مفصل جایی است که دو استخوان در کنار هم قرار گرفته و در کنار هم حرکت می کنند. دو استخوان یاد شده به توسط رباط هایی به هم متصل می شوند. رباط ها بافت های طنابی یا نواری شکل محکمی هستند که از دو طرف به دو استخوان تشکیل دهنده مفصل متصل شده و آنها را در کنار یکدیگر نگه می دارند.
بر روی قسمتی از استخوان ها که بر روی هم حرکت می کنند لایه بافتی صاف و لغزنده ای به نام غضروف قرار گرفته که موجب می شود استخوان ها به راحتی و بدون اصطکاک بر روی هم حرکت کنند. دو سر استخوانی که مفصل را درست می کنند در داخل یک کیسه بافتی به نام کپسول مفصلی قرار گرفته است. داخل این کیسه را فضای مفصلی می گویند.
فضای مفصلی حاوی مایع مفصلی یا مایع سینوویال است. مایع مفصلی لزج است و موجب لیز شدن بیشتر سطوح غضروف مفصلی می شود. مایع مفصلی به توسط لایه سینوویال که سطح داخلی کپسول مفصلی را پوشانیده است ترشح می شود.
در انواع مختلف آرتریت غضروف مفصل دچار آسیب می شود. آسیب غضروف به چهار علت عمده بوجود می اید که عبارتند از: بیماری های خود ایمنی یا اتوایمیون که در آنها سیستم دفاع ایمنی بدن بجای اینکه به عوامل مهاجم خارجی حمله کنند بافت های خود بدن را مورد تهاجم قرار می دهند. انواع روماتیسم ها در این دسته قرار می گیرند. شکسته شدن استخوان در محل مفصل، خراب شدن غضروف مفصل به علت زیاد کار کشیدن از آن و یا بالا رفتن سن، عفونت مفصلی.
تشخیص اختصاصى هر نوع التهاب مفصلى خاص ممکن است دشوار باشد. این‌کار ویژهٔ متخصصین است که در اختلالات مفصلى و بافت هم‌بند تخصص دارند. شایع‌ترین شکل‌هاى التهاب مفصلى عبارتند از: التهاب استخوانى مفصلى (استئوآرتریت)، التهاب مفصلى روماتوئید، و نقرس٫
التهاب مفصلى با چندین بیمارى دیگر همراه است:
۱٫ بیمارى التهابى روده شامل بیمارى کرون و التهاب رودهٔ زخمى شونده
۲٫ نشانگان شوگرن
۳٫ سوزاک و سایر عفونت‌هاى باکتریائى
.۴. پسوریازیس
۵. هموفیلى
۶. سارکوئیدوز
۷. بیمارى تیروئید
۸. بیمارى رینود
۹٫ لوپوس اریتماتوز عمومى (نوعى بیمارى رماتیسمى).
علائم
برحسب نوع آرتریت علائم آن متغیر است ولی علائم مشترکی که تقریبا در همه انواع آرتریت ها وجود دارد درد، تورم و خشکی و محدودیت حرکتی در مفصل است. در معاینه مفصلی در بعضی از انواع آرتریت میتواند افزایش مایع مفصلی، درد موضعی بر روی مفصل در هنگام فشار دادن و یا حرکت دادن آن، گرمی و قرمزی و ورم مفصل و تغییر شکل آن را مشاهده کرد.
بعضی آرتریت ها با علائم سیستمیک مانند تب و ضعف و بیحالی و بی اشتهایی همراه است و در بعضی دیگر از آرتریت ها علائم درگیری دیگر سیستم های بدن مانند دستگاه گوارش، پوست، چشم و یا دیگر ارگان ها وجود دارد.
درمان
هدف از درمان عبارت از کاهش درد وتورم جهت حفظ فعالیت و حرکت مفصل می باشد.
درمان دارویی
دو گروه اصلی از داروها تجویز می گردند. اول داروهایی با اثر سریع و بدون ایجاد تغییر در سیر بیماری مانند سالسیلات ها وداروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و دوم داروهایی با شروع اثر طولانی از هفته ها تا ۶ ماه مانند داروهای ضد آرتریت روماتویید بنام DMRDs که علاوه بر بهبودی در علایم بالینی باعث بهبود علایم آزمایشگاهی و رادیولوژیک وکاهش تخریب مفصل می شود. این داروها شامل داروهای ضد مالاریا، سولفاسالازین، متوتروکسات، سیکلوسپورین، نمک های طلا، آزاتیوپورین و سیکلوفسفامید هستند. درمان آرتریت روماتوئید به صورت هرمی بوده، بدین گونه که سالسیلات ها و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی،فیزیوتراپی و کاردرمانی در قاعده هرم وداروهای ضد آرتریت روماتوئید در مناطق بالاتر آن قرار دارند.
تزریق داخل مفصلی
تزریق داخل مفصل استروئید در مفاصل تحمل کننده وزن حداکثر تا ۳ تزریق در سال توصیه می گردد. تزریق هیالورونیک اسید نیز کمک کننده است. گلوکزامین سولفات را نیز می توان به داخل مفصل تزریق نمود.
لیزر تراپی
لیزر در درمان و یا کنترل علائم بیماری می تواند مفید باشد.، درمفاصل کوچک از لیزرهای کم توان با نور قرمز و در مفاصل بزرگتر از نور مادون قرمز با توان بالاتر استفاده می شود.
جهت پیشگیری از تغییرات ساختاری مانند بد شکلی یا ساییدگی و تحلیل مفاصل بهتر است درمان با لیزر از مراحل اولیه بیماری شروع شود.
جراحی
در صورتی که درد شدید و مقاوم به درمان طبی،همراه با کاهش شدید عملکرد مفصلی وجود داشته باشد، می توان اقدام به جراحی مانند سینووکتومی، آرتروپلاستی و تعویض مفصل نمود.عوارضی که باعث درد می شوند شامل سندروم تونل کارپال، واسکولیت روماتوئیدی، گرفتاری مهره های گردنی و آرتریت سپتیک هستند.
توجه داشته باشید در کلینیک ما برای به حداقل رساندن عوارض و انجام دقیق تر تمام بررسی ها و تزریقات ذکر شده از راهنمای سونوگرافیکو در صورت نیاز از فلوروسکوپی استفاده می شود.