستروئید به طور کلی در درمان استئوآرتریت و روماتیسم مفصلی موثر هستند.
همچنین درمان قطعی برای این دو بیماری وجود ندارد و تنها با کمک شیوه‌های درمانی می‌توان عوارض ناشی از آنها را تحت کنترل درآورد و پزشک تلاش می‌کند تا میزان ورم، درد و آسیب‌دیدگی مفصل به حداقل برسد.