این درد با بسیاری از انواع ناراحتی درپاها یا بازوها فرق می‌کند چون معمولاً دردهای دیگر با استراحت دادن و حرکت ندادن بهتر می‌شوند نه با حرکت دادن‌شان.
سندرم پای بیقرار ممکن است به کمبود ذخیره آهن در مغز مربوط باشد که موجب مکانیسم ضعیف انتقال آهن به طرف دیوارهای خونی مغز می‌شود.
از کجا بدانم سندرم پای بیقرار دارم؟
شب‌هایی است که کیفیت خواب‌تان کاملاً پایین و ناراحت کننده است اما اگر غلت زدن و چرخیدن برای‌تان بیشتر دردناک است تا عاجزکننده، پس ممکن است جزو افرادی باشید که از بیماری “ سندروم پای بیقرار ” رنج می‌برند (به نام بیماری ویلیس اِکبوم هم شناخته می‌شود).
نشانه‌های سندرم پای بیقرار
یک علامت عمده برای این سندرم وجود دارد: میل به حرکت پاها، چه واقعاً حرکتشان بدهید یا ندهید این اتفاق اغلب موقع استراحت می‌افتد و با حرکت تسکین می‌یابد و بیشتر هم عصرها یا شب‌ها رخ می‌دهد تا صبح‌ها. برای بعضی از افراد، این درد در بازوها هم می‌تواند باشد.
این درد با بسیاری از انواع ناراحتی درپاها یا بازوها فرق می‌کند چون معمولاً دردهای دیگر با استراحت دادن و حرکت ندادن بهتر می‌شوند نه با حرکت دادن‌شان.
دلیل سندرم پای بیقرار چیست؟
با توجه به این علائم و رد کردن سایر دلایل بالقوه درد مانند آرتریت یا دردعضلانی ناشی از مصرف داروی استاتین، تشخیص این سندرم نسبتاً راحت است. بررسی سوابق پزشکی برای رد کردن سایر علت‌ها، مهم است و می‌تواند اطلاعات مهمی را آشکار کند که احتمال داشتن این سندرم را فاش می‌کند.
حدود ۵۰ درصد موارد، این بیماری خانوادگی است و کاری نمی‌توانید درموردش بکنید چون آن را به ارث می‌برید. اما می‌تواند به بیماری‌های خاصی هم مربوط باشد، مخصوصاً کمبود آهن یا نارسایی مزمن کلیه.
آهن، عنصری ضروری برای چگونگی عملکرد فرارسان‌های عصبی، مخصوصاً دوپامین، در مغز است. نه تنها کمبود آهن اغلب منجر به سندرم پای بیقرار می‌شود بلکه اگر مبتلا به این سندرم باشید، و فقرآهن هم داشته باشید، علائم به‌طور عمومی بدتر هم می‌شوند.
سندرم پای بیقرار می‌تواند در هر مرحله‌ای از زندگی روی دهد، حتی در دوران کودکی. اما بیشتر در زنان در سنین مستعد حاملگی مشاهده می‌شود، شاید دلیلش این باشد که کمبود آهن خفیف اغلب در دوران بارداری اتفاق می‌افتد. مردان بالاتر از ۴۰ سال هم در معرض این سندرم هستند.
راه درمان سندرم پای بیقرار چیست؟
درمان این سندرم بستگی به شدت علائم دارد. برای کسانی که علائم این بیماری به ندرت در آنها دیده می‌شود، آن‌قدر اذیت نمی‌شوند که نیازی به درمان داشته باشند.اما آنهایی که متناوبا این علائم را تجربه می‌کنند و از آن رنج می‌برند، اما به طور میانگین، کمتر از دوبار در هفته این اتفاق می‌افتد، نیاز به درمان داشته و باید میزان آهن‌شان سنجش شود، همچنین فعالیت‌های هشیارکننده مغز هم برای‌شان تجویز می‌شود مانند: حل جدول کلمات متقاطع پیش از خواب. زمانی که تمرکز مغز را به این طریق پرت می‌کنید، علائم این سندرم تا مدتی کم رنگ‌تر می‌شود.همچنین اغلب توصیه می‌شود یک دوره آزمایشی از کافئین پرهیز شود سپس سایر داروهایی که ممکن است تاثیرگزار باشند، بررسی می‌شوند.بعضی از داروها، علائم سندرم پای بیقرار را بدتر می‌کنند مانند: داروهای ضدافسردگی، داروهای ضد تهوع یا آنتی هیستامین‌های مسکن (خواب آورهای قابل خرید بدون نسخه پزشک).
نگرانید که آیا ممکن است مبتلا به این سندرم باشید؟ ملاقاتی با پزشک خانوادگی‌تان یا با یک خواب درمانگر داشته باشید پیش از آن‌که این سندرم برای خواب‌تان مشکل ساز شده و روی سلامت عمومی‌تان اثر بگذارد. عبارت ” پای بیقرار ” ممکن است پیش پا افتاده به‌نظر برسد، اما این بیماری عصبی می‌تواند تمام بدن‌تان را دستخوش بیماری کند اگر نادیده گرفته شود.