آرتریت روماتوئید (RA) یک اختلال خود ایمنی است که باعث می‌شود سیستم ایمنی به بافت‌های خود، به‌ویژه پوشش مفاصل حمله کند و منجر به آسیب و درد مفاصل شود.
هنگامی که RA به ستون فقرات گردنی واقع در بالای طناب نخاعی حمله کند، می تواند باعث درد گردن و قسمت بالایی کمر شود.
درد در ناحیه میانی یا کمر معمولاً بخشی از RA نیست، اما داشتن RA ممکن است شما را مستعد ابتلا به کمردرد به عنوان یک بیماری جداگانه کند.
درمان کمردرد در مبتلایان به RA با هدف تسکین درد و کاهش التهابی است که ممکن است به این ناراحتی کمک کند.
این مقاله به بررسی منابع رایج کمردرد در مبتلایان به RA و علائم، تشخیص و درمان می‌پردازد.
کمردرد RA چقدر شایع است؟
زمانی که کمردرد مربوط به آرتریت روماتوئید باشد، معمولاً علت آن التهاب در ستون فقرات گردنی است.
RAاساساً مفاصل محیطی را تحت تأثیر قرار می دهد مانند دست ها، پاها و زانوها.
اما ستون فقرات گردنی دومین ناحیه شایعی است که تحت تأثیر قرار می گیرد.
هنگامی که RA پیشرفت می کند، ستون فقرات تحت تأثیر قرار می گیرد. به عبارت دیگر، التهاب در پشت و ستون فقرات ممکن است نشان دهنده یک بیماری پیشرفته تر باشد. با این حال، آسیب را می توان در اوایل دو سال پس از تشخیص در اشعه ایکس مشاهده کرد.
اگرچه درد در ستون فقرات کمری معمولاً بخشی از RA نیست، اما با RA همراه است. این بدان معنی است که اگر شما RA دارید، معمولاً کمردرد نیز وجود دارد.
خلاصه
بیش از 80 درصد افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید ممکن است درگیری ستون فقرات گردنی داشته باشند که می تواند منجر به درد گردن یا قسمت بالای کمر شود. این می تواند تقریباً دو سال پس از تشخیص رخ دهد و ممکن است نشان دهنده پیشرفت RA به سمت یک وضعیت پیشرفته تر باشد.
تحقیقات همچنین نشان می دهد که تا 65.5٪ از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید نیز کمردرد را به عنوان یک بیماری همراه دارند.
اثرات RA بر پشت
RA باعث التهاب در مفاصل می شود. ستون فقرات گردنی دارای هفت مهره یا استخوان است. التهاب RA معمولاً C1 را که اطلس نیز نامیده می شود و C2 که محور نیز نامیده می شود را تحت تأثیر قرار می دهد.
C1 و C2 بالاترین مهره ها هستند و دارای مفاصل سینوویال مانند مفاصل محیطی هستند.
هنگامی که سیستم ایمنی به بافتی که این مفاصل را می پوشاند حمله می کند، می تواند منجر به افزایش مایع سینوویال شود. این باعث تورم و درد و فرسایش مفاصل به مرور زمان می شود.
هنگامی که C1 و C2 تحت تاثیر قرار می گیرند، التهاب همچنین می تواند باعث درد در نواحی اطراف از جمله قسمت بالای کمر، شانه ها و سر شود.
RA همچنین می تواند مفاصل فاست ستون فقرات را تحت تاثیر قرار دهد. شما یک جفت مفصل فاست دارید که در امتداد ستون فقرات در هر دو طرف در پشت ستون فقرات قرار دارند. آنها به برجستگی های استخوانی که در پشت خود احساس می کنید متصل می شوند. مفاصل فاست از حرکت و انعطاف ستون فقرات شما پشتیبانی می کنند.
RA می تواند باعث التهاب مفاصل فاست و در نتیجه درد گردن و یا کمر شود. گاهی اوقات، التهاب مزمن می‌تواند باعث آسیب به مفاصل فاست شود.
بی ثباتی در ستون فقرات باعث می شود که یک مهره از جای خود خارج شود، جایی که مهره بالایی روی مهره پایینی می لغزد. به این حالت اسپوندیلولیستزیس می گویند.
اسپوندیلولیستزیس با لغزش دیسک یا فتق دیسک متفاوت است. فتق دیسک معمولاً نتیجه آسیب است. C1 و C2 نیز مهره های منحصر به فردی هستند که دیسک بین آنها وجود ندارد.
اگر یکی از مهره های زیر C1 و C2 تحت تاثیر التهاب شدید قرار گیرد، خطر فتق دیسک ممکن است بیشتر باشد.
مسئله دیگری که می تواند منجر به کمردرد در مبتلایان به RA شود این است که داروهای تجویز شده برای RA، مانند کورتیکواستروئیدها، می توانند تراکم استخوان را به عنوان یک عارضه جانبی کاهش دهند. این می تواند منجر به پوکی استخوان شود که به آن توده استخوانی کم نیز می گویند که خطر شکستگی استخوان را افزایش می دهد.
هر کسی که مبتلا به آرتریت روماتوئید یا شرایطی است که باعث التهاب مزمن می‌شود، باید برای پیشگیری از آسیب بیشتر به دنبال تشخیص و درمان علائم کمردرد و ستون فقرات باشد.
خلاصه
بیش از 80 درصد افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید ممکن است درگیری ستون فقرات گردنی داشته باشند که می تواند منجر به درد گردن یا قسمت بالای کمر شود. این می تواند تقریباً دو سال پس از تشخیص رخ دهد و ممکن است نشان دهنده پیشرفت RA به سمت یک وضعیت پیشرفته تر باشد.
تحقیقات همچنین نشان می دهد که تا 65.5٪ از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید نیز کمردرد را به عنوان یک بیماری همراه دارند.
اثرات RA بر پشت
RA باعث التهاب در مفاصل می شود. ستون فقرات گردنی دارای هفت مهره یا استخوان است. التهاب RA معمولاً C1 را که اطلس نیز نامیده می شود و C2 که محور نیز نامیده می شود را تحت تأثیر قرار می دهد.
C1 و C2 بالاترین مهره ها هستند و دارای مفاصل سینوویال مانند مفاصل محیطی هستند.
هنگامی که سیستم ایمنی به بافتی که این مفاصل را می پوشاند حمله می کند، می تواند منجر به افزایش مایع سینوویال شود. این باعث تورم و درد و فرسایش مفاصل به مرور زمان می شود.
هنگامی که C1 و C2 تحت تاثیر قرار می گیرند، التهاب همچنین می تواند باعث درد در نواحی اطراف از جمله قسمت بالای کمر، شانه ها و سر شود.
RA همچنین می تواند مفاصل فاست ستون فقرات را تحت تاثیر قرار دهد. شما یک جفت مفصل فاست دارید که در امتداد ستون فقرات در هر دو طرف در پشت ستون فقرات قرار دارند. آنها به برجستگی های استخوانی که در پشت خود احساس می کنید متصل می شوند. مفاصل فاست از حرکت و انعطاف ستون فقرات شما پشتیبانی می کنند.
RAمی تواند باعث التهاب مفاصل فاست و در نتیجه درد گردن و یا کمر شود. گاهی اوقات، التهاب مزمن می‌تواند باعث آسیب به مفاصل فاست شود و ستون فقرات را پایدارتر کند.
بی ثباتی در ستون فقرات باعث می شود که یک مهره از جای خود خارج شود، جایی که مهره بالایی روی مهره پایینی می لغزد. به این حالت اسپوندیلولیستزیس می گویند.
اسپوندیلولیستزیس با لغزش دیسک یا فتق دیسک متفاوت است. فتق دیسک معمولاً نتیجه آسیب است. C1 و C2 نیز مهره های منحصر به فردی هستند که دیسک بین آنها وجود ندارد.
اگر یکی از مهره های زیر C1 و C2 تحت تاثیر التهاب شدید قرار گیرد، خطر فتق دیسک ممکن است بیشتر باشد.
مسئله دیگری که می تواند منجر به کمردرد در مبتلایان به RA شود این است که داروهای تجویز شده برای RA، مانند کورتیکواستروئیدها، می توانند تراکم استخوان را به عنوان یک عارضه جانبی کاهش دهند. این می تواند منجر به پوکی استخوان شود که به آن توده استخوانی کم نیز می گویند که خطر شکستگی استخوان را افزایش می دهد.
هر کسی که مبتلا به آرتریت روماتوئید یا شرایطی است که باعث التهاب مزمن می‌شود، باید برای پیشگیری از آسیب بیشتر به دنبال تشخیص و درمان علائم کمردرد و ستون فقرات باشد.
خلاصه
هنگامی که RA بر ستون فقرات تأثیر می گذارد، معمولاً مفاصل سینوویال در گردن را درگیر می کند. این مفاصل شبیه مفاصل محیطی هستند. نوع اولیه مفصلی که تحت تاثیر RA است. مفاصل فاست واقع در امتداد پشت ستون فقرات نیز گاهی اوقات می توانند تحت تأثیر قرار گیرند.
التهاب ناشی از آرتریت روماتوئید می تواند مهره ها را ناپایدار کند و خطر لغزش آنها از جای خود را افزایش دهد.
علائم
هنگامی که RA ستون فقرات گردنی را درگیر می کند، همیشه علائم اولیه ایجاد نمی کند، اما با پیشرفت درد و علائم دیگر ممکن است ایجاد شود.
گردن درد شایع ترین علامت است و یکی از اولین نشانه هایی است که نشان می دهد ممکن است شما درگیری ستون فقرات گردنی در RA داشته باشید.
علاوه بر گردن درد، علائم RA که بر ستون فقرات تأثیر می گذارد عبارتند از:
-
سردرد
-
تورم و سفتی مفاصل در قسمت های آسیب دیده پشت
-
از دست دادن عملکرد و حرکت
-
درد در شانه ها، قسمت بالایی پشت یا پایه جمجمه
-
سفتی در پشت و گردن
-
گرما در اطراف مفاصل آسیب دیده
-
حساسیت در نواحی آسیب دیده پشت
-
دردی که به سمت یک یا هر دو بازو تابش می‌کند که نشان‌دهنده درگیری ریشه عصب گردنی است
آسیب به مفاصل فاست ناشی از آرتریت روماتوئید یا علل دیگر، مانند ساییدگی و پارگی عمومی، می‌تواند باعث کاهش ثبات ستون فقرات شود و باعث لغزش مهره‌ها بر روی یکدیگر شود. اگر این در قسمت تحتانی ستون فقرات رخ دهد و یا دیسک لیز خورده باشد، ممکن است به سیاتیک یا فشار روی عصب سیاتیک که در امتداد کمر و لگن قرار دارد کمک کند.
یک مهره ناپایدار یا آسیب دیده می تواند به سایر قسمت های حیاتی بدن فشار بیاورد. همچنین می تواند باعث درد شدید، تغییر شکل و کاهش قد شود
علائم سیاتیک در افراد مبتلا به کمردرد می تواند شامل موارد زیر باشد:
-
مشکلات راه رفتن
-
از دست دادن عملکرد روده یا مثانه
-
از دست دادن هماهنگی
-
دردی که به پاها تابش می کند
تشخیص
پزشک شما می‌تواند درد گردن و کمر شما را تشخیص دهد و متوجه شوند که آیا مربوط به RA است یا چیز دیگری باعث آن مشکل شده است.
اولین کاری که آنها باید انجام دهند این است که تشخیص دهند کمردرد حاد است یا مزمن.
کمردرد حاد معمولاً ناشی از فشار دادن کمر همراه با پیچش، بلند کردن چیز سنگین یا سایر علل مرتبط با آسیب است.
کمردرد مزمن یا کمردردی که 12 هفته یا بیشتر طول می کشد، معمولاً به دلیل مشکل در ستون فقرات یا ناحیه دیگری از بدن ایجاد می شود.
برای تشخیص منشأ کمردرد، پزشک شما یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد، سؤالاتی درباره محل و زمان درد می‌پرسد.
آنها ممکن است شما را برای MRI و سایر تصویربرداری ها، اسکن توموگرافی کامپیوتری(CT)، میلوگرافی، اسکن استخوان، و یا سونوگرافی برای تعیین آسیب و درگیری عصب و نخاع بفرستند.
اگر پزشک شما فکر می کند که درگیری مفصل فاست وجود دارد، ممکن است یک بلوک عصبی شاخه داخلی انجام شود. اگر درد برطرف شود، این امر درگیری مفصل فاست را تایید می کند.
بلوک عصبی شاخه داخلی شامل تزریق ماده بی حس کننده در نزدیکی اعصاب داخلی کوچک متصل به یک مفصل فاست خاص است. بیش از یک سطح تزریق می شود.
این روش فقط برای اهداف تشخیصی است. اگر پزشک شما فکر می کند که به درمان طولانی تری برای تسکین درد نیاز دارید، نوروتومی فرکانس رادیویی شاخه داخلی (یا فرسایش) انجام می شود.
ارزیابی فیزیکی و یا آزمایش‌های تصویربرداری می‌تواند به پزشک شما کمک کند تا تشخیص دهد که آیا کمردرد شما ممکن است به دلیل RA یا علت دیگری باشد و چه مناطقی از ستون فقرات تحت تأثیر قرار گرفته است.
درمان
اهداف درمان کمردرد RA معمولاً کاهش یا از بین بردن درد، تسهیل عملکرد شما و کاهش پیشرفت بیماری و آسیب به ویژه برای سلامت ستون فقرات است.
برای اکثر افراد مبتلا به کمردرد RA، درمان غیر جراحی است و شامل ترکیبی از درمان‌ها می‌شود.
درمان های غیر جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
-
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و کورتیکواستروئیدها، به شکل قرص به صورت تزریقی، برای کاهش درد و تورم
-
سایر داروهایی که علائم و محرک های التهاب را درمان می کنند
-
فیزیوتراپی برای بهبود قدرت کمر و دامنه حرکتی ستون فقرات
-
کاردرمانی ممکن است راه هایی را برای محافظت از کمر شما آموزش دهد. این می تواند شامل نحوه برداشتن و حمل اشیا و در عین حال ایمن نگه داشتن کمر شما از آسیب و درد باشد.
-
تغییرات سبک زندگی به کاهش التهاب و استرس در کمر و ستون فقرات کمک می کند، از جمله رژیم غذایی ضد التهابی، کاهش وزن، ورزش، اصلاح وضعیت بدن و تمرین ارگونومی خوب در هنگام نشستن.
-
تزریق ستون فقرات می تواند راه سریعی برای تسکین کمردرد RA باشد. این معمولا شامل یک کورتیکواستروئید یا بی حس کننده در ناحیه عصبی تحت تأثیر التهاب RA است. اثرات دارو ممکن است هفته ها یا حتی ماه ها طول بکشد.
کمردرد مشترک در مبتلایان به RA است. اختلال خود ایمنی می تواند مستقیماً به مفاصل ستون فقرات گردنی در گردن یا مفاصل فاست در پشت ستون فقرات حمله کند و منجر به التهاب و درد شود.
همچنین برای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، مشکلات مربوط به کمر که جدا از RA آنها هستند، رایج است.
درمان‌ها می‌توانند به مدیریت درد و یا کند کردن پیشرفت RA کمک کنند.
پیام آخر
اگر مبتلا به آرتریت روماتوئید هستید و دچار گردن درد مزمن یا کمردرد هستید، با متخصص دردشناس مشورت کنید تا منشا کمردرد را مشخص کند تا پزشک شما بتواند قبل از بدتر شدن شرایط، درمان هایی را برای شما تجویز کند.
پزشک شما در بهترین موقعیت برای تعیین منبع کمردرد شماست، خواه کمردرد درمان کوتاه‌مدتی مانند مسکن‌ها باشد یا استراتژی‌های طولانی‌مدت مدیریت درد.