علل و علائم درد نقرس

نقرس شکل دردناکی از آرتریت است. هنگامی که بدن اسید اوریک اضافی دارد، کریستال های تیز ممکن است در انگشت شست پا یا سایر مفاصل ایجاد شود که باعث ایجاد دوره هایی از تورم و درد می شود که حملات نقرس نامیده می شود .نقرس با داروها و تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی قابل درمان است.

نقرس شکل رایج و پیچیده ای از آرتریت است که می تواند هر فردی را درگیر کند. این بیماری با حملات شدید و ناگهانی درد، تورم، قرمزی و حساسیت در یک یا چند مفصل، اغلب در انگشت شست پا مشخص می شود.

حمله نقرس می تواند به طور ناگهانی رخ دهد، اغلب شما را در نیمه شب با این احساس که شست پا در حال سوختن است از خواب بیدار می کند. مفصل آسیب دیده داغ، متورم و آنقدر حساس است که حتی وزن ملحفه روی آن غیر قابل تحمل به نظر می رسد.

علائم نقرس ممکن است ظاهر شوند و از بین بروند، اما راه هایی برای مدیریت علائم و جلوگیری از عود وجود دارد.

علائم نقرس چیست؟

علائم و نشانه های نقرس تقریباً همیشه به طور ناگهانی و اغلب در شب رخ می دهد. سایر علائم عبارتند از:

درد مفاصل شدید. نقرس معمولاً شست پا را درگیر می کند، اما می تواند در هر مفصلی رخ دهد. سایر مفاصل متداول شامل مچ پا، زانو، آرنج، مچ دست و انگشتان است. درد احتمالاً در 4 تا 12 ساعت اول پس از شروع آن شدیدتر است.
ناراحتی طولانی مدت. پس از کاهش شدیدترین درد، برخی از ناراحتی های مفصلی ممکن است از چند روز تا چند هفته طول بکشد. حملات بعدی احتمالا بیشتر طول می کشند و مفاصل بیشتری را تحت تاثیر قرار می دهند.
التهاب و قرمزی. مفصل یا مفاصل آسیب دیده متورم، حساس، گرم و قرمز می شوند.
محدوده حرکتی محدود. با پیشرفت نقرس، ممکن است نتوانید مفاصل خود را به طور طبیعی حرکت دهید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر درد ناگهانی و شدید در مفصل را تجربه کردید، با پزشک خود تماس بگیرید. نقرس بدون درمان می تواند منجر به بدتر شدن درد و آسیب مفاصل شود. اگر تب دارید و مفصل داغ و ملتهب است، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید که می تواند نشانه عفونت باشد.

علل نقرس چیست؟

نقرس زمانی اتفاق می‌افتد که کریستال‌های اورات در مفصل شما جمع می‌شوند و باعث التهاب و درد شدید حمله نقرس می‌شوند. هنگامی که سطح اسید اوریک در خون بالا باشد، کریستال های اورات می توانند تشکیل شوند. بدن زمانی که پورین ها را تجزیه می کند، اسید اوریک تولید می کند - موادی که به طور طبیعی در بدن یافت می شوند.

پورین ها همچنین در غذاهای خاصی از جمله گوشت قرمز و گوشت های اندام مانند جگر یافت می شوند. غذاهای دریایی غنی از پورین شامل آنچوی، ساردین، صدف، گوش ماهی، قزل آلا و ماهی تن وجود دارد. نوشیدنی های الکلی، به ویژه آبجو و نوشیدنی های شیرین شده با قند میوه (فروکتوز) باعث افزایش سطح اسید اوریک می شود.

به طور معمول، اسید اوریک در خون حل می شود و از طریق کلیه ها وارد ادرار می شود. اما گاهی اوقات یا بدن اسید اوریک بیش از حد تولید می کند یا کلیه ها اسید اوریک بسیار کمی دفع می کنند.وقتی این اتفاق می‌افتد، اسید اوریک می‌تواند ایجاد شود و کریستال‌های اورات تیز سوزنی در مفصل یا بافت اطراف ایجاد کند که باعث درد، التهاب و تورم می‌شود.

چه عواملی باعث ابتلا به نقرس می شود؟

اگر سطح اسید اوریک در بدنتان زیاد باشد، احتمال ابتلا به نقرس بیشتر است. عواملی که سطح اسید اوریک را در بدن افزایش می دهند عبارتند از:

رژیم غذایی. خوردن یک رژیم غذایی سرشار از گوشت قرمز و صدف و نوشیدن نوشیدنی های شیرین شده با قند میوه (فروکتوز) باعث افزایش سطح اسید اوریک می شود که خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهد. مصرف الکل به خصوص آبجو نیز خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهد.
وزن. اگر اضافه وزن دارید، بدن اسید اوریک بیشتری تولید می کند و کلیه ها برای دفع اسید اوریک با مشکل بیشتری مواجه می شوند.
شرایط پزشکی. برخی بیماری ها و شرایط خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهند. این عوامل شامل فشار خون بالا درمان نشده و بیماری های مزمن مانند دیابت، چاقی، سندرم متابولیک و بیماری های قلبی و کلیوی است.
داروهای خاص. آسپرین با دوز پایین و برخی از داروهای مورد استفاده برای کنترل فشار خون - از جمله دیورتیک‌های تیازیدی، مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) و مسدودکننده‌های بتا - نیز می‌توانند سطح اسید اوریک را افزایش دهند.
سابقه خانوادگی نقرس. اگر سایر اعضای خانواده شما مبتلا به نقرس بوده اند، احتمال ابتلای شما به این بیماری بیشتر است.
سن و جنس. نقرس بیشتر در مردان رخ می دهد، در درجه اول به این دلیل که زنان تمایل به کاهش سطح اسید اوریک دارند. با این حال، پس از یائسگی، سطح اسید اوریک زنان به مردان نزدیک می شود. مردان نیز بیشتر در معرض ابتلا به نقرس هستند - معمولاً در سنین 30 تا 50 سالگی - در حالی که زنان معمولاً پس از یائسگی علائم و نشانه‌ها را نشان می‌دهند.
جراحی یا ضربه اخیر. تجربه جراحی یا ضربه اخیر گاهی اوقات می تواند باعث حمله نقرس شود. در برخی افراد، دریافت واکسن می‌تواند باعث تشدید نقرس شود.

حمله نقرس چقدر طول می کشد؟

حمله نقرس می تواند یک یا دو هفته طول بکشد. بین حملات نقرس، ممکن است هیچ علامتی نداشته باشید.

حملات نقرس چند بار اتفاق می افتد؟

برخی از افراد به طور مکرر حملات نقرس را تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر سال ها بین اپیزودها فاصله دارند. اگر نقرس درمان نشود، حملات ممکن است تکرار شوند و طولانی تر شوند. حملات نقرس می تواند بارها و بارها در یک مفصل اتفاق بیفتد یا مفاصل مختلف را تحت تاثیر قرار دهد

عوارض نقرس

افراد مبتلا به نقرس ممکن است به شرایط شدیدتری مبتلا شوند، مانند:

نقرس مکرر. برخی از افراد ممکن است دیگر هرگز علائم و نشانه های نقرس را تجربه نکنند. برخی دیگر ممکن است چندین بار در سال نقرس را تجربه کنند. داروها ممکن است به پیشگیری از حملات نقرس در افراد مبتلا به نقرس مکرر کمک کنند. در صورت عدم درمان، نقرس می تواند باعث فرسایش و تخریب مفصل شود.
نقرس پیشرفته. نقرس درمان نشده ممکن است باعث ایجاد رسوبات کریستال های اورات در زیر پوست در گره هایی به نام توفی (TOE-fie) شود. توفی می‌تواند در چندین ناحیه مانند انگشتان دست، دست‌ها، پاها، آرنج‌ها یا تاندون‌های آشیل در امتداد پشت مچ پا ایجاد شود. توفی معمولاً دردناک نیستند، اما ممکن است در طول حملات نقرس متورم و حساس شوند.
سنگ کلیه. بلورهای اورات ممکن است در مجاری ادراری افراد مبتلا به نقرس جمع شوند و باعث ایجاد سنگ کلیه شوند. داروها می توانند به کاهش خطر ابتلا به سنگ کلیه کمک کنند.

تشخیص نقرس

پزشکان معمولا نقرس را بر اساس علائم و ظاهر مفصل آسیب دیده تشخیص می دهند. آزمایش‌هایی برای کمک به تشخیص نقرس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آزمایش مایع مفصلی. پزشک شما است از یک سوزن برای کشیدن مایع از مفصل آسیب دیده استفاده کند. هنگامی که مایع زیر میکروسکوپ بررسی می شود، کریستال های اورات ممکن است قابل مشاهده باشند.
آزمایش خون. پزشک ممکن است آزمایش خون را برای اندازه گیری سطح اسید اوریک در خون شما توصیه کند. نتایج آزمایش خون ممکن است گمراه کننده باشد. برخی از افراد سطح اسید اوریک بالایی دارند، اما هرگز نقرس را تجربه نمی کنندو برخی از افراد علائم و نشانه های نقرس را دارند، اما سطوح غیرعادی اسید اوریک در خون خود ندارند.
تصویربرداری اشعه ایکس. اشعه ایکس مفاصل می تواند برای رد سایر علل التهاب مفصل مفید باشد.
سونوگرافی. این آزمایش از امواج صوتی برای تشخیص کریستال های اورات در مفاصل یا توفوس استفاده می کند.
توموگرافی کامپیوتری با انرژی دوگانه (DECT). این آزمایش تصاویر اشعه ایکس گرفته شده از زوایای مختلف را برای تجسم کریستال های اورات در مفاصل ترکیب می کند.

درمان نقرس

داروهای نقرس در دو نوع موجود هستند و بر دو مشکل مختلف تمرکز دارند. نوع اول به کاهش التهاب و درد مرتبط با حملات نقرس کمک می کند. نوع دوم برای جلوگیری از عوارض نقرس با کاهش میزان اسید اوریک در خون شما کار می کند.

اینکه کدام نوع دارویی برای شما مناسب است، به فراوانی و شدت علائم و سایر مشکلات سلامتی بستگی دارد.

داروهایی برای درمان حملات نقرس

داروهای مورد استفاده برای درمان عود نقرس و جلوگیری از حملات بعدی عبارتند از:

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs). NSAID ها شامل گزینه های بدون نسخه مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، غیره) و ناپروکسن سدیم (Aleve) و همچنین داروهای تجویزی NSAID های قدرتمندتر مانند ایندومتاسین (Indocin، Tivorbex) یا سلکوکسیب (Celebrex) هستند. NSAID ها خطر درد معده، خونریزی و زخم را به همراه دارند.
کلشی سین. پزشک شما ممکن است کلشیسین (Colcrys، Gloperba، Mitigare) را توصیه کند، یک داروی ضد التهابی که به طور موثر درد نقرس را کاهش می دهد. اثربخشی دارو ممکن است با عوارض جانبی مانند تهوع، استفراغ و اسهال جبران شود.
کورتیکواستروئیدها داروهای کورتیکواستروئیدی، مانند پردنیزون، ممکن است التهاب و درد نقرس را کنترل کند. کورتیکواستروئیدها ممکن است به شکل قرص باشند یا می توانند به مفصل شما تزریق شوند. عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها ممکن است شامل تغییرات خلقی، افزایش سطح قند خون و افزایش فشار خون باشد.

داروهایی برای جلوگیری از عوارض نقرس

اگر هر سال چندین حمله نقرس را تجربه می کنید، یا اگر حملات نقرس شما کمتر اما دردناک است، ممکن است پزشک برای کاهش خطر عوارض مرتبط با نقرس، دارو تجویز کند. اگر در عکس‌برداری با اشعه ایکس مفاصل شواهدی از آسیب ناشی از نقرس دارید، یا توفوس، بیماری مزمن کلیوی یا سنگ کلیه دارید، ممکن است داروهایی برای کاهش سطح اسید اوریک بدن شما توصیه شود.

داروهایی که تولید اسید اوریک را مسدود می کنند. داروهایی مانند آلوپورینول (آلوپریم، لوپورین، زیلوپریم) و فبوکسوستات (Uloric) به محدود کردن میزان اسید اوریک بدن شما کمک می‌کنند. عوارض جانبی آلوپورینول شامل تب، بثورات پوستی، هپاتیت و مشکلات کلیوی است. عوارض جانبی فبوکسوستات شامل بثورات پوستی، حالت تهوع و کاهش عملکرد کبد است. فبوکسوستات همچنین ممکن است خطر مرگ ناشی از قلب را افزایش دهد.
داروهایی که حذف اسید اوریک را بهبود می بخشد. داروهایی مانند پروبنسید (Probalan) به بهبود توانایی کلیه ها در حذف اسید اوریک از بدن کمک می کند. عوارض جانبی شامل بثورات پوستی، درد معده و سنگ کلیه است.

مدیریت و درمان درد نقرس

پزشک می تواند برای درمان درد ناشی از نقرس گزینه هایی که هم میتواند برای کاهش التهاب و درمان درد نقش داشته باشد پیش روی شما قرار دهد. این گزینه ها عبارتند از:

تزریق کورتیکو استروئید

پزشک تزریق کورتیزون را برای بیمارانی که دچار درد والتهاب هستند پیشنهاد میکند این استروئید که به آن کورتیکاستروئید یا کورتیزون گفته میشود برای کاهش التهاب مفصل که شامل تورم، افزایش حرارت، قرمزی است مناسب است و در نهایت منجر به کاهش درد مفصل میشود

تزریق کورتیزون باعث کاهش درد ناشی ازنقرس میشود امانمیتواند باعث جلوگیری از بروز نقرس درآینده شود

تززیق کورتیزون درد و التهابات را بین 6 هفته تا 6 ماه کاهش میدهد. دردممکن است بعد از این مدت به بدن بازگردد یا ممکن است براساس نوع شرایط فرد و درمان و مراقبت های او بازگشتی نداشته باشد

سایر موارد عبارتند از:

بلاک عصبی
رادیوفرکوئنسی (RF)

شیوه زندگی و درمان های خانگی نقرس

داروها اغلب مؤثرترین راه برای درمان حملات نقرس و جلوگیری از شعله ور شدن مجدد علائم هستند. با این حال، انتخاب سبک زندگی نیز مهم است، و ممکن است بخواهید:

نوشیدنی های سالم تری انتخاب کنید.نوشیدنی های الکلی و نوشیدنی های شیرین شده با قند میوه (فروکتوز) را محدود کنید. در عوض نوشیدنی های غیر الکلی به خصوص آب زیاد بنوشید.
از مصرف غذاهای پر پورین خودداری کنید.گوشت قرمز و گوشت‌های اندام مانند جگر به‌خصوص سرشار از پورین هستند. غذاهای دریایی غنی از پورین شامل آنچوی، ساردین، صدف، گوش ماهی، قزل آلا و ماهی تن است. محصولات لبنی کم چرب ممکن است منبع بهتری از پروتئین برای افراد مستعد نقرس باشد.
به طور منظم ورزش کنید و وزن کم کنید. نگه داشتن بدن در وزن مناسب خطر ابتلا به نقرس را کاهش می دهد. فعالیت های کم تحرک مانند پیاده روی، دوچرخه سواری و شنا را انتخاب کنید که برای مفاصل شما آسان تر است.