بلاک به معنی قطع کردن مسیر درد است و هم کاربرد درمانی و هم کاربرد تشخیصی دارد و با تزریق مواد بی حسی و در مواردی همراه با کورتیکواستروئید انجام می شود. آناتومی عصب فرنیک: عصب فرنیک از نخاع بالای گردن منشا می گیرد و در سمت کناری گردن به سمت پایین حرکت می کند. این عصب بعد از عبور از زیر عضله استرنوکلایدوماستوئید (Sternoleidomastiod) در سمت کناری گردن، از زیر استخوان ترقوه عبور می کند و وارد قفسه سینه می شود. پزشک با توجه به این حالت آناتومیک و با مشخص کردن محل عضله استرنوکلایدوماستوئید می تواند محل دقیق عصب را مشخص کند. بعد از ورود به قفسه سینه عصب فرنیک به سمت پایین حرکت می کند و به عضله دیافراگم عصب دهی می کند. کاربرد ها: بلاک عصب فرنیک برای کنترل سکسکه های غیرقابل کنترل توسط درمان دارویی استفاده می شود. این بلاک برای درد ناشی از ضایعات دیافراگم مانند تومور ها و آبسه های دیافراگم هم کاربرد تشخیصی هم و درمانی دارد. کاربرد تشخیصی به این صورت است که اگر بعد از انجام بلاک موقت درد بیمار کنترل شد کرد یعنی پیام های درد توسط عصب فرنیک به مغز منتقل می شده اند. درد ناشی از این تومور ها معمولا به درمان دارویی پاسخ نمی دهد و باید بلاک عصب برای کنترل درد انجام شود. همچنین در افرادی که نیاز به تخریب کامل این عصب (بلاک دائمی) برای کنترل سکسکه دارند ابتدا بلاک موقت انجام می شود تا تاثیر بلاک دائمی را بتوان پیشبینی کرد. برای بلاک دائمی به جای تزریق مواد بی حسی موقت از تزریق مواد کشنده عصب یا سوزنی که با امواج رادیویی عصب را تخریب می کند استفاده کرد تا به جای بلاک موقت، بلاک دائمی اتفاق بی افتد. نحوه انجام بلاک: بیمار به پشت می خوابد و سر خود را به سمت مقابل می چرخاند تا سمتی از گردن که محل تزریق است به سمت بالا قرار بگیرد. سپس پزشک با لمس گردن بیمار و مشخص کردن محل عضله استرنوکلایدوماستوئید محل عصب را مشخص کند. بعد از استریل کردن پوست بیمار، سوزن وارد پوست می شود و پس از اطمینان از محل درست سوزن، تزریق انجام می شود. عوارض جانبی احتمالی: به دلیل نزدیک بودن این عصب به ساختار های متعددی از گردن از جمله ورید (سیاهرگ) ژگولار، عصب واگ، عصب اکسسوری و خود نخاع احتمال تزریق ماده بی حسی داخل این ساختار ها وجود دارد. تزریق داخل سیاهرگ ژگولار می تواند باعث مسمومیت بیمار شود، تزریق به عصب واگ می تواند باعث سخت شدن تنفس برای بیمار شود. همچنین تزریق به عصب اکسسوری می تواند باعث ضعف عضله استرنوکلایدوماستوئید و عضله ذوزنقعه ای شود. اما تمامی این عوارض گذرا هستند و با دقت در درست بودن نوک محل سوزن به راحتی می توان جلوی این عوارض را گرفت. عارضه دیگر این بلاک ایجاد کبودی یا هماتوم (تجمع خون در بافت) است که به دلیل پرخون بودن بافت کنار گردن اتفاق می افتد. اما می توان با وارد کردن فشار بعد از انجام بلاک روی محل تزریق جلوی این عوارض را گرفت. استفاده از سوزن های نازک هم باعث کاهش احتمال تشکیل هماتوم می شود. همچنین می توان از پک های سرمازا استفاده کرد. این پک ها درد بعد از تزریق را هم کاهش می دهند. ایجاد عفونت بعد از تزریق نادر است و می توان با استفاده از وسایل استریل و شستن محل تزریق با بتادین قبل از ورود سوزن به راحتی جلوی آن را گرفت. نکات کلینیکی: درد ناشی از این تومور های زیر دیافراگم معمولا به درمان دارویی پاسخ نمی دهد و باید بلاک عصب برای کنترل درد انجام شود. قبل از انجام بلاک برای برطرف کردن سکسکه های دائمی باید تصویربرداری MRI از مغز انجام شود تا نبود ضایعات مغزی اثبات شود. همچنین باید بعضی از بیماری های داخلی را هم که می توانند باعث سکسکه دائمی شوند رد کرد.