تشخیص و درمان لوپوس

تشخیص لوپوس

تشخیص لوپوس دشوار است زیرا علائم و نشانه ها در افراد مختلف بسیار متفاوت است. علائم و نشانه های لوپوس ممکن است در طول زمان تغییر کرده و با بسیاری از اختلالات دیگر همپوشانی داشته باشد.

هیچ آزمایشی نمی تواند لوپوس را تشخیص دهد. ترکیبی از آزمایش خون و ادرار، علائم و نشانه ها و یافته های معاینه فیزیکی منجر به تشخیص می شود.

تست های آزمایشگاهی

آزمایش خون و ادرار ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شمارش کامل خون. این آزمایش تعداد گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها و همچنین میزان هموگلوبین، پروتئین موجود در گلبول های قرمز را اندازه گیری می کند. نتایج ممکن است نشان دهد که شما کم خونی دارید، که معمولاً در لوپوس رخ می دهد. تعداد کم گلبول سفید یا پلاکت در لوپوس نیز ممکن است رخ دهد.
• سرعت رسوب گلبول قرمز. این آزمایش خون میزان رسوب گلبول های قرمز به کف لوله را در یک ساعت تعیین می کند. نرخ سریعتر از حد معمول ممکن است نشان دهنده بیماری سیستمیک مانند لوپوس باشد. میزان رسوب گذاری برای هیچ بیماری خاصی مشخص نیست. اگر مبتلا به لوپوس، عفونت، بیماری التهابی دیگر یا سرطان هستید، ممکن است افزایش یابد.
• ارزیابی کلیه و کبد. آزمایش خون می تواند عملکرد کلیه ها و کبد را ارزیابی کند.  لوپوس می تواند روی این اندام ها تأثیر بگذارد.
• آزمایش ادرار. بررسی نمونه ادرار شما ممکن است افزایش سطح پروتئین یا گلبول های قرمز در ادرار را نشان دهد، که ممکن است در صورت تأثیر لوپوس بر کلیه های شما رخ دهد.
• آزمایش آنتی بادی ضد هسته ای (ANA). یک آزمایش مثبت برای وجود این آنتی بادی ها - که توسط سیستم ایمنی شما تولید می شود - نشان دهنده یک سیستم ایمنی تحریک شده است.  در حالی که اکثر افراد مبتلا به لوپوس آزمایش ANA مثبت دارند، اکثر افرادی که دارای ANA مثبت هستند لوپوس ندارند. اگر آزمایش شما برای ANA مثبت بود، ممکن است پزشک آزمایش آنتی بادی های خاص تری را توصیه کند.

آزمایشات تصویربرداری لوپوس

اگر پزشک مشکوک است که لوپوس بر ریه ها یا قلب شما تأثیر گذاشته است، ممکن است پیشنهاد کند:

• اشعه ایکس قفسه سینه. تصویری از قفسه سینه ممکن است سایه های غیر طبیعی را نشان دهد که نشان دهنده مایع یا التهاب در ریه های شما است.
• اکوکاردیوگرام در این آزمایش از امواج صوتی برای تولید تصاویر لحظه ای از قلب تپنده شما استفاده می‌شود. این می تواند مشکلات دریچه ها و سایر قسمت های قلب شما را بررسی کند.

بیوپسی لوپوس

لوپوس می تواند به طرق مختلف به کلیه های شما آسیب برساند و بسته به نوع صدمه ای که ایجاد می شود، درمان می‌تواند متفاوت باشد. در برخی موارد، لازم است نمونه کوچکی از بافت کلیه را آزمایش کنید تا مشخص شود که بهترین درمان کدام است. نمونه را می توان با سوزن یا از طریق یک برش کوچک تهیه کرد.

گاهی اوقات بیوپسی پوست برای تأیید تشخیص لوپوس روی پوست انجام می شود.

درمان لوپوس

درمان لوپوس به علائم و نشانه های شما بستگی دارد. تعیین اینکه آیا باید تحت درمان قرار بگیرید و از چه داروهایی استفاده کنید، نیاز به بحث دقیق در مورد فواید و خطرات آن با پزشک است.

با از بین رفتن علائم و علائم شما، شما و پزشک ممکن است متوجه شوید که باید داروها یا دوز دارو را تغییر دهید. داروهای رایج برای کنترل لوپوس عبارتند از:

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) های بدون نسخه، مانند ناپروکسن سدیم (Aleve) و ایبوپروفن( Advil ، Motrin IB ، غیره) ، ممکن است برای درمان درد، تورم و تب مرتبط با لوپوس استفاده شوند.NSAID های قوی تر با نسخه در دسترس هستند. عوارض جانبی NSAID ها ممکن است شامل خونریزی معده، مشکلات کلیوی و افزایش خطر مشکلات قلبی باشد.
• داروهای ضد مالاریا. داروهایی که معمولاً برای درمان مالاریا استفاده می شوند ، مانند هیدروکسی کلروکین (Plaquenil) ، بر سیستم ایمنی تأثیر می گذارد و می تواند به کاهش خطر ابتلا به بیماری لوپوس کمک کند. عوارض جانبی می تواند شامل ناراحتی معده و به ندرت آسیب به شبکیه چشم باشد. هنگام مصرف این داروها ، معاینات منظم چشم توصیه می شود.
• کورتیکواستروئیدها پردنیزون و سایر انواع کورتیکواستروئیدها می توانند با التهاب لوپوس مقابله کنند. دوزهای بالای استروئیدها مانند متیل پردنیزولون (مدرول) اغلب برای کنترل بیماری های جدی که کلیه ها و مغز را درگیر می کند ، استفاده می شود. عوارض جانبی شامل افزایش وزن، کبودی آسان، نازک شدن استخوان ها، فشار خون بالا ، دیابت و افزایش خطر عفونت است. خطر عوارض جانبی با دوزهای بالاتر و درمان طولانی مدت افزایش می یابد.
• داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند ممکن است در موارد جدی لوپوس مفید باشند .به عنوان مثال می توان آزاتیوپرین( Imuran، Azasan)، مایکوفنولات (Cellcept) ، متوترکسات (Trexall ، Xatmep ، غیره) ، سیکلوسپورین (Sandimmune ، Neoral ، Gengraf  leflunomide و  Arava ) را نام برد. عوارض جانبی احتمالی ممکن است شامل افزایش خطر عفونت، آسیب کبدی، کاهش باروری و افزایش خطر ابتلا به سرطان باشد.
• مواد بیولوژیکی نوع دیگری از داروها، (Benlysta) که به صورت داخل وریدی تجویز می شود، علائم لوپوس را در برخی افراد کاهش می دهد. عوارض جانبی شامل تهوع، اسهال و عفونت است. به ندرت ممکن است افسردگی بدتر شود.

ریتوکسان (Rituximab ، Truxima ) ممکن است برای برخی از افرادی که داروهای دیگر به آنها کمک نکرده است مفید باشد. عوارض جانبی شامل واکنش آلرژیک به تزریق داخل وریدی و عفونت است.

در آزمایشات بالینی، نشان داده شده است که ولوکوسپورین در درمان بیماری لوپوس موثر است.

داروهای دیگری برای درمان بیماری لوپوس در حال مطالعه هستند، از جمله ابیتسپت (Orencia) ، انیفرولمب و غیره.

شیوه زندگی و درمان های خانگی لوپوس

تشخیص و درمان

در صورت ابتلا به بیماری لوپوس اقدامات لازم را برای مراقبت از بدن انجام دهید. اقدامات ساده می تواند به شما در پیشگیری از عود لوپوس کمک کند و در صورت بروز، بهتر با علائم و نشانه هایی که تجربه می کنید کنار بیایید. سعی کنید:

• به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید. انجام معاینات منظم به جای مراجعه فقط به پزشک در صورت تشدید علائم ، ممکن است به پزشک شما در جلوگیری از جوش کمک کند و می تواند در رفع نگرانی های معمول سلامتی مانند استرس، رژیم غذایی و ورزش مفید باشد که می تواند در پیشگیری از عوارض لوپوس مفید باشد.
• از نور خورشید خود را محافظت کنید. از آنجا که اشعه ماوراء بنفش می تواند باعث عود این بیماری شود، لباس پوشیده بپوشید-مانند کلاه ، پیراهن آستین بلند و شلوار بلند-و هر بار که بیرون می روید از کرم ضد آفتاب با محافظت در برابر آفتاب (SPF) حداقل 55 استفاده کنید.
• ورزش منظم داشته باشید. ورزش می تواند به استحکام استخوان ها کمک کرده، خطر حمله قلبی را کاهش داده و سلامت عمومی را ارتقا دهد.
• سیگار نکشید. سیگار کشیدن خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را افزایش می دهد و می تواند اثرات لوپوس را بر قلب و عروق خونی شما بدتر کند.
• رژیم غذایی سالم داشته باشید. رژیم غذایی سالم بر میوه ها، سبزیجات و غلات کامل تأکید می کند. گاهی اوقات ممکن است محدودیت غذایی داشته باشید ، به ویژه اگر فشار خون بالا، آسیب کلیوی یا مشکلات گوارشی دارید.
• در صورت نیاز به مکمل های ویتامین D و کلسیم از پزشک خود بپرسید. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد افراد مبتلا به لوپوس ممکن است از ویتامین D مکمل استفاده کنند. مکمل کلسیم می تواند به شما در رژیم غذایی توصیه شده روزانه از 1000 میلی گرم تا 1200 میلی گرم - بسته به سن شما - برای حفظ سلامت استخوان ها کمک کند.

طب جایگزین

گاهی افراد مبتلا به لوپوس به دنبال داروهای جایگزین یا مکمل هستند. هیچ گونه درمان جایگزینی که بتواند روند بیماری لوپوس را تغییر دهد وجود ندارد، اگرچه برخی از آنها ممکن است به تسکین علائم بیماری کمک کنند.

قبل از شروع خود به خود، این درمان ها را با پزشک خود در میان بگذارید. او می تواند به شما در سنجش فواید و خطرات کمک کند و به شما بگوید آیا درمانها با داروهای فعلی لوپوس شما تداخل منفی خواهند داشت یا خیر.

درمانهای مکمل و جایگزین لوپوس شامل موارد زیر است:

• دهیدروآپی اندروسترون (DHEA). مصرف مکمل های حاوی این هورمون همراه با درمان معمول ممکن است به کاهش شراره لوپوس کمک کند. DHEA ممکن است منجر به آکنه در زنان شود.
• روغن ماهی. مکمل های روغن ماهی حاوی اسیدهای چرب امگا 3 هستند که ممکن است برای افراد مبتلا به لوپوس مفید باشد. مطالعات اولیه برخی نویدبخش بوده است، اگرچه مطالعات بیشتری مورد نیاز است. عوارض جانبی مکمل های روغن ماهی می تواند شامل تهوع، آروغ زدن و طعم ماهی در دهان باشد.
• طب سوزنی این روش درمانی از سوزن های ریزی استفاده می کند که درست زیر پوست قرار داده شده است. ممکن است به کاهش درد عضلانی مرتبط با لوپوس کمک کند.

راه های مقابله

اگر شما مبتلا به لوپوس هستید، به احتمال زیاد طیف وسیعی از احساسات دردناک را در مورد وضعیت خود دارید، از ترس گرفته تا سرخوردگی شدید. چالش های زندگی با بیماری لوپوس خطر افسردگی و مشکلات مربوط به سلامت روان مانند اضطراب، استرس و عزت نفس پایین را افزایش می دهد. برای کمک به شما در کنار آمدن، سعی کنید:

• هرچه می توانید در مورد بیماری لوپوس بیاموزید. هر گونه سوالی که در مورد لوپوس به ذهن شما خطور می کند بنویسید تا بتوانید در ملاقات بعدی خود از آنها بپرسید. برای اطلاعات بیشتر از پزشک یا پرستار خود بخواهید. هرچه اطلاعات بیشتری در مورد بیماری لوپوس داشته باشید ، اطمینان بیشتری در انتخاب درمان خود احساس خواهید کرد.
• در میان دوستان و خانواده خود حمایت کنید. در مورد بیماری لوپوس با دوستان و خانواده خود صحبت کنید و راه هایی را که می توانند در درمان بیماری جرقه کمک کنند ، توضیح دهید. لوپوس می تواند برای عزیزان شما ناامید کننده باشد زیرا آنها معمولاً نمی توانند آن را ببینند و شما ممکن است بیمار به نظر نرسید.

خانواده و دوستان نمی توانند تشخیص دهند که آیا روز خوبی دارید یا روز بدی، مگر اینکه به آنها بگویید. در مورد احساسات خود گشوده باشید تا عزیزانتان بدانند چه انتظاری دارند.

• برای خودتان وقت بگذارید. با استراحت در زندگی با استرس در زندگی کنار بیایید. از آن زمان برای خواندن ، مدیتیشن ، گوش دادن به موسیقی یا نوشتن در یک مجله استفاده کنید. فعالیتهایی را پیدا کنید که شما را آرام کرده و تجدید می کند.
• با افراد مبتلا به لوپوس ارتباط برقرار کنید. با سایر افرادی که مبتلا به لوپوس هستند صحبت کنید. می توانید از طریق گروه های پشتیبانی در انجمن خود یا از طریق تابلوهای پیام آنلاین ارتباط برقرار کنید. سایر افراد مبتلا به لوپوس می توانند حمایت بی نظیری ارائه دهند زیرا آنها با موانع و سرخوردگی های مشابه شما روبرو هستند.

آماده شدن برای قرار ملاقات خود

شما به احتمال زیاد با مراجعه به پزشک مراقبت های اولیه خود شروع می کنید ، اما او ممکن است شما را به متخصص تشخیص و درمان بیماری های التهابی مفصل و اختلالات ایمنی (روماتولوژیست) ارجاع دهد.

از آنجا که علائم لوپوس می تواند بسیاری از مشکلات سلامتی دیگر را تقلید کند، ممکن است هنگام انتظار تشخیص به صبر احتیاج داشته باشید.  پزشک شما قبل از تشخیص بیماری لوپوس باید تعدادی از بیماری های دیگر را رد کند. بسته به علائم شما ، ممکن است لازم باشد به تعدادی متخصص مانند پزشکانی که مشکلات کلیه (نفرولوژیست ها) ، اختلالات خونی (هماتولوژیست ها) یا اختلالات سیستم عصبی (متخصصان مغز و اعصاب) را درمان می کنند ، مراجعه کنید تا در تشخیص و درمان کمک کند.

آنچه شما می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، ممکن است بخواهید لیستی از پاسخ سوالات زیر را بنویسید:

• علائم شما از کی شروع شد؟ می آیند و می روند؟
• آیا به نظر می رسد چیزی علائم شما را تحریک می کند؟
• آیا والدین یا خواهر و برادر شما مبتلا به لوپوس یا سایر اختلالات خود ایمنی بوده اند؟
• چه داروها و مکمل هایی را به طور منظم مصرف می کنید؟

همچنین ممکن است بخواهید س toالاتی را از پزشک خود بنویسید ، مانند:

• علل احتمالی علائم یا وضعیت من چیست؟
• شما چه آزمایشاتی را توصیه می کنید؟
• اگر این آزمایش ها علت علائم من را مشخص نکند ، چه آزمایش های اضافی ممکن است نیاز داشته باشم؟
• آیا درمان یا تغییر شیوه زندگی وجود دارد که ممکن است به علائم من کمک کند؟
• آیا باید در حین تشخیص به دنبال محدودیت باشیم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• اگر قصد بارداری دارید ، حتماً این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید. در صورت بارداری نمی توان از برخی داروها استفاده کرد.

علاوه بر سوالاتی که آماده کرده اید تا از پزشک خود بپرسید، در هر زمان که چیزی را متوجه نشده اید ، از پرسیدن سوالات در هنگام ملاقات خود دریغ نکنید.

چه انتظاری از پزشک خود داشته باشید

پزشک شما به احتمال زیاد تعدادی س سوال از شما می پرسد. آمادگی برای پاسخگویی به آنها ممکن است زمانی را برای گذراندن هر نکته ای که می خواهید زمان بیشتری را صرف آن کنید بگذارد. ممکن است پزشک شما بپرسد:

• آیا قرار گرفتن در معرض نور خورشید باعث ایجاد بثورات پوستی در شما می شود؟
• آیا انگشتان شما در سرما رنگ پریده ، بی حس یا ناراحت می شوند؟
• آیا علائم شما شامل مشکلات حافظه یا تمرکز می شود؟
• علائم شما چقدر توانایی شما را برای عملکرد در مدرسه ، محل کار یا روابط شخصی محدود می کند؟
• آیا بیماری دیگری تشخیص داده اید؟
• آیا باردار هستید یا قصد بارداری دارید؟