ریزوتومی یک روش جراحی کم تهاجمی برای از بین بردن حس از یک عصب دردناک با از بین بردن رشته های عصبی مسئول ارسال سیگنال های درد به مغز است. رشته های عصبی را می توان با قطع کردن آنها با ابزار جراحی یا سوزاندن آنها با جریان شیمیایی یا الکتریکی از بین برد. در بیشتر موارد، ریزوتومی باعث تسکین فوری درد می‌شود که می‌تواند تا چندین سال طول بکشد تا زمانی که عصب بهبود یابد و بتواند دوباره درد را منتقل کند.
ریزوتومی را می توان فرسایش یا نوروتومی نیز نامید، همه این اصطلاحات برداشتن یا مرده شدن بافت را توصیف می کنند.
چه شرایطی را می توان با ریزوتومی درمان کرد؟
از ریزوتومی می توان برای رفع انواع مختلف درد و فعالیت عصبی غیر طبیعی استفاده کرد، مانند:
-
کمردرد و گردن درد ناشی از آرتریت ، فتق دیسک ، تنگی ستون فقرات و سایر شرایط دژنراتیو ستون فقرات . روش این مشکلات ریزوتومی فاست نامیده می شود، زیرا شامل حرکت اعصاب از طریق مفاصل فاست ستون فقرات می شود.
-
نورالژی سه قلو - درد صورت به دلیل تحریک عصب سه قلو.
-
درد در مفاصل، مانند لگن و زانو، ناشی از آرتریت.
-
سایر شرایط موثر بر اعصاب محیطی.
-
اسپاستیسیتی (سفتی و اسپاسم غیر طبیعی عضلانی). برای اسپاستیسیته ناشی از فلج مغزی، روشی به نام ریزوتومی انتخابی پشتی می تواند به بهبود ارتباط بین ستون فقرات و عضلات کمک کند.
انواع ریزوتومی
انواع مختلفی از ریزوتومی وجود دارد که همه آنها شامل از بین بردن الیاف داخل عصب است که سیگنال های درد را حمل می کند. بسته به محل عصب، ریزوتومی‌ها را می‌توان تحت بیهوشی عمومی یا موضعی انجام داد و اغلب از اشعه ایکس، فلوروسکوپی یا سایر تکنیک های هدایت شده با تصویر برای اطمینان از دقت استفاده می شود.
ریزوتومی گلیسیرین/گلیسرول
در این نوع ریزوتومی، جراح از یک سوزن برای رساندن مقدار کمی از یک ماده شیمیایی (گلیسیرین یا گلیسرول) به ریشه عصب آسیب دیده استفاده می کند. این ماده شیمیایی رشته های درد در عصب را در طی 45 تا 60 دقیقه از بین می برد.
ریزوتومی با فرکانس رادیویی
ریزوتومی با فرکانس رادیویی (همچنین به عنوان فرسایش فرکانس رادیویی شناخته می شود ) شبیه ریزوتومی گلیسیرین است، اما به جای استفاده از یک ماده شیمیایی برای از بین بردن رشته های عصبی، از جریان فرکانس رادیویی برای سوزاندن الیاف استفاده می شود. اغلب برای بیمارانی که از گلیسیرین تسکین کامل نمی یابند یا کسانی که درد مکرر دارند و ممکن است برای عبور از بافت اسکار نیاز به کمک داشته باشند استفاده می شود.
ریزوتومی آندوسکوپی
با ریزوتومی آندوسکوپی، جراح از یک دوربین به نام آندوسکوپ برای تعیین محل عصب آسیب‌دیده و قطع فیبرهای آن استفاده می‌کند. آندوسکوپ از طریق یک برش کوچک از طریق یک سری لوله به نام سیستم جمع کننده لوله ای وارد می شود. این به جراح اجازه می دهد تا به عصب برسد در حالی که اندام ها و بافت های سالم را دور می زند. به این روش ریزوتومی مستقیم بصری نیز گفته می شود.
بهبودی پس از ریزوتومی
خود ریزوتومی فقط چند دقیقه طول می کشد. پس از آن، چندین ساعت را در اتاق ریکاوری سپری خواهید کرد. بسته به نحوه کنترل بیهوشی، ممکن است بتوانید یک یا دو روز پس از عمل به سر کار خود بازگردید.
تجربه درد، تورم و یا کبودی در محل جراحی رایج است.
خطرات و عوارض جانبی ریزوتومی
خطرات مرتبط با ریزوتومی به نوع عمل و اعصابی که روی آن انجام می شود بستگی دارد.
خطرات ریزوتومی گلیسیرین/گلیسرول شامل خونریزی، عفونت، تهوع، استفراغ، احتمال کمی تغییر حسی (احساس بی حسی) و عوارض بیهوشی است.
ریزوتومی با فرکانس رادیویی نسبت به روش شیمیایی احتمال بیشتری برای ایجاد تغییرات حسی (احساس بی حسی) دارد.
اگر ریزوتومی جواب ندهد چه کنیم؟
مانند بسیاری از روش‌ها، ریزوتومی میزان موفقیت 100% را برای 100% بیمارانی که تحت آن قرار می‌گیرند، ارائه نمی‌دهد. درصد کمی از افراد ممکن است پس از ریزوتومی احساس درد قابل توجهی نداشته باشند. و کسانی که تسکین درد دلخواه را دریافت می کنند ممکن است پس از چندین سال با رشد مجدد عصب، درد را به تدریج تجربه کنند.
بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا مشخص شود که آیا ریزوتومی دوم، نوع دیگری از ریزوتومی یا درمان دیگری بیشترین تسکین درد را در صورت بازگشت درد ارائه می دهد یا خیر. بسته به منشاء درد شما، سایر گزینه های درمانی می تواند شامل جراحی رفع فشار برای برداشتن یا کنار زدن بافت هایی باشد که روی عصب فشار می آورند.