7 جفت استخوان دنده بالایی مستقیما با استخوان جناغ مفصل می شوند که به این مفاصل، مفاصل کوستواسترنال گفته می شود. به دلایل بسیاری امکان آسیب رسیدن به این مفاصل وجود دارد. مفاصل کوستواسترنال مستعد ابتلا به انواع آرتریت، مانند استئوآرتیت،آرتیت رماتوئید و سندروم ریتر هستند. در صورت وارد شدن ضربه به این مفاصل در حوادثی مانند تصادفات رانندگی (به دلیل فشار کمربند ایمنی روی قفسه سینه) و بخورد مشت مستقیم به سینه، امکان آسیب دیدن آن ها وجود دارد. با استفاده نادرست یا بیش از حد از این مفاصل نیز امکان التهاب حاد آن ها وجود دارد. همچنین، این مفاصل نسبت به حمله تومور به آن ها حساس هستند.
سندرم تیئتز(Tietze) اولین بار در سال 1921 توصیف شد و مشخصه اصلی آن آب آوردن غضروف های داخل مفصلی مفاصل کوستواسترنال است. دومین و سومین جفت مفصل کوستواسترنال شایع ترین محل برای بروز این سندروم هستند. شروع بیماری به صورت درد حاد در بالای قفسه سینه بوده و معمولا با عفونت مجرای تنفسی همراه است.
احتمال داده می شود که آسیب های فیزیکی در مقیاس میکروسکوپی ای که در طی سرفه های مداوم در این مفاصل ایجاد می شوند دلیل اصلی ابتلا بیمار به این سندروم است.
تشخیص:
در معاینه فیزیکی مشخص می شوند که بیمار برای کاهش درد سعی دارد تا شانه های در سمت جلوی بدن به صورت ثابت نگه دارد. با عقب بردن شانه، بالا آوردن بازو یا تنفس عمق و سرفه کردن درد بیمار افزایش می یابد. مفاصل کوستواسترنال، به خصوص جفت دوم و سوم، ملتهب هستند و با لمس آن ها بیمار احساس درد می کند. در مواردی بیمار در هنگام حرکت دادن مفصل احساس "کلیک" می کند.
انجام رادیوگرافی برای تمام بیماران مبتلا به دردی با منشا مفاصل کوستواسترنال الزامی است تا عدم وجود تومور و بیماری های استخوانی اثبات شود. بر اساس شرح حال بیمار آزمایشات تکمیلی مانند شمارش کامل سلول های خونی انجام می شود. در صورت شک پزشک به ناپایداری مفصل یا وجود تومور MRI و سونوگرافی نیز انجام می شود.
روش های مختلفی از جمله درمان های دارویی، فیزیوتراپی و ... وجود دارد اما در بین تمام این روش ها، تزریق داخل مفصلی موثرترین و سریع ترین روش درمان بیماری است.
تزریقات داخل مفصلی عموما به دو صورت انجام می شوند. روش اول استفاده از لندمارک (مشخصات) های سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از سونوگرافی. در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید و آگاهی کامل از جزئیات داخل بدن امکان خطا و عوارض جانبی بالا می باشد که این مشکلات با استفاده از روش سونوگرافی به راحتی حل می شوند.
این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی پروفسور سیروس مومن زاده انجام می شود بالاترین دقت را در میان روش های تزریق دارد زیرا برای شناسایی ساختار های داخلی بدن و خود مفصل از دستگاه سونوگرافی استفاده می شود. این روش امکان تزریق موثرتر و عوارض جانبی کمتر را به ما می دهد.
عوارض جانبی:
مهم ترین عارض جانبی این تزریق پنوتوراکس (نوعی اختلال نفسی به دلیل سوراخ شدن پرده جنب) است که به دلیل ورود بیش از حد سوزن به قفسه سینه ایجاد می شود. خوشبختانه به دلیل استفاده زا ستگاه سونوگرافی و دید پزشک به ساختارهای داخلی می توان به راحتی از آن جلوگیری کرد. در موارد نادر احتمال عفونت وجود دارد که با استفاده از روش های استریل مناسب قابل جلوگیری است.