فشردگی طناب نخاعی، که به آن میلوپاتی اسپوندیلوتیک گردنی (CSM) نیز گفته می شود در اثر هر شرایطی ایجاد می شود که بر نخاع فشار وارد کند. طناب نخاعی دسته ای از اعصاب است که در وسط پشت قرار دارند. پیام هایی را از مغز به ماهیچه ها و بافت های نرم ارسال می کند. همانطور که طناب نخاعی به سمت پایین حرکت می کند، توسط ستون مهره ای محافظت می شود، که پشته ای از استخوان است که بدن را به حالت عمودی نگه می دارد. اعصاب نخاع از سوراخ های مختلف بین مهره ها و سپس به ماهیچه ها می گذرد.
فشردگی طناب نخاعی می تواند در هر جایی از ستون فقرات، از جمله در گردن (ستون فقرات گردنی) و بالاتنه (پشت قفسه ی سینه ای) رخ دهد. علائم فشرده شدن طناب نخاعی ممکن است به طور ناگهانی یا تدریجی ایجاد شود. این بیماری قابل درمان است.
بسته به علت فشردگی نخاع، علائم ممکن است آهسته یا سریع ایجاد شوند. برخی آسیب ها ممکن است علائم فوری ایجاد کنند. برخی از شرایط سلامتی، مانند تومور یا عفونت ممکن است علائمی را ایجاد کنند که به تدریج طی روزها یا حتی هفته ها ظاهر شوند. ساییدگی و پارگی ستون فقرات سال ها طول می کشد تا ایجاد شود.
علائم رایج فشردگی نخاع عبارتند از:
-
مسائل مربوط به تعادل
-
درد و سفتی در گردن، قسمت فوقانی پشت یا پایین کمر
-
درد سوزشی که به بازوها، باسن یا پایین پاها گسترش می یابد، سیاتیک نامیده می شود
-
بی‌حسی، ضعف و یا گرفتگی در دست‌ها، بازوها یا پاها
-
از دست دادن احساس در پا
-
مشکلات هماهنگی دست
-
ضعف یک پا یا هر دو پا که منجر به لنگیدن می شود
فشرده سازی نخاع ممکن است بر مهارت های حرکتی ظریف و هماهنگی تأثیر بگذارد. این شامل هماهنگی عضلات ظریف و فعالیت های روزانه مانند نوشتن یا بستن دکمه های پیراهن می شود. فشردگی طناب نخاعی همچنین ممکن است بر راه رفتن (نحوه راه رفتن فرد)، رفلکس ها، دامنه حرکتی و حرکت عضلات تأثیر بگذارد.
سندرم دم اسبی
فشار بر روی کمر می تواند علائم جدی تری ایجاد کند که مشخصه وضعیتی به نام سندرم دم اسبی است. سندرم اسبی نیاز به مراجعه به اورژانس دارد.
علائم عبارتند از:
-
از دست دادن کنترل مثانه یا روده
-
بی حسی شدید و فزاینده بین پاها، قسمت داخلی ران و پشت پاها، علامتی که به عنوان بی حسی زین شناخته می شود.
-
درد و ضعف شدیدی که به یک یا هر دو پا گسترش می‌یابد و حرکت (حتی در حالت نشسته) یا راه رفتن را سخت‌تر میکند.
-
در افراد مبتلا به سندرم دم اسبی، فشرده سازی به ستون فقرات کمری (کمر) در زیر مخروط مدولاریس (قسمت پایینی نخاع) محدود می شود.
برای اینکه تشخیص داده شود و یا به دنبال مراقبت فوری پزشکی باشید، نیازی نیست همه علائم سندرم دم اسب را تجربه کنید. مراقبت فوری پزشکی برای جلوگیری از آسیب ماندگار و فلج دائمی احتمالی پاها مهم است.
علل
فشردگی نخاع دلایل ممکن متعددی دارد. با این حال، در برخی موارد، فشرده سازی می تواند به طور ناگهانی ایجاد شود و هیچ علت شناخته شده ای را نمی توان تعیین کرد.
علل بالقوه فشردگی نخاع عبارتند از:
شرایط دژنراتیو:
بیماری دژنراتیو دیسک بخشی طبیعی از پیری است. این زمانی اتفاق می‌افتد که دیسک‌های مهره‌های گردن یا پشت شما فرسوده شوند.
آرتریت روماتوئید:
آرتریت روماتوئید (RA) بیماری است که در آن سیستم ایمنی به بافت های سالم خود حمله می کند. در RA ، سلول های ایمنی به سینوویوم، غشای نازک پوشاننده مفاصل حمله می کنند. این فرآیند التهاب نامیده می شود و با ملتهب شدن سینوویوم، احساس درد و سفتی خواهید داشت. التهاب طولانی مدت در ستون فقرات گردنی می تواند مفاصل فاست را از بین ببرد. مفاصل فاست شما مفاصلی در ستون فقرات هستند که کمر شما را انعطاف پذیر می کنند و به شما امکان خم شدن و پیچ خوردن را می دهند. هنگامی که این اتفاق می افتد، مهره فوقانی روی مهره تحتانی می لغزد و باعث فشردگی می شود.
فتق دیسک:
هنگامی که مرکز ژله مانند آن، که هسته پالپوسوس نام دارد به حلقه بیرونی آن (حلقه فیبروزوس) فشار می آورد، فتق دیسک ایجاد می شود. اگر دیسک به شدت فرسوده یا آسیب دیده باشد، ممکن است هسته تا انتها فشرده شود. وقتی فتق دیسک به سمت طناب نخاعی بیرون می‌زند، به نخاع فشار وارد میکند و باعث فشردگی می‌شود. فتق دیسک همچنین می تواند با حرکات بلند کردن، کشیدن، خم شدن و چرخش رخ دهد.
صدمات:
هر گونه آسیب به ستون فقرات، مانند تصادف اتومبیل، آسیب ورزشی یا سقوط می تواند منجر به فشردگی نخاع شود.
خارهای استخوانی:
با افزایش سن، دیسک های ستون فقرات او شروع به از دست دادن قد می کنند و شروع به برآمدگی می کنند. آنها همچنین محتوای آب خود را از دست می دهند، خشک می شوند و سفت می شوند. نتیجه کاهش فضای دیسک و از دست دادن ارتفاع فضا است. وقتی این اتفاق می‌افتد، مهره‌ها به هم نزدیک‌تر می‌شوند و بدن با تشکیل خارهای استخوانی در تلاش برای تقویت دیسک به دیسک فرو ریخته پاسخ می‌دهد. خارهای استخوانی باعث سفتی و باریک شدن کانال نخاعی می شوند و شروع به فشرده شدن نخاع می کنند.
تومورها:
گاهی اوقات تومورهای سرطانی و خوش خیم (غیر سرطانی) در فضای نزدیک نخاع رشد می کنند. تومور ممکن است به بند ناف فشار وارد کند و باعث فشرده شدن شود.
تومورهای ستون فقرات به طور بالقوه می توانند باعث فلج و مشکلات عصبی شوند. گاهی اوقات، این رشدها تهدید کننده زندگی هستند و می توانند منجر به ناتوانی دائمی شوند.
عوامل خطر
هرکسی ممکن است به نخاع خود آسیب برساند یا به بیماری مبتلا شود که منجر به فشردگی نخاع شود. در حالی که آسیب منبع اصلی است، برخی از علل نیز عوامل خطری هستند که ممکن است خطر ایجاد فشردگی نخاع را افزایش دهند.
به عنوان مثال، شیوه‌های ضعیف بلند کردن میتواند خطر آسیب‌دیدگی گردن یا کمر را در فرد افزایش دهد و منجر به فشردگی نخاع شود. علاوه بر این، افرادی که به استئوآرتریت و آرتریت التهابی مبتلا هستند، در معرض افزایش خطر ابتلا به فشردگی نخاع هستند.
به گفته انجمن جراحان مغز و اعصاب، بیش از 80 درصد از آسیب های نخاعی را مردان تشکیل می دهند و نزدیک به 90 درصد از این آسیب ها مربوط به ورزش هستند. و شلیک گلوله بروز در زنان اغلب با عوارض پزشکی و جراحی مرتبط است.
تشخیص
برای تشخیص، پزشک متخصص درباره علائم شما سؤالاتی می‌پرسد و یک معاینه فیزیکی کامل انجام می‌دهد. معاینه به دنبال علائمی می‌شود که نشان‌دهنده فشردگی ستون فقرات، از جمله رفلکس‌های غیرطبیعی، ضعف، و از دست دادن احساس در پاها و بازوها هستند.
آزمایشاتی که ممکن است به تشخیص فشردگی نخاع کمک کند عبارتند از:
اشعه ایکس ستون فقرات:
اشعه ایکس ممکن است خارهای استخوانی را نشان دهد که به اعصاب ستون فقرات فشار می آورند. آنها همچنین ممکن است تراز غیر طبیعی ستون فقرات را نشان دهند.
تصویربرداری ویژه:
اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) می تواند نمای دقیق تری از نخاع و بافت های اطراف آن ارائه دهد.
مطالعات اضافی:
ممکن است پزشک شما بخواهد یک میلوگرام، یک سی تی اسکن ویژه که شامل تزریق رنگ در ستون فقرات است، یا یک الکترومیوگرافی، یک آزمایش الکتریکی که فعالیت عضلانی را اندازه گیری می کند، انجام دهد.
درمان
درمان فشردگی نخاع به علت و نوع علائمی که تجربه می کنید بستگی دارد.
بسیاری از موارد فشردگی نخاع نیاز به جراحی دارند، اما در موارد خفیف، پزشک شما ممکن است درمان های غیرجراحی را برای کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی شما توصیه کند.
داروها
برای بسیاری از افراد، داروها می توانند به بهبود علائم کمک کنند. این شامل:
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی: (NSAIDs)
NSAID ها مانند ایبوپروفن، آسپرین و ناپروکسن می توانند به تسکین و کاهش التهاب کمک کنند.
تزریق استروئید اپیدورال:
تزریق استروئیدی که در فضای کنار ستون فقرات اپیدورال (پوشش نخاع) تزریق می شود می تواند به کاهش التهاب موضعی و تسکین درد و تورم کمک کند. تزریق فشار روی ستون فقرات را کاهش نمی دهد.
درمان های نوین و تخصصی اوزون درمانی یا ازن تراپی
در این روش با استفاده دستگاه سونوگرافی گاز اوزون را به ناحیه مربوطه تزریق میکنند این روش کاملا بدون عوارض است و ممکن است طبق صلاحدید پزشک در چند مرحله انجام گیرد.
آخرین لیزرهای پرتوان نسل جدید
در این روش همانند روش بالا با کمک دستگاه سونوگرافی لیزر را در ناحیه مربوطه می تابانند و همانند این است که سنسور خطر یک ناحیه را خاموش کنند و در نتیجه درد بهبود یابد. این روش نیز ممکن است طی چند مرحله البته با صلاحدید پزشک همچنین طبق شرایط بیمار صورت گیرد.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی و استفاده ار گرمای موضعی هم میتواند از شدت درد بکاهد. پزشک معالج داروهایی را تجویز میکند تا به کمک آنها از شدت درد بیمار کم کند. مهمترین این ها داروهای ضد التهاب و داروهای شل کننده عضلانی است.
RF یا رادیوفرکوانسی
این روش همانند روش بالاست فقط با امواج رادیویی صورت میگیرد و طیف گسترده ای را شامل می شود.
تزریق پلاسمای غنی از پلاکت یا PRP
پلاسمایی است که میزان بسیار بیشتری پلاکت، نسبت به حالت طبیعی خون، در خود حمل میکند. این درمان میتواند کمک مناسبی برای دارو درمانی، فیزیوتراپی و جراحی بیماران درد باشد.
فیزیوتراپی
تمرینات فیزیوتراپی می تواند به کاهش درد، تقویت عضلات گردن و افزایش انعطاف پذیری کمک کند. همچنین می تواند به حفظ قدرت و استقامت کمک کند تا بهتر بتوانید فعالیت های روزانه خود را انجام دهید. دستکاری کایروپراکتیک برای افراد مبتلا به فشردگی نخاع توصیه نمی شود.
دیسککتومی:
این روش شامل برداشتن بخشی از دیسک برای کاهش فشار از روی ریشه های مجاور است.
کورپکتومی:
کورپکتومی شامل برداشتن قسمتی یا تمام بدن مهره برای برداشتن فشار نخاع و اعصاب است. این روش معمولاً با نوعی دیسککتومی انجام می شود.
حذف استئوفیت:
این روش شامل برداشتن خارهای استخوانی است.
پیشگیری
می توانید برخی از درمان های خانگی را برای کمک به کنترل درد و التهاب امتحان کنید، از جمله پدهای گرم کننده، کیسه های یخ، ماساژ و دوش آب گرم.
کارهای دیگری که می توانید برای راحت تر مقابله با درد و التهاب ناشی از فشرده سازی نخاع انجام دهید عبارتند از:
تنفس عمیق و مدیتیشن را تمرین کنید
هر دو فعالیت می توانند به آرامش بدن شما کمک کنند، که ممکن است درد را کاهش دهد.
استرس را کاهش دهید
استرس می تواند التهاب و درد را تشدید کند.
ورزش
حرکت برای مدیریت موثر درد مهم است. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد ورزش هایی که هنگام زندگی با فشردگی نخاع انجام دهید، صحبت کنید.
سیگار نکش
سیگار کشیدن با ایجاد مشکلات گردش خون که منجر به درد بیشتر می شود، درد را بدتر می کند.
مصرف الکل را کاهش دهید
الکل به مشکلات خواب کمک می کند و کمبود خواب درد را بدتر می کند.
تشک مناسب را پیدا کنید
تعویض تشک می تواند به کاهش درد ستون فقرات شما کمک کند. به دنبال تشکی باشید که خیلی سفت یا خیلی نرم نباشد. تشک مناسب باید به شما کمک کند خواب شبانه بهتری داشته باشید و درد گردن و یا کمرتان را کاهش دهید.
حرف آخر
شما می توانید با حفظ سلامت کمر و کاهش درد با حفظ وزن مناسب و ورزش منظم از آسیب جلوگیری کنید. ورزش منظم عضلات پشتی را تقویت می کند و به انعطاف پذیری ستون فقرات کمک می کند. حفظ وزن سالم بسیار مهم است زیرا اضافه وزن می تواند به کمر شما فشار وارد کند و احتمال ایجاد فشردگی نخاع را افزایش دهد.
هنگام ایستادن، بلند کردن و نشستن، مکانیک خوب بدن را تمرین کنید. مکانیک بدن به نحوه حرکت بدن در طول فعالیت های روزانه اشاره دارد. استفاده از مکانیک مناسب بدن می تواند به شما در جلوگیری از آسیب دیدگی و خستگی عضلات کمک کند. همچنین حفظ وضعیت بدنی خوب ایده خوبی است. سایر تمرین‌های مکانیک بدن شامل خوابیدن روی تشک سفت یا نشستن روی صندلی‌ای است که وضعیت بدن را پشتیبانی میکند.