بیماری فیبرومیالژی یک بیماری مزمن با دوره های تشدید و تخفیف است. خصوصیت اصلی این بیماری،درد منتشر بدن است؛ یعنی فرد مبتلا در بخش های مختلف بدن دچار دردهای مزمن می شود. این دردها بیشتر در عضلات احساس می شوند و گاهی فرد به مفاصل دردناک هم اشاره می کند…
برخی بیماران در هوای سرد درد بیشتری دارند. علاوه بر درد، خستگی مزمن و شدید هم از علایم بیماری است. بیماران حتی بعد از یک خواب چند ساعته هم احساس خستگی می کنند. آنها ممکن است دیر به خواب روند یا شب ها چندین بار از خواب بیدار شوند. از علایم شایع دیگر، می توان به گزگز یا خواب رفتن دست ها، دل دردهای بدون علت خاص، خشکی مفاصل، اختلال تمرکز و تحریک پذیری خلق اشاره کرد. نیمی از مبتلایان به سردردهای مزمن دچارند و حداقل یک سوم آنها همزمان دچار اضطراب یا افسردگی هستند. تاکنون علت دقیق ابتلا به این بیماری مشخص نشده است اما به نظر نمی رسد عفونت های مزمن علت آن باشند.
در بدن بیماران مطلقا علایمی از التهاب یافت نمی شود و جواب تمام آزمایش هایشان طبیعی است. حداقل ۲ درصد کل افراد جامعه به فیبرومیالژی مبتلا هستند. شیوع این بیماری در زنان چند برابر مردان است. بیشترین شیوع بیماری در سنین ۲۰ تا ۵۰ سال دیده می شود اما در نوجوانان و افراد مسن هم گزارش شده است. برای تشخیص فیبرومیالژی با انجام آزمایش هایی برای رد بیماری هایی مانند تب مالت، عفونت های مزمن، بیماری های روماتولوژیک، بیماری های عضلانی و اعصاب محیطی مورد بررسی قرار می گیرند. عوامل روانی مثل استرس می تواند باعث تشدید درد شود.
به هیچ وجه نباید به فرد مبتلا به فیبرومیالژی گفت که تظاهر به درد می کند چون افراد مبتلا واقعا از بیماری خود ناراحت هستند. اگر بیماری های جسمی علت بروز علایم نباشند، اقدام های درمانی لازم به ۲ صورت دارویی و غیردارویی انجام می شود. داروهایی از گروه مسکن ها، داروهای ضدالتهاب و ضدافسردگی، اثر مثبتی در بهبود بیماری داشته اند. تا زمانی که استرس های روانی کنترل نشوند، کنترل بیماری بسیار مشکل است. ورزش نکردن و در عین حال ورزش سنگین می تواند باعث ایجاد و تشدید علایم شود بنابراین بیماران باید فعالیت های ورزشی خود را به آهستگی شروع کنند و به تدریج آن را افزایش دهند.
برای ادامه روند درمانی، باید ذهنیت بیمار را به فیبرومیالژی تغییر داد و به او کمک کرد تا بیماری را تحمل کند. انجام فعالیت های ورزشی مانند یوگا و ایروبیک، روان درمانی و مراجعه به مشاور و حضور در جلسه های گروه درمانی در بهبود بیماری نقش مهمی دارند.اگرچه اغلب نمی توان این بیماری را ریشه کن کرد، اما با اقدام های درمانی مناسب می توان بیماران را به زندگی عادی بازگرداند.
بسیاری از افراد مبتلا به فیبرومیالژی از افراد موفق جامعه هستند و با کنارآمدن با بیماری و گنجاندن ورزش در برنامه روزانه شان، به زندگی خود ادامه می دهند. توجه کنید که فیبرومیالژی برابر با افسردگی نیست اما در صورتی که بیمار نخواهد وضعیت خود را بپذیرد و به سلامت خود کمک کند، ممکن است به عوارض ثانویه بیماری مانند افسردگی دچار شود.