تغذیه مناسب آرتریت روماتوئید

پژوهشی جدید به این نکته اشاره داشته است که رژیم غذایی می تواند درمان های سنتی برای آرتروز را تحت تاثیر قرار دهد.

اسیدهای چرب امگا3 ،رژیم غذایی گیاهی ،ویتامین  K2  ،تخم مرغ و لبنیات می توانند به بهبود بیماران کمک زیادی بکنند.

مواد غذایی که باید از آنها پرهیز کرد

درمان دارویی خط مقدم درمان آتریت روماتوئید است که شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی ، داروهای ضد روماتیمسی، و کورتیکواستروئیدها می شود.

با این وجود، پژوهش های اولیه و گفته های بیماران نشان داده اند که الگوهای تغذیه ای نیز می توانند فعالیت بیماری را تحت تاثیر قرار دهند. به طور ویژه، می توان به گلوتن و فرآورده های لبنی اشاره کرد.

گلوتن

افراد مبتلا به بیماری های خود ایمنی از جمله آرتریت روماتوئید احتمال بیشتری دارد پادتن های ضد گلوتن تولید کنند. اینها پادتن هایی مشابه با آن چه در بیماری سلیاک دیده می شوند، هستند و بر همین اساس است که بیماران مبتلا به سلیاک باید به شدت از مصرف گلوتن اجتناب کنند.

پژوهشگران همچنان نسبت به چگونگی اثرگذاری گلوتن بر آرتریت روماتوئید تردید دارند، اما می تواند با نفوذ پذیری افزایش یافته روده یا نشت روده ارتباط داشته باشد.

برخی مطالعات فوایدی برای رژیم غذایی فاقد گلوتن یافته اند، در شرایطی که برخی دیگر تفاوتی مشاهده نکرده اند.

به نظر می رسد افرادی که پادتن های ضد گلوتن تولید می کنند به طور مستقیم از فواید یک رژیم غذایی فاقد گلوتن بهره‌مند می شوند. برای دیگران، کاهش مصرف غذاهای کم ارزش که اغلب حاوی گلوتن هستند می تواند به صورت غیر مستقیم مفید باشد.

تخم مرغ و لبنیات

مطالعات اولیه نشان داده اند که مصرف تخم مرغ و شیر می تواند مشکل ساز باشد. این مواد غذایی پادتن های ایمنی خاص و نشانگرهای التهابی مرتبط با نشانه های آرتریت روماتوئید، حداقل در جوندگان، را تولید می کنند.

با این وجود، این آثار با حساسیت غذایی در ارتباط هستند، بر خلاف گلوتن که یک عدم تحمل غذایی است. در نتیجه، اگر نسبت به حساسیت غذایی یا عدم تحمل مشکوک هستید به پزشک مراجعه کنید تا با انجام آزمایش نتیجه دقیق مشخص شود.

توقف مصرف قندهای پالایش شده و شیرینی ها

در شرایطی که برخی کربوهیدارت ها بخشی ضروری از رژیم غذایی ما هستند، قندهای پالایش شده و شیرینی ها در این دسته قرار نمی گیرند. قندهای پالایش شده کالری هایی عاری از مواد مغذی و مضر برای بدن انسان هستند.

این مواد به خودی خود یک سم هستند. کاهش و قطع مصرف قندهای پالایش شده برای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید از اهمیت بیشتری برخوردار است زیرا زمینه ساز التهاب مزمن بیشتر می شوند و افراد مبتلا به این بیماری به چنین چیزی نیاز ندارند. خطرات ابتلا به دیابت و بیماری قلبی عروقی نیز برای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید بالا است و کنترل فشار خون و کلسترول حیاتی است.

محدود کردن مصرف قهوه و دیگر نوشیدنی های کافئین‌دار

افراد بسیاری در جهان قهوه می نوشند. فواید سلامت قهوه به ویژه درباره آرتریت روماتوئید بحث برانگیز هستند. مطالعات صورت گرفته نتایجی متناقض را نشان داده اند. با این وجود، بنابر مطالعه ای که در سال 2006 در نشریه ‪Arthritis Research & Therapy منتشر شد، نوشیدن قهوه با توسعه پروتئین سیترولینه ضد چرخه ای، یک زیر گروه خاص از آرتریت روماتوئید، پیوند خورده است. در شرایطی که پژوهش ها در این زمینه ادامه دارند، شاید بهتر باشد در میزان مصرف قهوه و دیگر نوشیدنی های کافئین‌دار تجدیدنظر کنید.

مواد غذایی که ممکن است کمک کنند

برخی مواد غذایی و مواد مغذی مشخص ممکن است به کاهش التهاب آرتریت روماتوئید کمک کنند.

در بیشتر مطالعات از مکمل ها به جای منابع غذایی کامل و در بالاترین دوز مواد مغذی که اغلب نیاز است، استفاده شده است.

البته باید به این نکته اشاره داشت که بیماران بدون نظارت پزشک نباید از مکمل ها استفاده کنند زیرا خطر تداخلات دارویی و عوارض جانبی وجود دارد.

اسیدهای چرب امگا-3

چربی های امگا-3 (به ویژه DHA و EPA) از روغن ماهی دارای آثار ضد التهابی هستند. در مطالعه ای که با حضور 140 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید انجام شد، یک گروه روزانه 5.5 گرم روغن ماهی دریافت می کرد، در شرایطی که سهمیه روزانه گروه دوم (گروه کنترل) تنها 0.4 گرم بود. به تمام شرکت کنندگان چندین داروی ضد روماتیسمی داده می شد. هر دو گروه کاهش در فعالیت بیماری را تجربه کردند، اما گروه نخست میزان بالاتری از بهبودی را نشان داد.

از این رو، به نظر می رسد یک دوز روغن ماهی روزانه حداقل 2.7 گرمی از DHA بعلاوه EPA می تواند اثربخشی داروی ضد روماتیسمی را حداقل در شش ماه نخست افزایش دهد.

باید به این نکته اشاره داشت که مکمل روغن ماهی ممکن است با برخی داروهای خاص آرتریت روماتوئید تعامل منفی داشته باشد. از این رو، در گام نخست باید با پزشک مشورت کنید.

ویتامین K2

پژوهشی جدید نشان داده است یک فرم خاص از ویتامین K2 (به نام MK-7 نیز شناخته می شود) می تواند اثربخشی داروهای آرتریت روماتوئید را افزایش دهد. از 84 بیمار مبتلا به این بیماری، گروه نخست 100 میکروگرم در روز MK-7 به مدت سه ماه دریافت کرد، در شرایطی که گروه دوم دارونما دریافت می کرد.

گروه نخست بهبود چشمگیر برای نشانگرهای التهاب و امتیار ارزیابی فعالیت بیماری را نشان داد. افزون بر این، MK-7 از سطح افزایش یافته فرم فعال استئوکلسین، یک نشانگر مهم سلامت استخوان، بهره برد.

در حال حاضر، مشخص نیست منابع غذایی ویتامین K2 آثاری مشابه را ارائه می کنند یا خیر.

ویتامین D و کلسیم

افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید به واسطه التهاب مزمن، فعالیت جسمانی کاهش یافته، و استفاده از کورتیکواستروئیدها در معرض خطر افزایش یافته بیماری استخوانی قرار دارند. در شرایطی که به نظر نمی رسد ویتامین D و کلسیم اثر مستقیم بر خطر یا نشانه های آرتریت روماتوئید داشته باشند، حفظ سطوح کافی از آنها برای کاهش خطر شکستگی استخوان ضروری است.

ویتامین D برای حفظ شرایط سلامت خوب ضروری است. در شرایطی که ممکن است امکان قرار گرفتن به اندازه کافی در معرض نور خورشید وجود نداشته باشد، مکمل های ویتامین D بعلاوه کلسیم توصیه می شوند. منابع غذایی از جمله ماهی های چرب، زرده تخم مرغ، شیر غنی شده نیز توصیه می شوند.

از جمله دیگر خوراکی‌هایی که می‌تواند التهاب را در بدن از بین ببرد می‌توان گریپ فروت، زردچوبه، انار، انگور، زنجبیل، زغال اخته، روغن زیتون و چای سبز را نام برد.