کلسیفیکاسیون شانه مفصلی است که بیشتر تحت تأثیر آرتروز قرار می گیرد، یعنی بعد از مفصل شانه، زانو و مفصل ران. دو مفصل در شانه وجود دارد. به این مفاصل، مفاصل گلنوهومرال می گویند که بین مفصل شانه اصلی، استخوان بازو و کتف قرار دارند. این مفصل به صورت توپ و سوکت است. همچنین انعطاف پذیرترین مفصل بدن است. سر گرد مانند توپ روی استخوان بازو به شکاف کوچکی در اینجا می رود. این ماهیچه ها و بافت های نرم هستند که سر استخوان را در حفره نگه می دارند. این کمک می کند تا بازو را به بالا و پایین، به پهلو، در سراسر بدن یا به پشت باز کنید. به طور معمول، به راحتی در شکاف سر توپ می لغزد و حرکت خود را انجام می دهد. زیرا استخوان های بازو که مفصل را تشکیل می دهند توسط بافت نرم غضروف محافظت می شوند. علاوه بر این، پوشیده شدن مفصل با بافتی به نام سینوویوم نیز در این امر موثر است.
کلسیفیکاسیون در نتیجه ساییدگی مفصل آرتروز رخ می دهد. ساختار غضروف ترک می خورد و سطحی ناهموار دارد. در این حالت، ساییدگی در سوکت استخوانی نیز وجود دارد. مفصل حالت لغزنده خود را از دست می دهد و حرکات آن محدود می شود. در نتیجه استخوان نمایان شده و برجستگی هایی روی آن ایجاد می شود. از آنجایی که لایه محافظ غضروف در مفصل خراب شده است، محدودیت حرکتی رخ می دهد. فرد بیان می کند که در حین حرکات شانه اصطکاک خفیفی وجود دارد. این می تواند ناشی از آسیب غضروف در شانه در نتیجه بیماری های روماتوئیدی مانند آرتریت روماتوئید باشد یا می تواند ناشی از ضربه، مشکلات تغذیه ای استخوان باشد.
علل کلسیفیکاسیون شانه چیست؟
عوامل زیادی در ایجاد آرتروز نقش دارند. معمولاً چندین مورد از این عوامل در کنار هم وجود دارند. با این حال، شایع ترین علل آسیب های مفصلی به دلیل بار زیاد روی مفصل است. سن، عوامل ژنتیکی، مشکلات شغلی، عمل های قبلی مفصل، ضربه، اختلالات وضعیتی و استفاده نادرست از مفاصل مهم ترین عواملی هستند که در ایجاد آرتروز نقش دارند. استئوآرتریت می تواند بدون هیچ دلیل مشخصی شروع شود. عواملی که در بروز این بیماری نقش دارند عبارتند از:
-
سن
-
جنسیت
-
چاقی
-
آسیب های مفصلی
-
تمدید می شود
-
مشکلات شغلی
علائم آرتریت شانه
بارزترین علامت کلسیفیکاسیون شانه حملات درد است. به طور کلی، درد با انحلال رسوبات آهک ایجاد می شود. درد به نسبت اندازه رسوبات آهکی شدید است. برخورد مکانیکی نیز در بیماران دیده می شود. این ناراحتی می تواند به دلیل التهاب در مفصل شانه نیز رخ دهد. این معمولا در نتیجه بیماری های روماتیسمی اتفاق می افتد. علائمی مانند تورم، درد، قرمزی در شانه وجود دارد. در مورد روماتیسم مزمن، کلسیفیکاسیون داخل مفصلی همراه با درد رخ می دهد.
درمان کلسیفیکاسیون شانه
مانند آرتریت در سایر مفاصل بدن، داروهای مسکن، برنامه های فیزیوتراپی، تزریق داخل مفصلی ابتدا در درمان آرتریت شانه استفاده می شود. میزان موفقیت آنها به درجه کلسیفیکاسیون بستگی دارد. در مراحل اولیه بسیار مفید است. کلسیفیکاسیون مفصل معمولاً یک بیماری به سرعت پیشرونده است.
افراد مبتلا به نوع مفاصل یا تاندون بدون درد معمولا نیازی به درمان ندارند. هیچ درمانی نمی تواند رسوبات کلسیم را از غضروف مفاصل حذف کند، بنابراین پزشکان تمایل دارند برای تسکین هر گونه درد و التهاب زمینه ای به تزریق گلوکوکورتیکوئید، کلشیسین خوراکی و NSAID ها تکیه کنند. ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به این بیماری جراحی لازم باشد.
اگر آسیب غضروف پیشرفت کند، باید از پروتز مفصلی در درمان استفاده شود. اگر سر استخوان بازو یا بافت نرم آسیب دیده باشد، اما گلنوئید در سمت کتف آسیب نبیند، فقط سر استخوان ممکن است جایگزین شود. سر بازو برداشته می شود و استخوان بازو برای نگه داشتن دسته ای که باید متصل شود آماده می شود. پس از اتصال دسته، دسته فلزی روی این دسته جدید قرار می گیرد. به این پروتز مفصلی جزئی می گویند.
اگر هم سر و هم نشیمنگاه بازو فرسوده شوند، حلقه سر استخوانی و بلبرینگ ممکن است نیاز به تعویض داشته باشند. ابتدا سر ساییده شده بازو برداشته می شود و استخوان بازو برای نگه داشتن این ساقه آماده می شود. سپس اسلات آماده شده و در اینجا ثابت می شود. سپس دسته را وارد استخوان بازو کرده و دایره فلزی را به این دسته وصل می کنند. به این عمل تعویض کامل مفصل می گویند.
بعد از جراحی باید تمریناتی انجام شود که حرکات مفصل شانه را باز می کند و عضلات اطراف شانه را تقویت می کند. حمایت از درمان با اینها میزان موفقیت را افزایش می دهد. اگر جراحی های پروتز کلسیفیکاسیون شانه به درستی توسط جراحان مجرب انجام شود، شکایات تا حد زیادی بهبود می یابد. به طور کلی، بیماران می توانند در عرض 1.5-2 ماه به روال قبلی خود بازگردند.