مفاصل اندام ها از نوع مفاصل دیارترودیال (Diarthrodial) بوده, و اتصال بین دو استخوان از طریق مفصل پوشیده از کپسول فیبروز و رباط ها تامین شده و توسط عضلات و تاندون ها حمایت می شود.مفاصل آمفی آرترودیال (Amphiarthrodial) حرکت کمی داشته و در آن ها دیسک بین مفصلی دیده می شود. مثال این نوع مفاصل, مفاصل بین دو استخوان لگن ومفاصل بین مهره های ستون فقرات است.
بیماری های مفصلی:
بیماری های مفصلی انواع متعددی دارند. دوتا از انواع بیماری های مفصلی شایع و مهم عبارت اند از استوآرتریت و آرتریت روماتوید.
استوآرتریت:
استوآرتریت موجب تخریب پیشرونده غضروف مفصلی و در نهایت باعث درد و محدودیت حرکتی می شود. مفاصلی که تحمل وزن بیشتری را به عهده داشته و از آن ها زیاد استفاده می گردد بیشتر به این نوع مبتلا می شوند.
آرتروز شایع ترین نوع آرتریت در همه نژاد ها بوده و با افزایش سن, شیوع آن افزایش می یابد. آرتروز در مفاصل زانو, هیپ, پا, و مهره های گردنی و کمری خاجی شیوع بیشتری دارد. مفاصل بین انگشتی دیستال و پروگزیمال به طور شایع تری مشاهده می گردد. به طور مثال در فوتبالیست ها آرتروز زانو, و در کارگران معدن در شانه و زانو رایج تر خواهد بود. استفاده مکرر از یک مفصل, صدمات و چاقی نیز باعث افزایش آرتروز در مفاصل تحمل کننده می گردد.
علائم:
درد عمیق و مبهم که با افزایش فعالیت مفصلی شدت می یابد و با استراحت کاهش پیدا مس کند از علائم مشخصه آرتروز است. خشکی مفصل مبتلا در صبح کمتر از سی دقیقه بوده, درد منجر به بیداری از خواب می گردد, و در نهایت کاهش حرکت مفصل و بروز ناهنجاری مفصلی نشاندهنده پیشرفت بیماری می باشد. مفاصل بین انگشتی و انگشتان و کف دست به طور شایع گرفتار می شوند.
درمان:
خط اول درمان شامل مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن سپس در صورت تداوم تا 2 تا 4 هفته ایبوبروفن با مقدار کم یا سالسیلات ها توصیه می گردد.چنانچه درد تا 4 هفته ادامه داسته باشد در آن صورت از مسکن های غیر استروئیدی با مقدار بالا استفاده می شود. تزریق داخل مفصلی استروئید در مفاصل تحمل کننده وزن حداکثر تا 3 تزریق در سال توصیه می گردد.
آرتریت روماتوید:
یک پلی آرتریت التهابی با درگیری مفاصل محیطی بدون علت کاملا شناخته شده می باشد. نسبت زن به مرد 3 به 1 بوده.
علائم و نشانه ها:
ناهنجاری گردن قو به علت خم شدن مفاصل دیستال بین انگشتی و متاکارپوفارنژیال, و نیز باز شدن بیش از حد مفاصل پروگزیمال بین انگشتی بروز می کند. ناهنجاری بوتونیر به دلیل خم شدن مفاصل پروگزیمال بین انگشتی به همراه باز شدن بیش از حد مفاصل دیستال بین انگشتی ایجاد می گردد.
در مراحل پیشرفته ممکن استد دررفتگی و جابهجایی مفصل بروز کند.
درمان:
هدف از درمان عبارت از کاهش درد و تورم جهت حفظ فعالیت و حرکت مفصل می باشد. دو گرئه اصلی از دارو ها تجویز می گردند. اول دارو ها با اثر سریع و بدون ایجاد تغییر در سیر بیماری مانند سالسیلات ها و دارو های
ضد التهابی غیر استروئبدی و دوم دارو های با شر.ع اثر طولانی از هفته ها تا 6 ماه مانند دارو های ضد آرتروید روماتوید با نامDMARDs که علاوه بر بهبود در علائم بالیتی باعص بهبود علائم آزمایگاهی و رادیولوژیک و کاهش تحریب مفصل می شود.
جراحی:
درصورتی که رد شدی و مقاوم به درمان طبی همراه با کاهش شدید عملکرد مفصلی وجود داشته باشد, می توان اقدام به جراحی مانند سینووکتومی, آرتروپلاستی و تعویض مصفل نمود.