پسوریازس نوعی بیماری پوستی است که معمولا با پوسته ریزی صدفی رنگ پوستی و قرمزی آن همراه است. در بعضی بیماران مبتلا به این بیماری ممکن است بعضی از مفاصل بدن دچار التهاب و در نتیجه درد و تورم شوند.
علائم آرتریت پسوریازیس چیست
مهمترین علائم آرتریت پسوریازیس درد و خشکی در مفصل یا مفاصل مبتلا است. خشکی مفصلی معمولا بعد از مدتی استراحت یا بیحرکتی مانند زمان برخاستن از خواب بیشتر میشود. مفصل گرفتار شده ممکن است متورم و قرمز شود. در بعضی موارد مفصل ممکن است بعد از مدتی دچار تخریب شود ولی معمولا این تخریب مانند آرتریت روماتویید یا روماتیسم مفصلی شدید نیست.
آرتریت پسوریازیس مزمن و عود کننده است به این معنی که مداوم است و شدت آن کم و زیاد میشود.
یکی از علائم درگیری مفاصل در پسوریازیس التهاب تاندون ها است. این التهاب شایع بوده و معمولا به علت درگیر شدن بافت سینوویوم اطراف تاندون است. یکی از مناطق شایع التهای تاندون یا تاندونیت در پسوریازیس در انگشتان دست است. علامت التهاب تاندون های انگشتان دست تورم انگشت است. التهاب تاندون آشیل در محل اتصال آن به استخوان پاشنه هم از علائم پسوریازیس است.
در پسوریازیس ممکن است لیگامان ها یا رباط ها هم دچار التهاب شوند. بیمار دچار کم خونی میشود و ممکن است التهاب در چشم و بندرت در عروق یا ریه ایجاد شود.
پیشگیری از تخریب مفصل
برای پیشگیری از تخریب مفصلی در پسوریازیس از داروهای خاصی استفاده میشود. استفاده از این داروها باید بلافاصله بعد از تشخیص آرتریت پسوریازیس شروع گردد. این داروها تاثیر مواد شیمیایی را که موجب تخریب مفصل ملتهب میشوند بلوک میکنند. معمول ترین این داروها سولفاسالازین Sulfasalazine و متوترکسات، methotrexate هستند. این داروها تاثیر سریعی بر روی درد و التهاب ندارند و قبل از مشاهده هر گونه آثاری از این داروها باید حداقل به مدت ۶-۴ ماه مصرف شوند. پس گرچه ممکن است در ابتدای مصرف این داروها تصور شود آنها تاثیر آنچنانی ندارند ولی بیمار باید مصرف آنها را ادامه دهد. بعد از شروع اثر دارو پزشک ممکن است دوز مصرفی آنها را کاهش دهد ولی استفاده از آنها معمولا برای همیشه ادامه خواهد یافت.
کاهش ناتوانی ها
به منظور کاهش ناتوانی های بیماری پسوریازیس به بیمار توصیه میشود
* بیمار باید تا حد ممکن فعال باقی بماند. انجام نرمش های کششی و تقویتی بسیار موثر هستند. شنا ورزش بسیار مفیدی برای حفظ توانایی های سیستم اسکلتی، عضلانی در این بیماران است
* در مواردی که به علت تغییر شکل در مفاصل دست انجام بعضی فعالیت ها برای بیمار مشکل شود میتوان با کمک کاردرمان و استفاده از ابزارهای خاص این مشکلات را کاهش داد
* در مواردی که تخریب مفصل و یا بافت های اطراف آن شدید باشد میتوان از اعمال جراحی مانند جراحی تعویض مفصل و یا جراحی هایی بر روی تاندون های اطراف مفصل استفاده کرد
نکته
شدت آرتریت پسوریازیسی در افراد مختلف متفاوت است. در نیمی از بیماران آرتریت پیشرونده است. با این حال با استفاده از داروهای کنترل کننده تخریب مفصلی میتوان پیشرفت بیماری و آثار زیانبار آن را تا حدود زیادی مهار کرد.
درمان آرتریت پسوریازیس چیست
هدف از درمان آرتریت پسوریازیس کاهش درد و خشکی مفصلی، پیشگیری از تخریب مفصل و در نهایت کاهش ناتوانی هایی است که ممکن است بر اثر درد و یا تخریب مفصلی ایجاد شود.
کاهش درد : در هنگام شعله ور شدن آرتریت و افزایش درد بیمار اقداماتی مانند استراحت، استفاده از اسپلینت هایی که موجب کاهش حرکات مفصل ملتهب میشوند و استفاده از گرمای موضعی میتواند شدت درد را کاهش دهد. داروهای ضد التهابی مانند دیکلوفناک، ایبوپروفن، سلکوکسیب و یا ناپروکسن میتوانند در کاهش علائم آرتریت موثر باشند. ممکن است در بعضی از افراد با شروع این داروها شدن ضایعات پوستی بیشتر شود. از استامینوفن هم میتوان در کاهش درد این بیماران استفاده کرد.